Book of Common Prayer

Wiarygodność dobrej nowiny

¹² Dlatego — chociaż znacie przekazaną wam prawdę i jesteście w niej utwierdzeni — chcę wam ciągle powtarzać te sprawy. ¹³ Dopóki jestem w namiocie mego ciała, uważam, że trzeba pobudzać was przez to przypominanie. ¹⁴ A wiem, że niedługo przyjdzie mi zwinąć ten namiot, co mi zresztą nasz Pan, Jezus Chrystus, wyraźnie zaznaczył. ¹⁵ Dołożę natomiast starań, abyście również po moim odejściu stale sobie o tych sprawach przypominali.

¹⁶ Gdyż obwieściliśmy wam moc oraz przybycie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, nie jako ludzie, którzy poszli za wymyślnymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości. ¹⁷ Bóg Ojciec bowiem obdarzył Go czcią i chwałą, gdy w potędze swego Majestatu skierował do Niego słowa: To jest mój ukochany Syn, źródło mojej radości. ¹⁸ My ten właśnie głos, pochodzący z nieba, usłyszeliśmy, gdy przebywaliśmy z Nim na świętej górze.

¹⁹ Mamy więc słowo prorockie tym bardziej pewne. I wspaniale, że trzymacie się go niczym lampy świecącej w ciemności, dopóki nie zaświta dzień, dopóki gwiazda poranna nie wzejdzie w waszych sercach. ²⁰ Przede wszystkim wiedzcie, że żadne proroctwo Pisma nie rodzi się z ludzkich przemyśleń.^{[a] 21} Proroctwo bowiem nie powstawało nigdy z woli człowieka. Zawsze wypowiadali je ludzie posłani przez Boga, natchnieni^[b] Duchem Świętym.

Załamanie się Piotra

⁵⁴ Schwytali Go zatem i zaprowadzili na dwór arcykapłana. Piotr zaś podążał za nimi w pewnej odległości. ⁵⁵ A kiedy na środku dziedzińca rozniecili ognisko i rozsiedli się wokół niego, usiadł wśród nich również Piotr. ⁵⁶ Gdy tak siedział w blasku płomieni, zobaczyła go jakaś młoda służąca. Przyjrzała mu się badawczo i stwierdziła: Ten człowiek też był z Nim.

⁵⁷ On jednak wyparł się: Nie znam Go, kobieto.

⁵⁸ Po chwili zobaczył go ktoś inny i powiedział: Ty też jesteś jednym z nich.

Piotr na to: Człowieku, nie jestem!

⁵⁹ Godzinę później jeszcze inna osoba zaczęła się upierać: Naprawdę, ten też był z Nim, jest przecież Galilejczykiem.

⁶⁰ Człowieku — powiedział Piotr — nie wiem, o czym mówisz. W tej samej chwili, gdy jeszcze to mówił, rozległo się pianie koguta.

⁶¹ Pan obrócił się i utkwił w Piotrze wzrok. Wtedy Piotr przypomniał sobie niedawne Jego słowa: Zanim dziś kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. ⁶² Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

⁶³ Tymczasem pilnujący Jezusa strażnicy szydzili z Niego i wymierzali Mu razy. ⁶⁴ Zasłonili Mu twarz i bijąc drwili: Prorokuj! Kto Cię uderzył? ⁶⁵ Nie szczędzili Mu też innych obelg.

Jezus przed Wysoką Radą

⁶⁶ Wraz z nastaniem dnia zebrała się starszyzna, arcykapłani oraz znawcy Prawa i zaprowadzili Jezusa przed swą Wysoką Radę. ⁶⁷ Tam Go przesłuchiwali: Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam.

Jezus na to: Cóż z tego, że powiem, i tak nie uwierzycie. ⁶⁸ Cóż z tego, że zapytam — i tak nie odpowiecie. ⁶⁹ Już wkrótce jednak Syn Człowieczy zasiądzie po prawej stronie Bożej mocy.