17 Bæn Davíðs. Heyr, Drottinn, á réttvíst málefni, hlýð á hróp mitt, ljá eyra bæn minni, er ég flyt með tállausum vörum.

² Lát rétt minn út ganga frá augliti þínu, augu þín sjá hvað rétt er.

³ Þá er þú rannsakar hjarta mitt, prófar það um nætur, reynir mig í eldi, þá finnur þú engar illar hugsanir hjá mér, munnur minn heldur sér í skefjum.

⁴ Hvað sem aðrir gjöra, þá hefi ég eftir orði vara þinna forðast vegu ofbeldismannsins.

⁵ Skref mín fylgdu sporum þínum, mér skriðnaði ekki fótur.

⁶ Ég kalla á þig, því að þú svarar mér, ó Guð, hneig eyru þín til mín, hlýð á orð mín.

⁷ Veit mér þína dásamlegu náð, þú sem hjálpar þeim er leita hælis við þína hægri hönd fyrir ofsækjendum.

⁸ Varðveit mig sem sjáaldur augans, fel mig í skugga vængja þinna

⁹ fyrir hinum guðlausu, er sýna mér ofbeldi, fyrir gráðugum óvinum, er kringja um mig.

¹⁰ Mörhjörtum sínum hafa þeir lokað, með munni sínum mæla þeir drambsamleg orð.

¹¹ Hvar sem ég geng, umkringja þeir mig, þeir beina augum sínum að því að varpa mér til jarðar.

¹² Þeir líkjast ljóni er langar í bráð, ungu ljóni, er liggur í felum.

¹³ Rís upp, Drottinn! Far í móti óvininum og varpa honum niður, frelsa mig undan hinum óguðlega með sverði þínu.

¹⁴ Frelsa mig undan mönnunum með hendi þinni, Drottinn, undan mönnum heimsins, sem hafa hlutskipti sitt í lífinu og þú kviðfyllir gæðum þínum. Þeir eru ríkir að sonum og skilja börnum sínum eftir nægtir sínar.

¹⁵ En ég mun sakir réttlætisins skoða auglit þitt, þá er ég vakna, mun ég mettast af mynd þinni.

35 Davíðssálmur. Deil þú, Drottinn, við þá er deila við mig, berst þú við þá er berjast við mig.

² Tak skjöld og törgu og rís upp mér til hjálpar.

³ Tak til spjót og öxi til þess að mæta ofsækjendum mínum, seg við sál mína: "Ég er hjálp þín!"

⁴ Lát þá er sitja um líf mitt hljóta smán og svívirðing, lát þá hverfa aftur með skömm, er ætla að gjöra mér illt.

⁵ Lát þá verða sem sáðir fyrir vindi, þegar engill Drottins varpar þeim um koll.

⁶ Lát veg þeirra verða myrkan og hálan, þegar engill Drottins eltir þá.

⁷ Því að ástæðulausu hafa þeir lagt net sitt leynt fyrir mig, að ástæðulausu hafa þeir grafið gryfju fyrir mig.

⁸ Lát tortíming koma yfir þá, er þá varir minnst, lát netið, er þeir hafa lagt leynt, veiða sjálfa þá, lát þá falla í þeirra eigin gryfju.

⁹ En sál mín skal kætast yfir Drottni, gleðjast yfir hjálpræði hans.

¹⁰ Öll bein mín skulu segja: "Drottinn, hver er sem þú, er frelsar hinn umkomulausa frá þeim sem er honum yfirsterkari, hinn hrjáða og snauða frá þeim sem rænir hann?"

¹¹ Ljúgvottar rísa upp, þeir spyrja mig um það sem ég veit ekki um.

¹² Þeir launa mér gott með illu, einsemd varð hlutfall mitt.

¹³ En þegar þeir voru sjúkir, klæddist ég hærusekk, þjáði mig með föstu og bað með niðurlútu höfði,

¹⁴ gekk um harmandi, sem vinur eða bróðir ætti í hlut, var beygður eins og sá er syrgir móður sína.

¹⁵ En þeir fagna yfir hrösun minni og safnast saman, útlendingar og ókunnugir menn safnast saman móti mér, mæla lastyrði og þagna eigi.

¹⁶ Þeir freista mín, smána og smána, nísta tönnum í gegn mér.

¹⁷ Drottinn, hversu lengi vilt þú horfa á? Frelsa sál mína undan eyðileggingu þeirra, mína einmana sál undan ljónunum.

¹⁸ Þá vil ég lofa þig í miklum söfnuði, vegsama þig í miklum mannfjölda.

¹⁹ Lát eigi þá sem án saka eru óvinir mínir, hlakka yfir mér, lát eigi þá sem að ástæðulausu hata mig, skotra augunum.

²⁰ Því að frið tala þeir eigi, og móti hinum kyrrlátu í landinu hugsa þeir upp sviksamleg orð.

²¹ Þeir glenna upp ginið í móti mér, segja: "Hæ, hæ! Nú höfum vér séð það með eigin augum!"

²² Þú hefir séð það, Drottinn, ver eigi hljóður, Drottinn, ver eigi langt í burtu frá mér.

²³ Vakna, rís upp og lát mig ná rétti mínum, Guð minn og Drottinn, til þess að flytja mál mitt.

²⁴ Dæm mig eftir réttlæti þínu, Drottinn, Guð minn, og lát þá eigi hlakka yfir mér,

²⁵ lát þá ekki segja í hjarta sínu: "Hæ! Ósk vor er uppfyllt!" lát þá ekki segja: "Vér höfum gjört út af við hann."

²⁶ Lát þá alla verða til skammar og hljóta kinnroða, er hlakka yfir ógæfu minni, lát þá íklæðast skömm og svívirðing, er hreykja sér upp gegn mér.

²⁷ Lát þá kveða fagnaðarópi og gleðjast, er unna mér réttar, lát þá ætíð segja: "Vegsamaður sé Drottinn, hann sem ann þjóni sínum heilla!"

²⁸ Og tunga mín skal boða réttlæti þitt, lofstír þinn liðlangan daginn.

54 Til söngstjórans. Með strengjaleik. Maskíl eftir Davíð,

² þá er Sifítar komu og sögðu við Sál: Veistu að Davíð felur sig hjá oss?

³ Hjálpa mér, Guð, með nafni þínu, rétt hlut minn með mætti þínum.

⁴ Guð, heyr þú bæn mína, ljá eyra orðum munns míns.

⁵ Því að erlendir fjandmenn hefjast gegn mér og ofríkismenn sækjast eftir lífi mínu, eigi hafa þeir Guð fyrir augum. [Sela]

⁶ Sjá, Guð er mér hjálpari, það er Drottinn er styður mig.

⁷ Hið illa mun fjandmönnum mínum í koll koma, lát þá hverfa af trúfesti þinni.

⁸ Þá vil ég færa þér sjálfviljafórnir, lofa nafn þitt, Drottinn, að það sé gott,

⁹ því að það hefir frelsað mig úr hverri neyð, og auga mitt hefir svalað sér á að horfa á óvini mína.

63 Sálmur eftir Davíð, þá er hann var í Júda-eyðimörk.

² Drottinn, þú ert minn Guð, þín leita ég, sál mína þyrstir eftir þér, hold mitt þráir þig, í þurru landi, örþrota af vatnsleysi.

³ Þannig hefi ég litast um eftir þér í helgidóminum til þess að sjá veldi þitt og dýrð,

⁴ því að miskunn þín er mætari en lífið. Varir mínar skulu vegsama þig.

⁵ Þannig skal ég lofa þig meðan lifi, hefja upp hendurnar í þínu nafni.

⁶ Sál mín mettast sem af merg og feiti, og með fagnandi vörum lofar þig munnur minn,

⁷ þá er ég minnist þín í hvílu minni, hugsa um þig á næturvökunum.

⁸ Því að þú ert mér fulltingi, í skugga vængja þinna fagna ég.

⁹ Sál mín heldur sér fast við þig, hægri hönd þín styður mig.

¹⁰ Þeir sem sitja um líf mitt sjálfum sér til glötunar, munu hverfa í djúp jarðar.

¹¹ Þeir munu verða ofurseldir sverðseggjum, verða sjakölunum að bráð.

¹² Konungurinn skal gleðjast yfir Guði, hver sá er sver við hann, skal sigri hrósa, af því að munni lygaranna hefir verið lokað.