Book of Common Prayer

Powody napisania listu

¹⁴ Co do mnie, drodzy bracia, nie wątpię w waszą dobroć ani w to, że dzięki swojemu poznaniu możecie jedni drugich pouczać. ¹⁵ Mimo to, dość odważnie tu i ówdzie do was napisałem, jako ten, który przypomina, ze względu na łaskę otrzymaną od Boga. ¹⁶ To za jej sprawą jestem względem narodów przedstawicielem Chrystusa Jezusa. Pełnię służbę kapłańską. Głoszę Bożą dobrą nowinę, po to, by poganie stali się przyjemną ofiarą, uświęconą przez Ducha Świętego. ¹⁷ Tak więc, co do spraw Bożych, mam się czym szczycić w Chrystusie Jezusie. ¹⁸ I choć nie odważę się mówić o czym innym, mogę powiedzieć o tym, czego Chrystus dokonał przeze mnie, by doprowadzić pogan do posłuszeństwa, słowem albo czynem, ¹⁹ w mocy znaków i cudów oraz w mocy Ducha Bożego. W ten właśnie sposób rozgłosiłem Chrystusową dobrą nowinę począwszy od Jerozolimy i jej okolic aż po Illirię.

²⁰ Stawiałem sobie przy tym za punkt honoru głosić dobrą nowinę tam, gdzie jeszcze nie wspomniano imienia Chrystusa — aby nie budować na cudzym fundamencie. ²¹ Kierowałem się tymi słowami:

²² To dlatego wielokrotnie odwlekałem przyjście do was.

Apostoł o swoich zamiarach

²³ Teraz jednak nie ma już dla mnie miejsca w tych stronach, a jednocześnie od lat pragnę was odwiedzić. ²⁴ I mam nadzieję, że stanie się to niebawem, gdy będę w drodze do Hiszpanii. Chciałbym was odwiedzić i zaopatrzyć się u was na dalszą drogę. Ale najpierw, oczywiście, chciałbym się trochę nacieszyć wami.

Koniec Judasza

27 Wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu zdecydowali, że zgładzą Jezusa. ² Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.

³ Wówczas Judasz, który Go wydał, widząc, że Jezusa skazano, zaczął żałować tego, co zrobił. Zwrócił arcykapłanom i starszym sumę trzydziestu srebrników. ⁴ Zgrzeszyłem — wyznał. — Wydałem na śmierć niewinnego człowieka.^[a]

Lecz oni odparli: Co nam do tego? To twoja sprawa. ⁵ Wtedy rzucił srebrniki do przybytku i odszedł. Później poszedł i powiesił się.

⁶ Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i rozstrzygnęli: Do skarbca świątynnego rzucać ich nie można, gdyż są ceną za krew. ⁷ Po naradzie zatem kupili za nie pole garncarza — na cmentarz dla cudzoziemców. ⁸ Dlatego do dziś pole to nazywane jest Polem Krwi. ⁹ W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza: