Book of Common Prayer

Zachęta do korzystania z Nowego Przymierza

¹⁹ Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do Miejsca Najświętszego ²⁰ nowo utworzoną i żywą drogą, którą nam utorował poprzez zasłonę, czyli przez swoje ciało, ²¹ a także wielkiego Kapłana nad domem Bożym, ²² przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą.

²³ Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż Ten, który złożył obietnicę, jest wierny. ²⁴ Myślmy o sobie nawzajem, jak pobudzać się do miłości i dobrych uczynków. ²⁵ Nie opuszczajmy też wspólnych spotkań, co jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodawajmy sobie otuchy, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten Dzień.

²⁶ Jeśli bowiem po otrzymaniu poznania prawdy rozmyślnie grzeszymy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy. ²⁷ Zostaje tylko jakaś straszna perspektywa sądu i żar ognia mający trawić przeciwników. ²⁸ Kto łamie Prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków, ponosi śmierć. ²⁹ Rozważcie zatem, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski! ³⁰ Znamy przecież Tego, który powiedział:

oraz:

³¹ Strasznie jest wpaść w ręce żywego Boga!

² A w Jerozolimie, przy Bramie Owczej, jest sadzawka zwana po hebrajsku Betezda.^[a] Otacza ją pięć portyków. ³ W ich cieniu leżało mnóstwo chorych, niewidomych, ułomnych i sparaliżowanych, którzy czekali na poruszenie wody. ⁴ W stosownym bowiem czasie anioł Pana zstępował do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, niezależnie od tego, co mu dolegało.^{[b] 5} Był też wśród nich pewien człowiek, złożony chorobą od trzydziestu ośmiu lat. ⁶ Gdy Jezus go zobaczył i rozpoznał, że już długo niedomaga, zapytał: Czy chcesz być zdrowy?

⁷ Chory odpowiedział: Panie, nie mam człowieka, który by mnie tuż po poruszeniu wody wrzucił do sadzawki, a zanim ja sam dojdę, inny wchodzi przede mną.

⁸ Wówczas Jezus polecił: Wstań, zwiń zaraz swe posłanie i zacznij chodzić.

⁹ I chory natychmiast wyzdrowiał, złożył to, na czym leżał, i chodził. A właśnie tego dnia był szabat. ¹⁰ Żydzi nagabywali więc uzdrowionego: Jest szabat, nie wolno ci dźwigać posłania.

¹¹ Lecz on odpowiedział: Ten, który mi przywrócił zdrowie, polecił, bym je złożył i zaczął chodzić.

¹² Kim jest ten człowiek — spytali — który ci to polecił?

¹³ Lecz uzdrowiony nie wiedział, gdyż Jezus niepostrzeżenie oddalił się od zgromadzonego w tym miejscu tłumu.

¹⁴ Potem, gdy Jezus spotkał go w świątyni, powiedział: Oto wyzdrowiałeś; nie grzesz więcej, aby nie stało ci się coś gorszego. ¹⁵ Wtedy ten człowiek odszedł i powiadomił Żydów, że to Jezus przywrócił mu zdrowie.

Dzieła Ojca w dziełach Syna

¹⁶ I właśnie dlatego, że Jezus takie rzeczy czynił w szabat, Żydzi Go prześladowali. ¹⁷ Lecz On tak to uzasadnił: Mój Ojciec działa aż dotąd — i Ja działam. ¹⁸ Stąd Żydzi tym usilniej starali się Go zabić. Mieli Mu za złe, że nie tylko rozluźnia rygory szabatu, ale także nazywa Boga własnym Ojcem i tym samym stawia siebie na równi z Bogiem.