Book of Common Prayer

Мисионерската задача на апостол Павле

¹⁴ Уверен сум, драги пријатели христијани, дека вие сте полни со добрина, дека имате солидно знаење и дека сте способни еден со друг да се поучувате. ¹⁵ Сепак, си зедов слобода да ви пишам за некои работи, за да ве потсетам. Бог ми беше благонаклонет и ¹⁶ ме зеде во служба на Исус Христос меѓу нееврејските народи, за да извршувам една света задача: ширење на Божјата Радосна вест. На тој начин Светиот Дух ќе може да направи од нееврејските народи принос што ќе биде свет и прифатлив за Бог.

¹⁷ Сега, кога сум во служба на Исус Христос, се гордеам со тоа што го работам за Бог. ¹⁸ Се осмелувам да зборувам само за она што Христос го изврши преку мене, за тоа како ме испрати да проповедам со зборови и со дела, за да се обратат и оние што не се Евреи. ¹⁹ Зборувам за тоа како Христос правеше чуда и им даваше чудотворни знаци на луѓето со силата на Светиот Дух. Им ја проповедам во целост Радосната вест за Христос, почнувајќи од Ерусалим, па се до Илирија^[a].

²⁰ Мојата цел е да ја проповедам Радосната вест онаму каде што се уште не слушнале за Христос, зашто не сакам да градам врз туѓ темел. ²¹ Напротив, сакам да правам онака како што е напишано во Светото Писмо:

„Ќе им се отворат очите на народите на кои

не им беше кажувано за Господ,

ќе разберат оние што

за Него не беа чуле^[b].“

Намерата на Павле да го посети Рим

²² Мојата желба да ве посетам и вас, во Рим, беше многупати одложувана токму поради тоа што проповедав по таквите земји. ²³ Сега, меѓутоа, за мене повеќе нема поле за работа во овие краишта. Бидејќи веќе повеќе години имам желба да дојдам кај вас, во Рим, ²⁴ ќе ве посетам кога ќе одам за Шпанија. Се надевам дека на поминување ќе се видам со вас и дека вие, откако барем малку ќе ви се изнарадувам, ќе ме испратите понатаму.

Исус му е предаден на Пилат

(Мк. 15:1; Лк. 23:1-2; Јвн. 18:28-32) 27 На разденување, се состанаа сите свештенички поглавари и народни старешини и решија да побараат од римските власти Исус да биде погубен. ² Го врзаа и Го одведоа кај римскиот гувернер Пилат.

Самоубиството на Јуда

(Дела 1:18-19) ³ Кога предавникот Јуда разбра дека Исус е осуден на смрт, кај него се јави грижа на совеста, па им ги врати триесетте сребреници на свештеничките поглавари и на старешините, изјавувајќи: ⁴ „Згрешив, бидејќи предадов невин човек!“ Но тие му одговорија: „Што имаме ние со тоа? Тоа си е твоја работа!“

⁵ Тогаш Јуда ги фрли сребрениците во храмот, си замина оттаму и се обеси. ⁶ Свештеничките поглавари ги собраа парите и рекоа: „Овие пари беа дадени за да се погуби човек; затоа не смеат да се стават во црковната каса!“ ⁷ Одржаа состанок на кој решија да се купи ,грнчаревата нива^[a]‘ и да се користи како гробишта за туѓинци. ⁸ Поради ова, таа нива до денес се вика ,Крвна нива‘. ⁹ На тој начин се исполнија зборовите на пророкот Еремија:

„Ги зедоа триесетте сребреници,

цена што за Непроценливиот ја определија Израелците.

¹⁰ Ги платија за нивата на грнчарот,

како што Господ ми објави^[b].“