Book of Common Prayer
Najważniejsze objawienie
1 Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje Słowo ojcom przez proroków, 2 w tych ostatnich dniach przemówił do nas w osobie Syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego. Przez Niego również stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni. 3 On, jako odblask Bożej chwały i odbicie Jego Postaci,[a] Ten, który podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, gdy sam oczyścił nas z grzechów, zasiadł po prawej stronie Majestatu na wysokościach 4 i stał się o tyle ważniejszym od aniołów, o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię.
Wyższość Chrystusa nad aniołami
5 Do którego bowiem z aniołów Bóg kiedykolwiek powiedział:
Ty jesteś moim Synem,
Ja Cię dziś zrodziłem?
I gdzie indziej:
Ja będę mu Ojcem,
a On będzie mi Synem?
6 A gdy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi:
Niech Jemu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży.
7 O aniołach wprawdzie powiedziano:
On swych aniołów czyni wichrami,
A swych podwładnych płomieniami ognia;
8 lecz o Synu:
Twój tron, o Boże, trwać będzie na wieki,
Berłem prawości berło Twojego Królestwa.
9 Ukochałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawie;
Dlatego Twój Bóg namaścił Cię, o Boże,
Olejkiem radości, jak żadnego z Twoich towarzyszy.
10 Oraz:
Ty już dawno, Panie, posadowiłeś ziemię
I niebiosa są dziełem Twoich rąk.
11 One przeminą, a Ty pozostaniesz;
Wszystkie one zedrą się jak szata,
12 Zwiniesz je jak płaszcz lub jak okrycie —
i tak ulegną przemianie.
Ty jednak wciąż będziesz ten sam
I nigdy nie skończą się Twe lata.
13 Do którego z aniołów powiedział też kiedykolwiek:
Usiądź po mojej prawicy,
Aż położę Twoich wrogów jako podnóżek
dla Twoich stóp?
14 Czy nie są oni wszyscy duchami do posług, posyłanymi do pomocy tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?
Jezus najpełniejszym objawieniem Boga
1 Na początku było Słowo;
Słowo było u Boga
i Bogiem było Słowo.
2 Ono było na początku u Boga.
3 Wszystko dzięki Niemu się stało
i z tego, co istnieje,
nic nie stało się bez Niego.
4 W Nim było życie,
a życie było światłem ludzi.
5 Światło zaś świeci w ciemności
i ciemność go nie ogarnęła.
6 Pojawił się człowiek posłany przez Boga. Miał na imię Jan. 7 Przyszedł jako świadek, by zaświadczyć o świetle, by dzięki niemu wszyscy uwierzyli. 8 Nie on był światłem, miał jedynie o nim zaświadczyć. 9 Na świat bowiem nadciągało prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka.
10 Przebywał na świecie i dzięki Niemu świat powstał, ale świat Go nie rozpoznał. 11 Przyszedł do swego, swoi Go jednak nie przyjęli. 12 Lecz tym wszystkim, którzy Go przyjęli, dał przywilej stania się dziećmi Boga — tym, którzy wierzą w Jego imię, 13 którzy narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.
14 Słowo zatem stało się ciałem;[a] pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas — i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jedynego zrodzonego,[b] który pochodzi od Ojca.
15 Jan świadczy o Nim w donośnym wołaniu: To o Nim powiedziałem: Ten, który idzie za mną, pojawił się przede mną, był On wcześniej niż ja.
16 Z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy — łaskę w miejsce łaskawości.[c] 17 O ile bowiem Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda zaistniały dzięki Jezusowi Chrystusowi. 18 Boga nikt nigdy nie widział; objawił Go On, Jedyny zrodzony Bóg, który jest w łonie Ojca.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny