135 Halelúja. Lofið nafn Drottins, lofið hann, þér þjónar Drottins,

² er standið í húsi Drottins, í forgörðum húss Guðs vors.

³ Lofið Drottin, því að Drottinn er góður, leikið fyrir nafni hans, því að það er yndislegt.

⁴ Því að Drottinn hefir útvalið sér Jakob, gert Ísrael að eign sinni.

⁵ Já, ég veit, að Drottinn er mikill og að Drottinn vor er öllum guðum æðri.

⁶ Allt, sem Drottni þóknast, það gjörir hann, á himni og jörðu, í hafinu og öllum djúpunum.

⁷ Hann lætur skýin uppstíga frá endimörkum jarðar, gjörir eldingarnar til að búa rás regninu, hleypir vindinum út úr forðabúrum hans.

⁸ Hann laust frumburði Egyptalands, bæði menn og skepnur,

⁹ sendi tákn og undur yfir Egyptaland, gegn Faraó og öllum þjónum hans.

¹⁰ Hann laust margar þjóðir og deyddi volduga konunga:

¹¹ Síhon, Amorítakonung, og Óg, konung í Basan, og öll konungsríki í Kanaan,

¹² og gaf lönd þeirra að erfð, að erfð Ísrael, lýð sínum.

¹³ Drottinn, nafn þitt varir að eilífu, minning þín, Drottinn, frá kyni til kyns,

¹⁴ því að Drottinn réttir hlut þjóðar sinnar og aumkast yfir þjóna sína.

¹⁵ Skurðgoð þjóðanna eru silfur og gull, handaverk manna.

¹⁶ Þau hafa munn, en tala ekki, augu, en sjá ekki,

¹⁷ þau hafa eyru, en heyra ekki, og eigi er heldur neinn andardráttur í munni þeirra.

¹⁸ Eins og þau eru, verða smiðir þeirra, allir þeir, er á þau treysta.

¹⁹ Ísraels ætt, lofið Drottin, Arons ætt, lofið Drottin!

²⁰ Leví ætt, lofið Drottin, þér sem óttist Drottin, lofið hann!

²¹ Lofaður sé Drottinn frá Síon, hann sem býr í Jerúsalem! Halelúja.

136 Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

² Þakkið Guði guðanna, því að miskunn hans varir að eilífu,

³ þakkið Drottni drottnanna, því að miskunn hans varir að eilífu,

⁴ honum, sem einn gjörir mikil dásemdarverk, því að miskunn hans varir að eilífu,

⁵ honum, sem skapaði himininn með speki, því að miskunn hans varir að eilífu,

⁶ honum, sem breiddi jörðina út á vötnunum, því að miskunn hans varir að eilífu,

⁷ honum, sem skapaði stóru ljósin, því að miskunn hans varir að eilífu,

⁸ sólina til þess að ráða deginum, því að miskunn hans varir að eilífu,

⁹ tunglið og stjörnurnar til þess að ráða nóttunni, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁰ honum, sem laust Egypta með deyðing frumburðanna, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹¹ og leiddi Ísrael burt frá þeim, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹² með sterkri hendi og útréttum armlegg, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹³ honum, sem skipti Rauðahafinu sundur, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁴ og lét Ísrael ganga gegnum það, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁵ og keyrði Faraó og her hans út í Rauðahafið, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁶ honum, sem leiddi lýð sinn gegnum eyðimörkina, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁷ honum, sem laust mikla konunga, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁸ og deyddi volduga konunga, því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁹ Síhon Amorítakonung, því að miskunn hans varir að eilífu,

²⁰ og Óg konung í Basan, því að miskunn hans varir að eilífu,

²¹ og gaf land þeirra að erfð, því að miskunn hans varir að eilífu,

²² að erfð Ísrael þjóni sínum, því að miskunn hans varir að eilífu,

²³ honum, sem minntist vor í læging vorri, því að miskunn hans varir að eilífu,

²⁴ og frelsaði oss frá fjandmönnum vorum, því að miskunn hans varir að eilífu,

²⁵ sem gefur fæðu öllu holdi, því að miskunn hans varir að eilífu.

²⁶ Þakkið Guði himnanna, því að miskunn hans varir að eilífu.

12 En svo ég minnist á gáfur andans, bræður, þá vil ég ekki að þér séuð fáfróðir um þær.

² Þér vitið, að þegar þér voruð heiðingjar, þá létuð þér leiða yður til mállausra skurðgoðanna, rétt eins og verkast vildi.

³ Fyrir því læt ég yður vita, að enginn, sem talar af Guðs anda, segir: "Bölvaður sé Jesús!" og enginn getur sagt: "Jesús er Drottinn!" nema af heilögum anda.

⁴ Mismunur er á náðargáfum, en andinn er hinn sami,

⁵ og mismunur er á embættum, en Drottinn hinn sami,

⁶ og mismunur er á hæfileikum að framkvæma, en Guð hinn sami, sem öllu kemur til leiðar í öllum.

⁷ Andinn opinberast í sérhverjum til þess, sem gagnlegt er.

⁸ Einum er fyrir andann gefið að mæla af speki, öðrum að mæla af þekkingu í krafti sama anda.

⁹ Hinn sami andi veitir einum trú, öðrum lækningagáfu

¹⁰ og öðrum kraft til að framkvæma undur. Einn fær spádómsgáfu, annar hæfileika að greina anda, einn að tala tungum og annar að útleggja tungutal.

¹¹ En öllu þessu kemur til leiðar eini og sami andinn, og hann útbýtir hverjum einum eftir vild sinni.

¹² Því að eins og líkaminn er einn og hefur marga limi, en allir limir líkamans, þótt margir séu, eru einn líkami, þannig er og Kristur.

¹³ Í einum anda vorum vér allir skírðir til að vera einn líkami, hvort sem vér erum Gyðingar eða Grikkir, þrælar eða frjálsir, og allir fengum vér einn anda að drekka.

¹⁴ Því að líkaminn er ekki einn limur, heldur margir.

¹⁵ Ef fóturinn segði: "Fyrst ég er ekki hönd, heyri ég ekki líkamanum til," þá er hann ekki fyrir það líkamanum óháður.

¹⁶ Og ef eyrað segði: "Fyrst ég er ekki auga, heyri ég ekki líkamanum til," þá er það ekki þar fyrir líkamanum óháð.

¹⁷ Ef allur líkaminn væri auga, hvar væri þá heyrnin? Ef hann væri allur heyrn, hvar væri þá ilmanin?

¹⁸ En nú hefur Guð sett hvern einstakan lim á líkamann eins og honum þóknaðist.

¹⁹ Ef allir limirnir væru einn limur, hvar væri þá líkaminn?

²⁰ En nú eru limirnir margir, en líkaminn einn.

²¹ Augað getur ekki sagt við höndina: "Ég þarfnast þín ekki!" né heldur höfuðið við fæturna: "Ég þarfnast ykkar ekki!"

²² Nei, miklu fremur eru þeir limir á líkamanum nauðsynlegir, sem virðast vera í veikbyggðara lagi.

²³ Og þeim, sem oss virðast vera í óvirðulegra lagi á líkamanum, þeim veitum vér því meiri sæmd, og þeim, sem vér blygðumst vor fyrir, sýnum vér því meiri blygðunarsemi.

²⁴ Þess þarfnast hinir ásjálegu limir vorir ekki. En Guð setti líkamann svo saman, að hann gaf þeim, sem síðri var, því meiri sæmd,

²⁵ til þess að ekki yrði ágreiningur í líkamanum, heldur skyldu limirnir bera sameiginlega umhyggju hver fyrir öðrum.

²⁶ Og hvort heldur einn limur þjáist, þá þjást allir limirnir með honum, eða einn limur er í hávegum hafður, samgleðjast allir limirnir honum.

²⁷ Þér eruð líkami Krists og limir hans hver um sig.

²⁸ Guð hefur sett nokkra í kirkjunni, fyrst postula, í öðru lagi spámenn, í þriðja lagi fræðara, sumum hefur hann veitt gáfu að gjöra kraftaverk, lækna, vinna líknarstörf, stjórna og tala tungum.

²⁹ Hvort eru allir postular? Hvort eru allir spámenn? Hvort eru allir fræðarar? Hvort eru allir kraftaverkamenn?

³⁰ Hvort hafa allir hlotið lækningagáfu? Hvort tala allir tungum? Hvort útlista allir tungutal?

³¹ Nei, sækist heldur eftir náðargáfunum, þeim hinum meiri. Og nú bendi ég yður á enn þá miklu ágætari leið.