Book of Common Prayer

O zasadach postępowania

4 W końcu, bracia, prosimy was i zachęcamy w Panu Jezusie: Postępujcie zgodnie z zasadami, które wam przekazaliśmy. Takie postępowanie podoba się Bogu. Wy tak postępujecie, ale jeszcze bardziej w tym celujcie. ² Bo wiecie, jakie zalecenia podaliśmy wam przez Pana Jezusa.

³ Wolą Bożą jest wasze uświęcenie, powstrzymanie się od nierządu. ⁴ Każdy z was powinien wiedzieć, w jaki sposób dbać o świętość i o godność w swym pożyciu,^{[a] 5} nie ulegać namiętnościom, jak poganie, którzy Boga nie poznali. ⁶ Niech nikt w tej sprawie nie dopuszcza się wykroczeń i nie oszukuje swojego brata, gdyż Pan wymierza za to karę. To wam zresztą zapowiadaliśmy i poświadczaliśmy. ⁷ Wiedzcie, że Pan powołał nas nie do nieczystości, lecz do uświęcenia. ⁸ Kto ten fakt lekceważy, lekceważy nie człowieka, lecz Boga — Tego, który nas obdarza swoim Duchem Świętym.

⁹ O miłości braterskiej pisać wam nie trzeba. Sam Bóg was pouczył, że trzeba się wzajemnie kochać. ¹⁰ To również czynicie względem wszystkich, w całej Macedonii. My po prostu zachęcamy: Jeszcze bardziej w tym celujcie.

¹¹ Postawcie też sobie za punkt honoru, zgodnie z naszym zaleceniem, żyć spokojnie, pilnować swych spraw i utrzymywać się z własnej pracy.^{[b] 12} Chodzi bowiem o to, abyście wobec osób spoza kościoła postępowali godnie i od nikogo nie byli zależni.

Boska tożsamość Jezusa

⁴¹ Za to Jezus zadał im pytanie: Dlaczego mówi się, że Chrystus jest synem Dawida? ⁴² Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów:

⁴⁴ A zatem Dawid nazywa Go Panem, więc jak może On być jego synem?

⁴⁵ Gdy cały lud Go słuchał, Jezus powiedział do swoich uczniów: ⁴⁶ Strzeżcie się znawców Prawa, którzy chętnie paradują w długich szatach, lubią być publicznie witani, zajmować honorowe krzesła na nabożeństwach i przednie miejsca na ucztach, ⁴⁷ którzy rujnują domy wdów i dla pozoru długo się modlą — ci otrzymają surowszy wyrok.

Wdowi grosz

21 Gdy Jezus podniósł wzrok, zobaczył, jak bogaci wrzucają do skarbony swoje dary. ² Zauważył też pewną wdowę, bardzo ubogą. Wrzucała dwa grosze.^[a]

³ Widząc to oświadczył: Powiem wam prawdę: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy, ⁴ dlatego że oni dorzucili do darów z tego, co im zbywało, ona natomiast w swoim niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie.