Book of Common Prayer

⁶ O mądrości natomiast mówimy wśród osób dojrzałych.^[a] Chodzi jednak nie o mądrość tego wieku ani jego najważniejszych przedstawicieli, którzy zresztą tracą na znaczeniu. ⁷ My głosimy Bożą mądrość, ukrytą w tajemnicy, którą Bóg przed wiekami przeznaczył dla naszej chwały. ⁸ Tej tajemnicy nie zgłębiła żadna wpływowa postać tego wieku, bo gdyby tak się stało, nie ukrzyżowano by Pana chwały. ⁹ Tymczasem, jak napisano:

¹⁰ Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha, bo Duch przenika wszystko — nawet głębie Boga. ¹¹ Kto z ludzi wie tyle o człowieku, co duch ludzki, który mieszka w jego wnętrzu? Podobnie głębi Bożych nikt nie poznał w taki sposób, jak Duch Boży. ¹² My zaś otrzymaliśmy nie ducha świata, ale Ducha, który pochodzi od Boga, by móc poznać, czym nas Bóg obdarzył w swojej łasce.

¹³ O tym też mówimy nie w słowach dyktowanych mądrością ludzką, lecz w słowach, których naucza Duch, wyjaśniając ludziom duchowym to, co z natury duchowe.^{[b] 14} Człowiek zmysłowy nie przyjmuje spraw Ducha Bożego. Są one dla niego głupstwem, nie jest w stanie ich pojąć, gdyż trzeba je duchowo rozsądzać. ¹⁵ Człowiek duchowy natomiast rozsądza wszystko, sam jednak pozostaje poza ocenami. ¹⁶ Bo

My natomiast jesteśmy myśli Chrystusowej.

Historia Jana Chrzciciela

14 W tym czasie tetrarcha Herod usłyszał wieść o Jezusie ² i stwierdził wobec swych dworzan: To jest Jan Chrzciciel. To on powstał z martwych i teraz przejawia się w nim taka moc.

³ Herod bowiem wcześniej schwytał Jana, związał i osadził w więzieniu. Powodem była Herodiada, żona jego brata Filipa. ⁴ Jan powtarzał: Nie wolno ci z nią żyć. ⁵ Herod chciał Jana zgładzić, ale bał się ludu, który uważał go za proroka.

⁶ Tymczasem nadeszły urodziny Heroda. W czasie uczty córka Herodiady wyszła na środek i zatańczyła. Król był urzeczony. ⁷ W uniesieniu przysiągł, że spełni każdą jej prośbę. ⁸ Ta natomiast, za namową matki, zażyczyła sobie: Przynieś mi tu na półmisku głowę Jana Chrzciciela. ⁹ Przygnębiło to Heroda, ale ponieważ przysiągł, i to wobec gości, polecił spełnić jej prośbę. ¹⁰ Posłał do więzienia rozkaz ścięcia Jana. ¹¹ Przyniesiono zatem jego głowę na półmisku, dano dziewczynie, a ona zaniosła ją matce. ¹² Następnie przyszli uczniowie Jana, zabrali jego ciało, pogrzebali je i o wszystkim donieśli Jezusowi.