Book of Common Prayer

¹² Tak więc, bracia, już nie jesteśmy dłużnikami ciała, aby żyć według ciała. ¹³ Jeśli według ciała żyjecie, przyjdzie wam umrzeć. Jeśli jednak w Duchu zadajecie śmierć sprawom ciała — będziecie żyli. ¹⁴ Bo wszyscy, których prowadzi Duch Boży, są dziećmi Boga.

¹⁵ Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by ponownie żyć w zastraszeniu, lecz Ducha usynowienia, w którym wołamy: Abba, Ojcze! ¹⁶ Ten właśnie Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga. ¹⁷ A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale.

Teraźniejsze cierpienia i nadchodząca chwała

¹⁸ Uważam przy tym, że teraźniejsze cierpienia nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. ¹⁹ Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga. ²⁰ Gdyż stworzenie zostało poddane marności — nie z własnej woli, lecz z woli Tego, który je poddał — w nadziei, ²¹ że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i wprowadzone w chwalebną wolność dzieci Boga. ²² Wiemy bowiem, że całe stworzenie aż do teraz wzdycha i znosi bóle rodzenia. ²³ A nie tylko ono. Podobnie my sami, którzy już mamy pierwszy owoc — Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała. ²⁴ Z taką właśnie nadzieją zostaliśmy zbawieni. Nadzieja, której spełnienie się widzi, właściwie nie jest nadzieją. Bo kto żyje nadzieją na to, co już się spełniło? ²⁵ Ale jeśli spodziewamy się tego, czego jeszcze nie widać, to oczekujemy tego z całą wytrwałością.

²⁶ Podobnie Duch wspiera nas w naszej słabości. Kiedy nie wiemy, o co się modlić, jak należy, sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach. ²⁷ Ten zaś, który bada serca, rozumie zamiary Ducha, gdyż wstawia się On za świętymi zgodnie z myślą Boga.

⁴¹ Wówczas Żydzi zaczęli szemrać przeciwko Niemu. Powodem były Jego słowa: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba. ⁴² Przecież to Jezus, syn Józefa — mówili — którego ojca i matkę my znamy! Jak On może teraz twierdzić: Zstąpiłem z nieba?

⁴³ Jezus im odpowiedział: Przestańcie szemrać między sobą! ⁴⁴ Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał — a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. ⁴⁵ U proroków czytamy: I będą wszyscy pouczeni przez Boga. Każdy, kto usłyszał i przyjął pouczenie Ojca, przychodzi do Mnie. ⁴⁶ Nie oznacza to, że Ojca zobaczył ktoś jeszcze poza Tym, który jest od Boga — bo tylko On widział Ojca.

⁴⁷ Ręczę i zapewniam, kto wierzy we Mnie, ma życie wieczne. ⁴⁸ Ja jestem chlebem życia. ⁴⁹ Wasi ojcowie jedli na pustyni mannę — i poumierali. ⁵⁰ Ten chleb zstępuje z nieba, aby nikt, kto z Niego spożyje — nie umarł. ⁵¹ Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożyje z tego chleba, będzie żył na wieki, a chlebem, który Ja dam za życie świata, jest moje ciało.