Book of Common Prayer

¹⁷ A gdy zbliżał się czas wypełnienia obietnicy, którą Bóg ogłosił Abrahamowi, lud rozrósł się i rozmnożył w Egipcie, ¹⁸ aż nastał w Egipcie inny król, który nie znał Józefa. ¹⁹ Ten postąpił z naszym rodem podstępnie i krzywdził naszych ojców, zmuszając ich do porzucania niemowląt i pozbawiania ich życia.

²⁰ W tym czasie urodził się Mojżesz. Był on piękny w oczach Boga. Przez trzy miesiące karmiono go w domu ojca, ²¹ a gdy został porzucony, znalazła go córka faraona i wychowała go sobie jako syna. ²² Mojżesza wdrożono we wszelką mądrość Egipcjan, stał się człowiekiem dzielnym tak w mowie, jak i w czynie.

²³ A kiedy ukończył czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, że powinien odwiedzić swoich braci, synów Izraela. ²⁴ W trakcie odwiedzin zobaczył, jak kogoś krzywdzono. Ujął się za nim i wymierzył mu sprawiedliwość, zadając cios Egipcjaninowi. ²⁵ Sądził, że jego bracia zrozumieją, iż Bóg za jego pośrednictwem zsyła im ratunek^[a] — oni jednak nie zrozumieli.

²⁶ Następnego dnia zjawił się, gdy z sobą walczyli. Chcąc ich nakłonić do zgody powiedział: Ludzie, jesteście braćmi, dlaczego krzywdzicie jeden drugiego?

²⁷ Wówczas ten, który krzywdził, odepchnął go i powiedział: Kto cię ustanowił przełożonym albo sędzią nad nami? ²⁸ Czy chcesz mnie zabić, tak jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina? ²⁹ Te słowa sprawiły, że Mojżesz uciekł z Egiptu i stał się przychodniem w ziemi madiamskiej. Tam urodziło mu się dwóch synów.

Uzdrowienie dla ufających Słowu

⁴³ Po upływie dwóch dni Jezus odszedł z Sychar do Galilei. ⁴⁴ Sam bowiem przyznawał, że we własnej ojczyźnie prorok nie ma poważania. ⁴⁵ Gdy więc przyszedł do Galilei, spotkał się z dobrym przyjęciem, ponieważ Galilejczycy widzieli wszystko, co podczas święta uczynił w Jerozolimie, dlatego że oni również uczestniczyli w obchodach.

⁴⁶ Znowu zatem Jezus przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie wcześniej przemienił wodę w wino. W Kafarnaum natomiast mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. ⁴⁷ Gdy usłyszał, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego i prosił, aby wstąpił i uzdrowił jego syna, który był bliski śmierci.

⁴⁸ Jezus powiedział do niego: Jeśli nie zobaczycie znaków i cudów, nigdy nie uwierzycie.

⁴⁹ Urzędnik na to: Panie, wstąp, zanim umrze moje dziecko.

⁵⁰ Idź — powiedział Jezus — twój syn żyje. Człowiek ten uwierzył Słowu, które skierował do niego Jezus — i poszedł.

⁵¹ A gdy jeszcze był w drodze, jego słudzy wyszli mu naprzeciw mówiąc, że jego dziecko żyje. ⁵² Zapytał ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. Gorączka spadła mu wczoraj około godziny trzynastej^[a] — odpowiedzieli. ⁵³ Wówczas ojciec uświadomił sobie, że o tej właśnie godzinie Jezus go zapewnił: Twój syn żyje. I uwierzył on sam oraz cały jego dom. ⁵⁴ Był to już drugi znak, którego Jezus dokonał po przyjściu z Judei do Galilei.