Book of Common Prayer

41 In finem. Intellectus filiis Core.

² Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.

³ Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?

⁴ Fuerunt mihi lacrimae meae panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus?

⁵ Haec recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.

⁶ Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei,

⁷ et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico.

⁸ Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.

⁹ In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitae meae.

¹⁰ Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?

¹¹ Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus?

¹² Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.

52 In finem, pro Maeleth intelligentiae David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.

² Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus; non est qui faciat bonum.

³ Deus de caelo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

⁴ Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

⁵ Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis?

⁶ Deum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent: confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.

⁷ Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum converterit Deus captivitatem plebis suae, exsultabit Jacob, et laetabitur Israel.

44 In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto.

² Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribae velociter scribentis.

³ Speciosus forma prae filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in aeternum.

⁴ Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.

⁵ Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam; et deducet te mirabiliter dextera tua.

⁶ Sagittae tuae acutae: populi sub te cadent, in corda inimicorum regis.

⁷ Sedes tua, Deus, in saeculum saeculi; virga directionis virga regni tui.

⁸ Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae, prae consortibus tuis.

⁹ Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te

¹⁰ filiae regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate.

¹¹ Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.

¹² Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.

¹³ Et filiae Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur; omnes divites plebis.

¹⁴ Omnis gloria ejus filiae regis ab intus, in fimbriis aureis,

¹⁵ circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam; proximae ejus afferentur tibi.

¹⁶ Afferentur in laetitia et exsultatione; adducentur in templum regis.

¹⁷ Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.

¹⁸ Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem: propterea populi confitebuntur tibi in aeternum, et in saeculum saeculi.

7 Filii autem Israel praevaricati sunt mandatum, et usurpaverunt de anathemate. Nam Achan filius Charmi filii Zabdi filii Zare de tribu Juda tulit aliquid de anathemate: iratusque est Dominus contra filios Israel.

² Cumque mitteret Josue de Jericho viros contra Hai, quae est juxta Bethaven, ad orientalem plagam oppidi Bethel, dixit eis: Ascendite, et explorate terram. Qui praecepta complentes exploraverunt Hai.

³ Et reversi dixerunt ei: Non ascendat omnis populus, sed duo vel tria millia virorum pergant, et deleant civitatem: quare omnis populus frustra vexabitur contra hostes paucissimos?

⁴ Ascenderunt ergo tria millia pugnatorum. Qui statim terga vertentes,

⁵ percussi sunt a viris urbis Hai, et corruerunt ex eis triginta sex homines: persecutique sunt eos adversarii de porta usque ad Sabarim, et ceciderunt per prona fugientes: pertimuitque cor populi, et instar aquae liquefactum est.

⁶ Josue vero scidit vestimenta sua, et pronus cecidit in terram coram arca Domini usque ad vesperam, tam ipse quam omnes senes Israel: miseruntque pulverem super capita sua,

⁷ et dixit Josue: Heu Domine Deus, quid voluisti traducere populum istum Jordanem fluvium, ut traderes nos in manus Amorrhaei, et perderes? utinam ut coepimus, mansissemus trans Jordanem.

⁸ Mi Domine Deus, quid dicam, videns Israelem hostibus suis terga vertentem?

⁹ Audient Chananaei, et omnes habitatores terrae, et pariter conglobati circumdabunt nos, atque delebunt nomen nostrum de terra: et quid facies magno nomini tuo?

¹⁰ Dixitque Dominus ad Josue: Surge: cur jaces pronus in terra?

¹¹ Peccavit Israel, et praevaricatus est pactum meum: tuleruntque de anathemate, et furati sunt atque mentiti, et absconderunt inter vasa sua.

¹² Nec poterit Israel stare ante hostes suos, eosque fugiet: quia pollutus est anathemate. Non ero ultra vobiscum, donec conteratis eum qui hujus sceleris reus est.

¹³ Surge, sanctifica populum, et dic eis: Sanctificamini in crastinum: haec enim dicit Dominus Deus Israel: Anathema in medio tui est, Israel: non poteris stare coram hostibus tuis, donec deleatur ex te qui hoc contaminatus est scelere.

⁸ Nemini quidquam debeatis, nisi ut invicem diligatis: qui enim diligit proximum, legem implevit.

⁹ Nam: Non adulterabis: non occides: non furaberis: non falsum testimonium dices: non concupisces: et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: diliges proximum tuum sicut teipsum.

¹⁰ Dilectio proximi malum non operatur. Plenitudo ergo legis est dilectio.

¹¹ Et hoc scientes tempus: quia hora est jam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus.

¹² Nox praecessit, dies autem appropinquavit. Abjiciamus ergo opera tenebrarum, et induamur arma lucis.

¹³ Sicut in die honeste ambulemus: non in comessationibus, et ebrietatibus, non in cubilibus, et impudicitiis, non in contentione, et aemulatione:

¹⁴ sed induimini Dominum Jesum Christum, et carnis curam ne feceritis in desideriis.

³⁶ Tunc venit Jesus cum illis in villam, quae dicitur Gethsemani, et dixit discipulis suis: Sedete hic donec vadam illuc, et orem.

³⁷ Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedaei, coepit contristari et moestus esse.

³⁸ Tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate mecum.

³⁹ Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste: verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu.

⁴⁰ Et venit ad discipulos suos, et invenit eos dormientes, et dicit Petro: Sic non potuistis una hora vigilare mecum?

⁴¹ Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma.

⁴² Iterum secundo abiit, et oravit, dicens: Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua.

⁴³ Et venit iterum, et invenit eos dormientes: erant enim oculi eorum gravati.

⁴⁴ Et relictis illis, iterum abiit, et oravit tertio, eumdem sermonem dicens.

⁴⁵ Tunc venit ad discipulos suos, et dicit illis: Dormite jam, et requiescite: ecce appropinquavit hora, et Filius hominis tradetur in manus peccatorum.

⁴⁶ Surgite, eamus: ecce appropinquavit qui me tradet.