Book of Common Prayer

Przykłady z dziejów Izraela

10 Nie chciałbym bowiem, bracia, abyście byli nieświadomi, że wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze. ² Wszyscy też zostali ochrzczeni w Mojżesza — w obłoku oraz w morzu. ³ Ponadto wszyscy jedli ten sam duchowy pokarm. ⁴ Wszyscy pili ten sam duchowy napój, bo pili z towarzyszącej im duchowej skały, a tą skałą był Chrystus. ⁵ A jednak większość z nich nie spodobała się Bogu, ciała ich — jak wiemy — zaległy pustynię.

⁶ Wszystko to może nam służyć za przykład, abyśmy nie pożądali złych rzeczy, tak jak to było w ich przypadku. ⁷ Nie bądźcie też bałwochwalcami, tak jak niektórzy z nich. Czytamy bowiem: Usiadł lud, aby jeść i pić, po czym powstał, aby się bawić. ⁸ I nie oddawajmy się nierządowi, tak jak niektórzy z nich, przez co jednego dnia padły dwadzieścia trzy tysiące ludzi.

⁹ Nie wystawiajmy też na próbę Chrystusa, tak jak niektórzy z nich, za co skończyli życie pokąsani przez węże. ¹⁰ Ani nie szemrajcie, tak jak niektórzy z nich, przez co poginęli z ręki niszczyciela. ¹¹ Wszystko to dla przykładu dotknęło tamtych ludzi i zostało opisane, by służyć za przestrogę nam, żyjącym u kresu wieków.

¹² Dlatego kto myśli, że stoi, niech uważa, aby nie upadł. ¹³ Dotychczas nie spotkała was próba przekraczająca siły ludzkie. Bóg jest wierny. On nie dopuści, aby was doświadczano ponad wasze siły. W czasie próby wskaże wam wyjście, abyście mogli ją znieść.

Cena naśladowania Jezusa

¹⁸ Widząc tłum wokół siebie, Jezus rozkazał przeprawić się na drugą stronę jeziora.

¹⁹ Wtedy podszedł do Niego pewien znawca Prawa: Nauczycielu — powiedział — pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz.

²⁰ Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki gniazda, Syn Człowieczy jednak nie ma gdzie skłonić głowy.

²¹ Inny z kolei spośród Jego uczniów poprosił: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca.

²² Jezus mu na to: Chodź za Mną. Grzebanie umarłych zostaw umarłym.^[a]

Uciszenie burzy

²³ Jezus wsiadł do łodzi. Jego uczniowie dołączyli do Niego. ²⁴ Gdy już byli daleko od brzegu, zerwała się potężna burza. Fale przelewały się przez łódź. On natomiast spał. ²⁵ Wtedy przysunęli się do Niego, obudzili i zawołali: Panie! Ratuj! Giniemy!

²⁶ O, ludzie małej wiary — odpowiedział. — Dlaczego się boicie? Następnie wstał, stłumił wiatr i wzburzone fale — i zaległa wielka cisza.

²⁷ A ludzie, zdumieni, zadawali sobie pytanie: Kim On właściwie jest, że nawet wiatr i woda są Mu posłuszne?