Book of Common Prayer

¹³ Przestańmy się więc osądzać! Raczej zastanówmy się, jak nie dawać bratu powodu do potknięcia lub wywołania skandalu.

¹⁴ Wiem i jestem przekonany w Panu Jezusie, że nic samo przez się nie jest nieczyste — jest nieczyste tylko dla osoby, która je za takie uważa. ¹⁵ Jeśli jednak z powodu pokarmu twój brat jest zasmucony, to nie postępujesz zgodnie z miłością. Z powodu pokarmu nie doprowadzaj do załamania kogoś, za kogo umarł Chrystus. ¹⁶ Niech też to, co jest waszym dobrem, nie będzie przedmiotem czyichś bluźnierstw. ¹⁷ Gdyż Królestwo Boże to nie pokarm ani napój, lecz sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. ¹⁸ Kto tak służy Chrystusowi, jest miły Bogu i przyjemny dla ludzi. ¹⁹ Dążmy zatem do tego, co służy pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu.

²⁰ Z powodu pokarmu nie burz Bożego dzieła. Wprawdzie wszystko jest czyste, źle jednak, jeśli ktoś przez to, co je, doprowadza innych do upadku.^{[a] 21} Dobrze jest nie jeść mięsa ani nie pić wina, ani nie robić nic, co mogłoby spowodować potknięcie u brata. ²² To, co jest treścią twej wiary, zachowaj przed Bogiem dla siebie. Szczęśliwy, kto siebie nie potępia za to, co uznaje za słuszne. ²³ Kto zaś wątpi, gdy je, już wydał na siebie wyrok, ponieważ robi coś, co nie płynie z wiary. Wszystko zaś, co nie wypływa z wiary, jest grzechem.

Jezus, Jairos, choroba i śmierć

⁴⁰ Gdy Jezus powrócił, tłum przyjął Go z radością. Wszyscy bowiem na Niego czekali. ⁴¹ Wtedy zjawił się człowiek imieniem Jairos. Był on przełożonym synagogi. Padł Jezusowi do stóp i zaczął Go błagać, aby wstąpił do jego domu. ⁴² Miał bowiem dwunastoletnią córkę, jedynaczkę, która właśnie umierała.

A gdy On szedł, tłumy zewsząd na Niego napierały. ⁴³ Wtem pewna kobieta, która przez dwanaście lat cierpiała na krwotok i wydała na lekarzy wszystko, co miała na swoje utrzymanie, a żaden nie potrafił jej uzdrowić, ⁴⁴ podeszła z tyłu, dotknęła frędzla Jego szaty — i jej krwotok natychmiast ustał.

⁴⁵ Kto Mnie dotknął? — zapytał Jezus.

Podczas gdy wszyscy zaprzeczali, Piotr zauważył: Mistrzu, tłumy zewsząd Cię otaczają i ściskają.

⁴⁶ Jezus jednak powiedział: Ktoś Mnie dotknął, gdyż poczułem, że wyszła ze Mnie moc. ⁴⁷ Kobieta zrozumiała, że jej czyn nie uszedł uwagi. Podeszła zatem z drżeniem, przypadła do Jezusa i publicznie wyznała, dlaczego Go dotknęła; wyznała też, że natychmiast została uleczona. ⁴⁸ Wtedy Jezus zwrócił się do niej: Córko, twoja wiara cię ocaliła. Idź w pokoju.

⁴⁹ Nie dokończył jeszcze tych słów, gdy przybył posłaniec z domu przełożonego synagogi z taką wiadomością: Twoja córka nie żyje, nie trudź już Nauczyciela.

⁵⁰ Jezus posłyszał te słowa i zwrócił się do Jairosa: Nie bój się! Uwierz, a będzie ocalona.

⁵¹ Po przybyciu na miejsce, Jezus nie pozwolił nikomu wejść ze sobą do środka, poza Piotrem, Janem, Jakubem, ojcem oraz matką dziecka. ⁵² W domu wszyscy płakali i na znak żałoby po dziewczynce bili się w pierś. Przestańcie płakać — powiedział do nich Jezus — ona nie umarła, tylko śpi.

⁵³ Wtedy zaczęli drwić z Niego, gdyż na własne oczy widzieli, że umarła. ⁵⁴ On natomiast ujął ją za rękę i głośno powiedział: Dziewczynko, wstań! ⁵⁵ Wówczas powrócił jej duch, natychmiast wstała, a On polecił, by dano jej jeść. ⁵⁶ Rodzice wpadli w zachwyt! Jezus jednak zabronił im komukolwiek mówić o tym wydarzeniu.