Book of Common Prayer

105 Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.

² Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.

³ Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.

⁴ Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.

⁵ Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.

⁶ Wy, potomkowie Abrahama, jego słudzy; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!

⁷ On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.

⁸ Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;

⁹ O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

¹⁰ Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;

¹¹ Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;

¹² Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.

¹³ I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu;

¹⁴ Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc:

¹⁵ Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie nic złego.

¹⁶ Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.

¹⁷ Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;

¹⁸ Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;

¹⁹ Aż do tego czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.

²⁰ Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.

²¹ Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;

²² Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.

²³ Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;

²⁴ Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.

²⁵ Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.

²⁶ Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;

²⁷ Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.

²⁸ Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.

²⁹ Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.

³⁰ Ich ziemia wydała mnóstwo żab, były nawet w komnatach królewskich.

³¹ Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy, mszyce w całym ich kraju.

³² Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.

³³ Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.

³⁴ Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo świerszczy;

³⁵ I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.

³⁶ Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.

³⁷ Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.

³⁸ Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.

³⁹ Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.

⁴⁰ Na ich żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.

⁴¹ Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach jak rzeka;

⁴² Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.

⁴³ Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.

⁴⁴ I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;

⁴⁵ Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.

5 Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;

² Dzięki któremu też otrzymaliśmy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Boga.

³ A nie tylko to, ale chlubimy się też uciskami, wiedząc, że ucisk wyrabia cierpliwość;

⁴ A cierpliwość – doświadczenie, doświadczenie zaś – nadzieję;

⁵ A nadzieja nie przynosi wstydu, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.

⁶ Chrystus bowiem, gdy jeszcze byliśmy słabi, we właściwym czasie umarł za bezbożnych.

⁷ Choć rzadko się zdarza, że ktoś umrze za sprawiedliwego, jednak za dobrego może ktoś odważyłby się umrzeć.

⁸ Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł.

⁹ Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu.

¹⁰ Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie.

¹¹ A nie tylko to, ale też chlubimy się Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego teraz otrzymaliśmy pojednanie.

¹⁷ A gdy Jezus szedł do Jerozolimy, w drodze wziął ze sobą na ubocze dwunastu uczniów i powiedział do nich:

¹⁸ Oto idziemy do Jerozolimy, a Syn Człowieczy zostanie wydany naczelnym kapłanom i uczonym w Piśmie, a oni skażą go na śmierć.

¹⁹ I wydadzą go poganom na pośmiewisko, ubiczowanie i ukrzyżowanie, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.

²⁰ Wtedy podeszła do niego matka synów Zebedeusza ze swoimi synami, oddając mu pokłon i prosząc go o coś.

²¹ A on ją zapytał: Czego chcesz? Odpowiedziała mu: Powiedz, aby ci dwaj moi synowie siedzieli jeden po twojej prawej, a drugi po lewej stronie w twoim królestwie.

²² Ale Jezus odpowiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który ja będę pił, i być ochrzczeni chrztem, którym ja się chrzczę? Odpowiedzieli mu: Możemy.

²³ Wtedy im powiedział: Mój kielich będziecie pić i chrztem, którym ja się chrzczę, będziecie ochrzczeni, ale nie do mnie należy danie miejsca po mojej prawej i lewej stronie, lecz będzie dane tym, którym zostało przygotowane przez mojego Ojca.

²⁴ A gdy owych dziesięciu to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci.

²⁵ Ale Jezus przywołał ich do siebie i powiedział: Wiecie, że władcy narodów panują nad nimi, a ci, którzy są wielcy, sprawują swą władzę nad nimi.

²⁶ Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą.

²⁷ I kto wśród was chce być pierwszy, niech będzie waszym sługą.

²⁸ Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.