Book of Common Prayer

Przykład o obietnicy

²¹ Powiedzcie mi wy, którzy chcecie być pod Prawem, czy nie dociera do was to, co Prawo mówi? ²² Napisane jest przecież, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z kobiety wolnej. ²³ Ten z niewolnicy narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, ten z wolnej — na mocy obietnicy.

²⁴ Ma to znaczenie przenośne. Te kobiety są jak dwa przymierza: Jedno z góry Synaj, rodzące w niewolę — jest nim Hagar. ²⁵ Hagar jest obrazem góry Synaj w Arabii i odpowiada teraźniejszej Jerozolimie, która wraz ze swoimi dziećmi wciąż spełnia powinności niewolnicy. ²⁶ Natomiast górna Jerozolima jest wolna — i ona jest naszą matką. ²⁷ Jest bowiem napisane:

²⁸ Wy zaś, bracia, po Izaaku, jesteście dziećmi obietnicy. ²⁹ Kiedyś ten, który narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, prześladował tego, który narodził się za sprawą działania Ducha. Teraz mamy do czynienia z czymś podobnym.

³⁰ Lecz co czytamy w Piśmie? Wypędź niewolnicę oraz jej syna, bo na pewno nie będzie dziedziczył syn niewolnicy razem z synem wolnej. ³¹ A zatem, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, lecz kobiety wolnej!

Znak? Nie!

¹¹ Przyszli do Niego faryzeusze i wdali się z Nim w spór. Chcieli przy tym podważyć Jego autorytet i dlatego domagali się od Niego znaku z nieba.

¹² On natomiast westchnął głęboko i powiedział: Dlaczego ci ludzie żądają znaku? Zapewniam was, że to pokolenie go nie otrzyma. ¹³ Po tych słowach zostawił ich, znów wsiadł do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.

Ostrzeżenie przed zakwasem

¹⁴ Uczniowie natomiast zapomnieli wziąć chleba. Mieli ze sobą w łodzi tylko jeden bochenek. ¹⁵ On tymczasem zaczął ich przestrzegać: Uważajcie, strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i zakwasu Heroda!

¹⁶ Te słowa przypomniały im o chlebie. Żałowali, że go nie mają. ¹⁷ Jezus to zauważył i powiedział: Dlaczego rozprawiacie, że nie macie chleba? Jeszcze do was nie dociera i nie rozumiecie? Czy wasze serca są z kamienia? ¹⁸ Macie oczy i nie widzicie? Macie uszy i nie słyszycie? I nie pamiętacie? ¹⁹ Gdy rozdzieliłem te pięć chlebów dla pięciu tysięcy, ile koszy napełniliście pozostawionymi kawałkami?

Dwanaście — odpowiedzieli.

²⁰ A gdy te siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile koszy pełnych kawałków zebraliście?

Odpowiedzieli: Siedem.

²¹ Zapytał więc: Jeszcze nie rozumiecie?

Uzdrowienie niewidomego

²² Tak przybyli do Betsaidy. Wówczas przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, aby go dotknął. ²³ On zaś wziął go za rękę, wyprowadził poza wieś, plunął w jego oczy, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz coś?

²⁴ Ten zaś, ponieważ już odzyskał wzrok, powiedział: Dostrzegam ludzi; widzę, jak chodzą, przypominają mi drzewa.

²⁵ Wtedy Jezus znów nałożył ręce na jego oczy, a on przejrzał i wrócił do zdrowia — zaczął widzieć wszystko bardzo wyraźnie. ²⁶ Jezus odesłał go do domu, mówiąc: Tylko nie wchodź do wsi.