Book of Common Prayer

Zaszczyt apostolstwa

3 Z tego powodu ja, Paweł, jestem więźniem Chrystusa Jezusa ze względu na was, pogan. ² Bo zapewne słyszeliście o zadaniu danym mi z łaski Boga dla waszego dobra, ³ że za sprawą objawienia została mi oznajmiona tajemnica, jak to uprzednio pokrótce opisałem. ⁴ Czytając o tym, możecie się przekonać, jak rozumiem tajemnicę Chrystusa, ⁵ zakrytą dla wcześniejszych pokoleń, a teraz objawioną w Duchu Jego świętym apostołom i prorokom.

⁶ Mianowicie, że poganie są współdziedzicami, współczłonkami i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie dzięki dobrej nowinie, ⁷ której rzecznikiem zostałem według daru łaski Bożej, danej mi stosownie do działania Jego mocy.

⁸ Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, dana została ta łaska, abym ogłosił poganom niezgłębione bogactwo Chrystusa. ⁹ Mam uświadomić wszystkim szczegóły tej tajemnicy, która od wieków pozostawała ukryta w Bogu, Stwórcy wszystkiego.

¹⁰ Chodzi o to, aby teraz zwierzchności i władze na wysokościach nieba mogły poznać przez Kościół wszechstronną mądrość Boga, ¹¹ zgodnie z powziętym wcześniej planem wieków,^[a] który wykonał w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.

¹² W Nim mamy odwagę oraz oparty na zaufaniu dostęp do Boga, a wszystko to dzięki Jego wierności. ¹³ Dlatego, proszę, niech was nie zrażają prześladowania, które znoszę ze względu na was. Oznaczają one przecież waszą chwałę.

Przeciętny człowiek z nieprzeciętną wiarą

⁵ Tuż po wejściu do Kafarnaum do Jezusa podszedł pewien setnik. ⁶ Panie — prosił — mój chłopiec leży w domu sparaliżowany i strasznie cierpi.

⁷ Przyjdę — odpowiedział Jezus — i uzdrowię go.

⁸ Wówczas setnik powiedział: Panie, nie jestem wart, abyś wchodził pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój chłopiec będzie uzdrowiony. ⁹ Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Jeśli któremuś mówię: Idź! — idzie. Jeśli innemu rozkażę: Przyjdź! — przychodzi; i jeśli swemu słudze powiem: Zrób to! — robi.

¹⁰ Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i powiedział do tych, którzy podążali za Nim: Zapewniam was, tak wielkiej wiary nie znalazłem w Izraelu u nikogo. ¹¹ Powiem więcej, wielu zjawi się ze wschodu i zachodu, wraz z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem zajmą miejsce przy stole w Królestwie Niebios, ¹² a synowie Królestwa^[a] zostaną wyrzuceni w zewnętrzną ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

¹³ Po tych słowach Jezus zwrócił się do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I w tej chwili jego chłopiec został uzdrowiony.

Uzdrowienia w domu Piotra

¹⁴ Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zastał tam jego teściową — leżała złożona gorączką. ¹⁵ Dotknął jej ręki i gorączka spadła. Wtedy kobieta wstała i zaczęła Mu usługiwać.

¹⁶ Wraz z nastaniem wieczoru przyprowadzono do Niego wielu opętanych. On zaś swoim słowem wygnał duchy i uzdrowił wszystkich, którym coś dolegało. ¹⁷ W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: