Book of Common Prayer

¹⁸ Z jednej więc strony dochodzi do unieważnienia wcześniejszego nakazu z powodu jego słabości i bezużyteczności — ¹⁹ jako że Prawo niczego nie uczyniło doskonałym — a z drugiej, do wzbudzenia lepszej nadziei, dzięki której zbliżamy się do Boga.

²⁰ Co więcej, stało się to nie bez złożenia przysięgi. O ile kapłani według porządku Lewiego obejmowali urząd bez towarzyszącej temu przysięgi, ²¹ o tyle On objął urząd potwierdzony przysięgą Tego, który Mu oświadczył:

²² Widać więc, o ile lepszego przymierza Jezus jest poręczycielem.

²³ Ponadto tych, którzy zostają kapłanami, jest więcej. Śmierć nie pozwala im służyć nieprzerwanie. ²⁴ Ten natomiast, dzięki temu, że jest wieczny, sprawuje kapłaństwo nieprzemijające. ²⁵ Może On zatem na zawsze zbawić tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga — bo wciąż żyje, aby się za nimi wstawiać.

²⁶ Taki właśnie potrzebny był nam Arcykapłan: święty, niewinny, niesplamiony, odłączony od grzeszników i wyniesiony ponad niebo. ²⁷ Taki, który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a następnie za grzechy ludu. On uczynił to raz na zawsze, gdy złożył w ofierze samego siebie. ²⁸ Prawo ustanawia arcykapłanami ludzi podlegających słabościom. Ale słowo przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanowiło arcykapłanem Syna, który stał się doskonałym na wieki.

²⁷ Wtedy przyszli Jego uczniowie i byli zaskoczeni, że rozmawia z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: O co pytasz? ani: Dlaczego z nią rozmawiasz? ²⁸ Kobieta natomiast zostawiła swój dzban, pobiegła do miasta i zaczęła rozpowiadać: ²⁹ Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział o wszystkim, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus? ³⁰ Wyszli zatem z miasta i ruszyli w Jego stronę.

³¹ Tymczasem uczniowie prosili Go: Mistrzu, zjedz coś.

³² On im jednak odpowiedział: Ja mam do jedzenia pokarm, którego wy nie znacie.

³³ Uczniowie pytali więc siebie nawzajem: Czy ktoś Mu przyniósł coś do jedzenia?

³⁴ Wtedy Jezus powiedział: Moim pokarmem jest wypełnienie woli Tego, który Mnie posłał, i dokonanie Jego dzieła. ³⁵ Czy wy sami nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące do żniw? Otóż posłuchajcie: Podnieście swoje oczy i przyjrzyjcie się polom — są już dojrzałe. ³⁶ Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, aby siewca cieszył się razem ze żniwiarzem. ³⁷ Oto jak sprawdza się przysłowie: Jeden sieje, a drugi żnie. ³⁸ Ja was posłałem, abyście żęli to, nad czym się nie trudziliście. Inni wykonali ciężką pracę, a wy korzystacie z ich trudu.

Nawrócenia wśród Samarytan

³⁹ Co do Samarytan mieszkających w miasteczku, to wielu uwierzyło w Niego dzięki świadectwu kobiety, która rozgłaszała: Powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam. ⁴⁰ Gdy więc przyszli do Niego, prosili, aby u nich pozostał. I pozostał tam dwa dni. ⁴¹ Wielu też innych uwierzyło dzięki Jego Słowu. ⁴² A do kobiety mówili: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu. Teraz sami przekonaliśmy się, że On naprawdę jest Zbawcą świata.