Book of Common Prayer

Przywileje nowego stworzenia

¹⁷ To więc mówię i nalegam w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, próżni w swych dążeniach, ¹⁸ pokrętni w swych pomysłach, dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która ich zaślepia, i przez niewrażliwość ich serca. ¹⁹ Wyzbyli się oni uczuć i chciwie gonią za rozpustą oraz wszelką nieczystością.

²⁰ Wy jednak nie tak nauczyliście się Chrystusa, ²¹ bo przecież to Jego usłyszeliście i w Nim was pouczono, jako że prawda jest w Jezusie. ²² Wiecie, że macie zedrzeć z siebie starego człowieka, który hołdował dawnemu sposobowi życia, i którego niszczyły zwodnicze żądze. ²³ Zamiast tego macie poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu ²⁴ i oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

²⁵ Dlatego odrzućcie kłamstwo i mówcie sobie nawzajem prawdę. Jesteśmy przecież dla siebie jakby członkami jednego ciała. ²⁶ Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie. Niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem ²⁷ i nie dawajcie diabłu przystępu.

²⁸ Kto kradnie, niech kraść przestanie i raczej ciężko pracuje, aby miał z czego wspierać potrzebujących. ²⁹ Niech z waszych ust nie wychodzi żadne zepsute słowo. Mówcie tylko o tym, co dobre, dla zbudowania w potrzebie, tak by na słuchających mogła spływać łaska.

³⁰ Nie zasmucajcie też Bożego Ducha Świętego, którym was opieczętowano na dzień odkupienia.

³¹ Usuńcie spośród siebie wszelką gorycz i gwałt, gniew, krzyk i oszczerstwo. Nie tolerujcie po swej stronie najmniejszej niegodziwości. ³² Bądźcie jedni dla drugich mili i serdeczni. Przebaczajcie sobie nawzajem, podobnie jak wam Bóg przebaczył w Chrystusie.

¹⁵ Tymczasem Jezus, gdy poznał, że zamierzają podejść i porwać Go po to, by obwołać królem, znów samotnie oddalił się na górę.

Jezus wobec praw natury

¹⁶ A gdy nastał wieczór, Jego uczniowie zeszli nad wodę, ¹⁷ wsiedli do łodzi i zaczęli przeprawę na drugi brzeg, do Kafarnaum. Zapadł już zmrok, a Jezus jeszcze do nich nie dotarł. ¹⁸ Jezioro zaś burzyło się smagane silnym wiatrem. ¹⁹ Wtedy, a pokonali już ponad cztery, a może nawet sześć kilometrów, zobaczyli Jezusa, jak idzie po falach i zbliża się do łodzi. Przerazili się. ²⁰ Lecz On odezwał się do nich: To Ja jestem, przestańcie się bać! ²¹ Chętnie więc wzięli Go do łodzi, a łódź natychmiast przybiła do brzegu, do którego zmierzali.

Jezus chlebem życia

²² Nazajutrz tłum, który pozostał na drugim brzegu jeziora, zauważył, że nie było tam innej łódki, poza tą jedną, którą odpłynęli uczniowie. Ludzie pamiętali również, że Jezus nie wszedł do łodzi, a uczniowie odpłynęli nią sami. ²³ Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan wypowiedział dziękczynienie, przybyły łódki z Tyberiady. ²⁴ Gdy więc tłum zauważył, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, oni również wsiedli do łódek i w poszukiwaniu Jezusa odpłynęli do Kafarnaum. ²⁵ A kiedy odnaleźli Go po drugiej stronie jeziora, zapytali: Mistrzu, jak się tu dostałeś?

²⁶ Jezus im odpowiedział: Ręczę i zapewniam, szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb i najedliście się do syta. ²⁷ Zajmujcie się nie pokarmem przemijalnym, ale trwałym, pokarmem zapewniającym życie wieczne. Udzieli wam go Syn Człowieczy, gdyż Ojciec, Bóg, właśnie Jego uwiarygodnił swą pieczęcią.