Book of Common Prayer

93 PAN króluje, przyoblekł się w majestat, odział się PAN i przepasał potęgą; utwierdził też świat, że się nie zachwieje.

² Twój tron jest utwierdzony od wieków, ty jesteś od wieczności.

³ Podniosły rzeki, PANIE, podniosły rzeki swój szum, podniosły rzeki swoje fale.

⁴ Nad szum wielkich wód, nad potężne fale morskie mocniejszy jest PAN na wysokości.

⁵ Twoje świadectwa są bardzo pewne; twemu domowi, PANIE, przystoi świętość na wieczne czasy.

96 Śpiewajcie PANU nową pieśń, śpiewaj PANU, cała ziemio!

² Śpiewajcie PANU, błogosławcie jego imię, opowiadajcie o jego zbawieniu dzień po dniu.

³ Głoście wśród narodów jego chwałę, wśród wszystkich ludów jego cuda.

⁴ Wielki bowiem jest PAN i godny wszelkiej chwały, straszliwszy nad wszystkich bogów.

⁵ Gdyż wszyscy bogowie narodów są bożkami, a PAN uczynił niebiosa.

⁶ Cześć i majestat przed jego obliczem, moc i piękno w jego świątyni.

⁷ Oddajcie PANU, rodziny narodów, oddajcie PANU chwałę i moc.

⁸ Oddajcie PANU chwałę jego imienia, przynieście dary i wejdźcie do jego przedsionków.

⁹ Oddajcie PANU pokłon w ozdobie świętości, niech cała ziemia drży przed nim.

¹⁰ Mówcie wśród pogan: PAN króluje; świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył, i on będzie sądził ludzi sprawiedliwie.

¹¹ Niech się weselą niebiosa i niech raduje się ziemia; niech zaszumi morze i to, co w nim jest.

¹² Niech radują się pola i wszystko, co jest na nich, wtedy radośnie wykrzykną wszystkie drzewa leśne;

¹³ Przed obliczem PANA, bo idzie, idzie zaiste, aby sądzić ziemię. Będzie sądził świat w sprawiedliwości, a narody w swojej prawdzie.

Psalm Dawida, gdy zmienił swoje zachowanie przed Abimelekiem i wypędzony przez niego, odszedł.

34 Będę błogosławił PANA w każdym czasie, jego chwała zawsze będzie na moich ustach.

² Moja dusza będzie się chlubić PANEM; pokorni to usłyszą i rozradują się.

³ Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.

⁴ Szukałem PANA, a on mnie wysłuchał i uwolnił od wszystkich mych trwóg.

⁵ Spojrzeli na niego i rozpromienili się, a ich oblicza nie doznały wstydu.

⁶ Ten oto biedak wołał, a PAN wysłuchał i wybawił go ze wszystkich jego utrapień.

⁷ Anioł PANA rozbija obóz dokoła tych, którzy się go boją, i wybawia ich.

⁸ Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest PAN: Błogosławiony człowiek, który mu ufa.

⁹ Bójcie się PANA, jego święci, bo niczego nie braknie tym, którzy się go boją.

¹⁰ Lwięta cierpią niedostatek i głód, lecz szukającym PANA nie zabraknie żadnego dobra.

¹¹ Chodźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni PANA.

¹² Który człowiek chce długo żyć i pragnie wiele dni, aby móc oglądać dobro?

¹³ Strzeż swego języka od zła, a swoich warg od podstępnej mowy.

¹⁴ Odwróć się od zła i czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego.

¹⁵ Oczy PANA są zwrócone na sprawiedliwych, a jego uszy nachylone na ich wołanie;

¹⁶ Lecz oblicze PANA jest przeciwko złoczyńcom, aby pamięć o nich wymazać z ziemi.

¹⁷ Wołają sprawiedliwi, a PAN wysłuchuje ich i uwalnia od wszelkich trudności.

¹⁸ Bliski jest PAN skruszonym w sercu i wybawia złamanych na duchu.

¹⁹ Liczne są cierpienia sprawiedliwego, ale PAN uwalnia go od nich wszystkich.

²⁰ On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana.

²¹ Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni;

²² PAN odkupi dusze swoich sług i nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają.

13 A w kościele w Antiochii byli pewni prorocy i nauczyciele: Barnaba, Szymon, zwany Nigrem, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się z tetrarchą Herodem, i Saul.

² A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem.

³ Wtedy po poście i modlitwie nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.

⁴ A oni, posłani przez Ducha Świętego, przybyli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.

⁵ Gdy dotarli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich. Mieli też ze sobą Jana do pomocy.

⁶ A kiedy przeszli wyspę aż do Pafos, spotkali tam pewnego czarownika, fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus;

⁷ Który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka roztropnego. On to, wezwawszy Barnabę i Saula, pragnął słuchać słowa Bożego.

⁸ Lecz sprzeciwił się im Elimas, czarownik – tak bowiem tłumaczy się jego imię – usiłując odwieść prokonsula od wiary.

⁹ Wtedy Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, spojrzał na niego uważnie;

¹⁰ I powiedział: O, synu diabła, pełny wszelkiego podstępu i przewrotności, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?

¹¹ Oto teraz ręka Pana na tobie: oślepniesz i nie będziesz widział słońca przez pewien czas. I natychmiast ogarnęły go mrok i ciemność, i chodząc wkoło, szukał kogoś, kto by go poprowadził za rękę.

¹² Wtedy prokonsul, widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nauką Pana.

⁴¹ Wtedy Piotr go zapytał: Panie, czy tę przypowieść mówisz do nas, czy też do wszystkich?

⁴² A Pan odpowiedział: Któż więc jest szafarzem wiernym i roztropnym, którego Pan ustanowi nad swoją służbą, aby we właściwym czasie wydawał jej wyznaczoną żywność?

⁴³ Błogosławiony ten sługa, którego pan, gdy przyjdzie, zastanie tak czyniącego.

⁴⁴ Zaprawdę powiadam wam, że postawi go nad wszystkimi swoimi dobrami.

⁴⁵ Ale jeśli ten sługa powie w swoim sercu: Mój pan zwleka ze swoim przyjściem, i zacznie bić sługi i służebnice, jeść, pić i upijać się;

⁴⁶ Przyjdzie pan tego sługi w dniu, w którym się nie spodziewa i o godzinie, której nie zna, i odłączy go, i wyznaczy mu dział z niewierzącymi.

⁴⁷ Ten zaś sługa, który znał wolę swego pana, a nie był gotowy i nie postąpił według jego woli, otrzyma wielką chłostę.

⁴⁸ Lecz ten, który jej nie znał i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele się będzie wymagać, a komu wiele powierzono, więcej będzie się od niego żądać.