Book of Common Prayer

Обѕир спрема послабите христијани

14 Прифатете ги оние христијани кои имаат послаба вера, без да ги осудувате за тоа што по одредени прашања имаат поинакво мислење од вас. ² На пример, некој верува дека смее да јаде се. Друг, пак, затоа што има послаба вера, смета дека смее да јаде само растителна храна. ³ Оној што јаде се не треба да го презира оној што не јаде се и обратно. Бог ги прифаќа и едните и другите. ⁴ Со кое право осудуваш туѓ слуга!? Единствено неговиот Господар има право да го прифати или да го отфрли. Не грижете се, Господ ќе ги зачува од сериозни грешки. Тој е способен да ги одржи на здрави нозе.

⁵ Исто така некои христијани сметаат дека некој ден во неделата е поважен од другите, а други ги сметаат сите денови за еднакви. Секој нека си остане на своето уверување. ⁶ Оние што на одреден ден му даваат поголемо значење од другите денови во неделата, го прават тоа од почит спрема Господ. Исто така и оние што јадат секаков вид храна, го прават тоа од почит спрема Господ, бидејќи пред да почнат да јадат, Му се заблагодаруваат на Бог. Но и оние што прават разлика меѓу храна што смее да се јаде и храна што не смее да се јаде, го прават тоа од почит спрема Господ и на тој начин сакаат да Му искажат благодарност. ⁷ Никој од нас христијаните не живее за себе и не умира за себе. ⁸ Додека сме живи, живееме за Господ. Кога умираме, умираме за да Му се придружиме на Господ. Живи или мртви, ние Му припаѓаме на Господ. ⁹ Всушност, токму заради ова Христос умре и воскресна, за да им биде Господ и на живите и на мртвите.

¹⁰ Тогаш, зошто ги критикувате другите христијани? Зошто дури и ги презирате? Не заборавајте дека секој од нас ќе застане пред Божјиот судски престол! ¹¹ Во Светото Писмо, Господ вели:

„Во Себе се колнам, бидејќи Сум вечно жив,

дека секое колено пред Мене ќе клекне,

секој јазик на Бог ќе Му се исповеда^[a]!“

¹² Значи, секој од нас, лично за себе ќе полага сметка пред Бог.

Апсењето на Исус

(Мк. 14:43-50; Лк. 22: 47-53; Јвн. 18:3-12) ⁴⁷ Додека Исус зборуваше, пристигна предавникот Јуда. Тој беше еден од дванаесетте Исусови ученици. Со себе водеше голема толпа народ, вооружена со мечеви и со стапови. Сите беа испратени од свештеничките поглавари и од народните старешини. ⁴⁸ Претходно, предавникот Јуда им беше рекол: „Фатете Го Оној што при поздравувањето ќе го бакнам!“ Тоа беше договорениот знак.

⁴⁹ Тој му пријде на Исус и Му рече: „Здраво, Учителе!“ И го бакна. ⁵⁰ Исус му одговори: „По кој повод си дојден, пријателе^[a]?“ Тогаш дојдените со Јуда Го фатија Исуса и Го уапсија. ⁵¹ Наеднаш, еден од оние што беа со Исус извлече нож и, замавнувајќи, му го отсече увото на слугата на Првосвештеникот. ⁵² Но Исус му рече: „Врати го ножот во ножницата! Кој посегнува по нож, од нож и ќе загине! ⁵³ Мислиш дека Јас не можам да побарам од Мојот небесен Татко за миг да испрати повеќе од дванаесет армии^[b] од ангели да не заштитат? ⁵⁴ Но, како ќе се исполни претскажаното во Светото Писмо, според кое ова мора да се случи!?“

⁵⁵ Потоа Исус и се обрати на толпата: „Што сте излегле против Мене со мечеви и стапови, како да Сум разбојник!? Зошто не Ме уапсивте во храмот каде што секојдневно седев и поучував?. ⁵⁶ Но, сето ова се случува вака за да се исполнат запишаните претскажувања на пророците.“

Тогаш сите Негови ученици Го оставија и се разбегаа.