Book of Common Prayer

Tryumfy więzienne

¹² Chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, pomogło dobrej nowinie dotrzeć jeszcze dalej. ¹³ O moim uwięzieniu dla sprawy Chrystusa dowiedział się cały dwór^[a] oraz wszyscy inni. ¹⁴ Przez to coraz więcej braci w Panu, przekonanych dzięki moim kajdanom, nabiera śmiałości do głoszenia Słowa.

¹⁵ Co prawda niektórzy głoszą Chrystusa z zazdrości, bo chcą zyskać uznanie, inni jednak czynią to z dobrych pobudek; ¹⁶ głoszą oni z miłości, wiedząc, że wyznaczono mnie do obrony dobrej nowiny. ¹⁷ Tamci natomiast głoszą Chrystusa z powodu złej ambicji, nieszczerze, sądząc, że w ten sposób pogorszą moje położenie. ¹⁸ I co z tego? Cieszę się, że mimo wszystko, w ten czy inny sposób, obłudnie czy szczerze, Chrystus jest głoszony.

Przede mną natomiast jeszcze jedna radość: ¹⁹ Wiem, że wasza modlitwa przy wsparciu Ducha Jezusa Chrystusa, przyniesie mi ratunek. ²⁰ Na to czekam. Mam też nadzieję, że nie dam się zawstydzić, lecz przemówię z odwagą — jak zawsze, tak i tym razem — i Chrystus będzie wywyższony w moim ciele, czy zostanę przy życiu, czy skażą mnie na śmierć.

Chrystus życiem, śmierć — zyskiem

²¹ Bo dla mnie życie, to Chrystus, a śmierć — to zysk. ²² Jeśli już żyć w ciele, to dla owocnej pracy. Co bym wolał? — Nie wiem. ²³ Pociąga mnie jedno i drugie. Chciałbym stąd odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze. ²⁴ Jednak pozostać w ciele — to dla was korzystniejsze.

²⁵ Tak. Wiem, że pozostanę. Będę przy was wszystkich, byście robili postępy i czerpali radość z wiary. ²⁶ Chciałbym, aby z mojego powodu, dzięki mojemu kolejnemu przybyciu do was, tym bardziej wzrosła wasza chluba w Chrystusie Jezusie.

Żyć godnie

²⁷ Tylko postępujcie jak ludzie wolni, w sposób godny dobrej nowiny o Chrystusie, tak, abym niezależnie od tego, czy przyjdę i was zobaczę, czy jako nieobecny tylko o was usłyszę, wiedział, że stoicie w jednym duchu, jednomyślnie — ramię w ramię — walczycie w wierze podanej w dobrej nowinie ²⁸ i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. Taka postawa jest dla nich zapowiedzią zguby, dla was zaś zbawienia przez samego Boga. ²⁹ Macie bowiem przywilej, ze względu na Chrystusa, nie tylko w Niego wierzyć, lecz i dla Niego cierpieć, ³⁰ tocząc tę samą walkę, którą wcześniej u mnie widzieliście, a o której teraz słyszycie.

Zmartwychwstanie Jezusa

16 Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria Jakubowa i Salome nakupiły pachnideł, aby pójść do grobu i namaścić Jezusa. ² Wybrały się wcześnie rano w niedzielę, pierwszego dnia tygodnia, tak że o wschodzie słońca dotarły do grobowca. ³ Po drodze rozmawiały między sobą: Kto nam odwali kamień zamykający wejście? ⁴ Lecz gdy przybyły, zobaczyły, że kamień jest odsunięty. A był on bardzo duży.

⁵ Weszły zatem do środka, a tam zobaczyły siedzącego po prawej stronie i ubranego w białą szatę młodzieńca. Ogarnęło je wielkie zdumienie. ⁶ On zaś powiedział do nich: Nie dziwcie się! Szukacie ukrzyżowanego Jezusa z Nazaretu? Zmartwychwstał! Nie ma Go tu! Oto miejsce, gdzie Go położono. ⁷ Ale idźcie i powiedzcie Jego uczniom oraz Piotrowi, że wyprzedza was w drodze do Galilei; tam Go zobaczycie — tak, jak wam powiedział.

⁸ Wyszły zatem i wręcz uciekły od grobu, czuły bowiem na przemian strach i ogromną radość. Ale ponieważ lęk wziął górę, nic nikomu nie powiedziały.

[Krótsze zakończenie Ewangelii]^[a]

Wszystko to natomiast, co same usłyszały, zwięźle opowiedziały ludziom zebranym wokół Piotra. Po tych wydarzeniach również sam Jezus rozesłał za ich pośrednictwem, na wschód i na zachód, święte i niezniszczalne przesłanie o wiecznym zbawieniu. Amen.

[Dłuższe zakończenie Ewangelii]

⁹ Gdy Jezus powstał z martwych wczesnym rankiem pierwszego dnia tygodnia,^[b] ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której niegdyś wypędził siedem demonów. ¹⁰ Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy z Nim byli, pogrążonym w smutku i płaczu. ¹¹ Lecz oni, gdy usłyszeli, że On żyje i był przez nią widziany, nie uwierzyli.

¹² Potem, w innej postaci, ukazał się dwóm spośród nich w drodze do wsi. ¹³ Wrócili oni i opowiedzieli pozostałym, ale i tym nie uwierzyli.

¹⁴ Później zaś ukazał się im jedenastu, gdy siedzieli przy stole. Wtedy ostro zganił ich za niewiarę oraz upór serca, ponieważ nie uwierzyli tym, którzy Go widzieli zmartwychwstałego.

¹⁵ I powiedział im: Idźcie do najdalszych zakątków świata i głoście tam dobrą nowinę wszystkim bez wyjątku. ¹⁶ Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. ¹⁷ Tym natomiast, którzy uwierzą, towarzyszyć będą takie znaki: w moim imieniu będą wyganiać demony, będą mówić nowymi językami, ¹⁸ w swoje ręce brać będą węże, a gdyby nawet coś trującego wypili, na pewno im nie zaszkodzi; na chorych będą kłaść ręce, a ci wyzdrowieją.

¹⁹ Po tym więc, jak Pan Jezus im to powiedział, został uniesiony do nieba i zajął miejsce po prawej stronie Boga. ²⁰ Oni natomiast odeszli i wszędzie głosili dobrą nowinę, podczas gdy Pan współdziałał z nimi i potwierdzał Słowo towarzyszącymi mu znakami.