Book of Common Prayer

Boże miłosierdzie dla każdego

²⁵ Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość spadła na część Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełnej liczby pogan. ²⁶ W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami:

²⁸ Z punktu widzenia dobrej nowiny, są oni — ze względu na was — nieprzyjaciółmi, jednak co do wybrania — ze względu na Ojców — nie utracili Bożej miłości. ²⁹ To dlatego, że dary łaski i powołanie ze strony Boga są rzeczą nieodwołalną. ³⁰ Bo, jak niegdyś wy byliście nieposłuszni Bogu, a teraz — z powodu ich nieposłuszeństwa — dostąpiliście miłosierdzia, ³¹ tak teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, oni są nieposłuszni, po to, aby z kolei oni go dostąpili. ³² Bóg bowiem wydał wszystkich w moc nieposłuszeństwa, aby móc wszystkim okazać miłosierdzie.

²⁸ Po tych słowach odeszła, zawołała swoją siostrę Marię i powiedziała jej na stronie: Nauczyciel tu jest i woła cię. ²⁹ Ta zaś, gdy tylko to usłyszała, zaraz wstała i poszła do Niego.

³⁰ Jezus natomiast jeszcze nie wszedł do miasteczka, lecz był w tym miejscu, gdzie Go spotkała Marta. ³¹ Żydzi więc, którzy byli z Marią i pocieszali ją, widząc, że się poderwała i wyszła, ruszyli za nią pewni, że idzie do grobu, aby tam płakać. ³² Gdy Maria dotarła tam, gdzie był Jezus, i zobaczyła Go, upadła Mu do nóg ze słowami: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

³³ Jezus, widząc jej łzy oraz łzy Żydów, którzy z nią przyszli, westchnął głęboko ³⁴ i zapytał: Gdzie go położyliście?

Chodź i zobacz, Panie — odpowiedzieli. ³⁵ Jezus zapłakał. ³⁶ A Żydzi zaczęli komentować: Patrzcie, jak go kochał. ³⁷ Byli i tacy, którzy mówili: Czy ktoś, kto otworzył niewidomemu oczy, nie mógł sprawić, aby ten nie umarł?

³⁸ Jezus znów westchnął głęboko i udał się do grobu. Grobem była grota. Wejście zamykał kamień. ³⁹ Jezus polecił: Usuńcie ten kamień!

Wtedy odezwała się Marta, siostra zmarłego: Panie! Będzie czuć, bo to jest czwarty dzień.

⁴⁰ Jezus zwrócił się do niej: Czy ci nie powiedziałem, że jeśli uwierzysz, zobaczysz chwałę Boga? ⁴¹ Usunęli więc kamień. Jezus natomiast wzniósł oczy w górę i powiedział: Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. ⁴² Ja wiem, że Mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na tłoczących się wokół mnie ludzi. Chcę, by uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś. ⁴³ Po tych słowach zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź! ⁴⁴ I umarły wyszedł. Jego nogi i ręce powiązane były pasami płótna, a twarz owinięta chustą. Jezus zwrócił się do przybyłych: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść.

Przyczyny i skutki niewiary w Jezusa

³⁷ I chociaż na ich oczach dokonał tak wielu znaków, nie wierzyli w Niego, ³⁸ tak że wypełniło się Słowo wypowiedziane przez proroka Izajasza:

³⁹ Nie zdołali uwierzyć dlatego, że znów, jak stwierdza Izajasz:

⁴¹ Izajasz powiedział tak dlatego, że zobaczył Jego chwałę i mówił o Nim. ⁴² Niemniej jednak wielu przywódców uwierzyło w Jezusa, ale ze względu na faryzeuszów nie przyznawali się do tego, aby uniknąć wyłączenia z synagogi. ⁴³ Chodziło im bowiem bardziej o uznanie ze strony ludzi niż o chwałę Bożą.

⁴⁴ Jezus natomiast zawołał: Kto wierzy we Mnie, nie we Mnie wierzy, ale w Tego, który Mnie posłał. ⁴⁵ Kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. ⁴⁶ Ja przyszedłem na świat jako światło, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostał w ciemności. ⁴⁷ I jeśliby ktoś słuchał moich słów, lecz nie stosował się do nich, nie Ja będę go sądził; nie przyszedłem bowiem, aby sądzić świat, ale aby świat uratować. ⁴⁸ Kto Mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma swego sędziego: Słowo, które wygłosiłem, osądzi go w dniu ostatecznym. ⁴⁹ Nie powiedziałem nic sam od siebie. To Ojciec, który Mnie posłał, polecił mi, co mam mówić i głosić. ⁵⁰ A wiem, że Jego przykazanie jest życiem wiecznym. To zatem, co Ja mówię, mówię tak, jak mi polecił Ojciec.