Book of Common Prayer
Ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami
18 Dzieci, nastała ostatnia godzina. Zgodnie z tym, o czym słyszeliście — to znaczy, że ma przyjść antychryst — pojawiło się wielu antychrystów. Właśnie po tym poznajemy, że nastała ostatnia godzina. 19 Wyszli oni z nas, lecz nie należeli do nas. Bo gdyby należeli do nas, pozostaliby z nami. W ten sposób stało się jasne, że nie wszyscy należą do nas.
20 Wy jednak macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście świadomi stanu rzeczy. 21 Nie napisałem do was dlatego, że nie znacie prawdy, ale dlatego, że ją znacie, i wiecie, że prawda nie ma nic wspólnego z kłamstwem. 22 A kto jest kłamcą, jeśli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten, kto przeczy Ojcu i Synowi, jest antychrystem. 23 Nikt, kto odrzuca Syna, nie ma również Ojca. Każdy natomiast, kto przyznaje się do Syna, ma także Ojca.
24 Jeśli chodzi o was, pozostawajcie przy tym, co usłyszeliście na początku. Jeżeli pozostaniecie przy tym, co usłyszeliście na początku, to pozostawać będziecie również w Synu oraz w Ojcu. 25 A łączy się z tym obietnica, którą sam nam złożył — życie wieczne.
26 To wam napisałem na temat tych, którzy próbują was zwieść. 27 Jeśli zaś chodzi o was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, pozostaje w was i nie ma potrzeby, aby was ktoś uczył. Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono też jest prawdziwe. Nie ma nic wspólnego z kłamstwem. I jak was pouczyło, tak w nim trwajcie.
Zachęta do trwania w Chrystusie
28 A teraz, dzieci, trwajcie w Nim, abyśmy, gdy się ukaże, mogli śmiało wyjść Mu naprzeciw i w czasie Jego przyjścia nie zostali przez Niego zawstydzeni.
29 Ponieważ już wiecie, że jest sprawiedliwy, wiecie[a] też, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, narodził się z Niego.
Działalność Jana Chrzciciela
3 W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza, gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, Filip, jego brat, tetrarchą Iturei oraz okręgu Trachonu, a Lizaniasz tetrarchą Abileny, 2 za arcykapłanów Annasza i Kajfasza, Bóg przemówił do Jana, syna Zachariasza, który przebywał na pustyni. 3 Przemierzał on więc całą okolicę Jordanu i wzywał ludzi do przyjęcia chrztu opamiętania dla dostąpienia przebaczenia grzechów. 4 Tak też zostało napisane w Księdze proroka Izajasza:
Głos wołającego na pustkowiu:
Przygotujcie drogę Pana,
wyprostujcie Jego ścieżki.
5 Każdy wąwóz niech będzie wypełniony,
każda góra lub wzgórze zrównane,
drogi krzywe — wyprostowane,
wyboiste zaś — wygładzone.
6 Każda zaś istota zobaczy zbawienie[a]
przygotowane przez Boga.
7 Przemawiał więc do tłumów, które wciąż wychodziły, aby udzielił im chrztu: Wy, pomioty żmij, czy ktoś wam doradził, by uchodzić przed nadchodzącym gniewem? 8 Jeśli tak, to wydawajcie owoce godne opamiętania i nie próbujcie się łudzić myślą, że wam wystarczy mieć za ojca Abrahama. Mówię wam: Z tych kamieni Bóg może wzbudzić Abrahamowi dzieci. 9 Topór dotknął już korzeni. Każde drzewo, które nie rodzi dobrego owocu, zostanie wycięte i rzucone w ogień.
10 Cóż więc mamy czynić? — dopytywały się tłumy.
11 A on im odpowiadał: Kto ma dwa okrycia, niech podzieli się z tym, który nie ma żadnego, a kto ma co jeść, niech postąpi podobnie.
12 Przyszli też celnicy, aby dać się ochrzcić. Ci również zapytali: Nauczycielu, co mamy czynić?
13 Nie pobierajcie nic więcej ponad ustaloną stawkę — odpowiedział.
14 Pytali go i żołnierze: A co my mamy czynić? Na nikim niczego nie wymuszajcie — powiedział — i nie składajcie fałszywych donosów, lecz niech wam wystarczy wasz żołd.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny