Lúkasarguðspjall 21-22

Icelandic Bible

21 Þá leit hann upp og sá auðmenn leggja gjafir sínar í fjárhirsluna.

² Hann sá og ekkju eina fátæka leggja þar tvo smápeninga.

³ Þá sagði hann: "Ég segi yður með sanni, þessi fátæka ekkja gaf meira en allir hinir.

⁴ Hinir allir lögðu í sjóðinn af allsnægtum sínum, en hún gaf af skorti sínum, alla björg sína."

⁵ Einhverjir höfðu orð á, að helgidómurinn væri prýddur fögrum steinum og heitgjöfum. Þá sagði Jesús:

⁶ "Þér horfið á þetta, en þeir dagar munu koma, að hér stendur ekki eftir steinn yfir steini, er eigi sé niður brotinn."

⁷ En þeir spurðu hann: "Meistari, hvenær verður þetta? Og hvert mun tákn þess, að það sé að koma fram?"

⁸ Hann svaraði: "Varist að láta leiða yður í villu. Margir munu koma í mínu nafni og segja: ,Það er ég!` og ,Tíminn er í nánd!` Fylgið þeim ekki.

⁹ En þegar þér spyrjið hernað og upphlaup, þá skelfist ekki. Þetta á undan að fara, en endirinn kemur ekki samstundis."

¹⁰ Síðan sagði hann við þá: "Þjóð mun rísa gegn þjóð og ríki gegn ríki,

¹¹ þá verða landskjálftar miklir og drepsóttir og hungur á ýmsum stöðum, en ógnir og tákn mikil á himni.

¹² En á undan öllu þessu munu menn leggja hendur á yður, ofsækja yður, færa yður fyrir samkundur og í fangelsi og draga yður fyrir konunga og landshöfðingja sakir nafns míns.

¹³ Þetta veitir yður tækifæri til vitnisburðar.

¹⁴ En festið það vel í huga að vera ekki fyrirfram að hugsa um, hvernig þér eigið að verjast,

¹⁵ því ég mun gefa yður orð og visku, sem engir mótstöðumenn yðar fá staðið í gegn né hrakið.

¹⁶ Jafnvel foreldrar og bræður, frændur og vinir munu framselja yður, og sumir yðar munu líflátnir.

¹⁷ Og þér munuð hataðir af öllum vegna nafns míns,

¹⁸ en ekki mun týnast eitt hár á höfði yðar.

¹⁹ Verið þrautseigir og þér munuð ávinna sálir yðar.

²⁰ En þegar þér sjáið herfylkingar umkringja Jerúsalem, þá vitið, að eyðing hennar er í nánd.

²¹ Þá flýi þeir, sem í Júdeu eru, til fjalla, þeir sem í borginni eru, flytjist burt, og þeir sem eru á ekrum úti, fari ekki inn í hana.

²² Því þetta eru refsingardagar, þá er allt það rætist, sem ritað er.

²³ Vei þeim, sem þungaðar eru, og þeim sem börn hafa á brjósti á þeim dögum, því að mikil neyð mun þá verða í landinu og reiði yfir lýð þessum.

²⁴ Þeir munu falla fyrir sverðseggjum og herleiddir verða til allra þjóða, og Jerúsalem verður fótum troðin af heiðingjum, þar til tímar heiðingjanna eru liðnir.

²⁵ Tákn munu verða á sólu, tungli og stjörnum og á jörðu angist þjóða, ráðalausra við dunur hafs og brimgný.

²⁶ Menn munu gefa upp öndina af ótta og kvíða fyrir því, er koma mun yfir heimsbyggðina, því að kraftar himnanna munu bifast.

²⁷ Þá munu menn sjá Mannssoninn koma í skýi með mætti og mikilli dýrð.

²⁸ En þegar þetta tekur að koma fram, þá réttið úr yður og lyftið upp höfðum yðar, því að lausn yðar er í nánd."

²⁹ Hann sagði þeim og líkingu: "Gætið að fíkjutrénu og öðrum trjám.

³⁰ Þegar þér sjáið þau farin að bruma, þá vitið þér af sjálfum yður, að sumarið er í nánd.

³¹ Eins skuluð þér vita, þegar þér sjáið þetta verða, að Guðs ríki er í nánd.

³² Sannlega segi ég yður: Þessi kynslóð mun ekki líða undir lok, uns allt er komið fram.

³³ Himinn og jörð munu líða undir lok, en orð mín munu aldrei undir lok líða.

³⁴ Hafið gát á sjálfum yður, að hjörtu yðar þyngist ekki við svall og drykkju né áhyggjur þessa lífs og komi svo dagur sá skyndilega yfir yður

³⁵ eins og snara. En koma mun hann yfir alla menn, sem byggja gjörvalla jörð.

³⁶ Vakið því allar stundir og biðjið, svo að þér megið umflýja allt þetta, sem koma á, og standast frammi fyrir Mannssyninum."

³⁷ Á daginn var hann að kenna í helgidóminum, en fór og dvaldist um nætur á Olíufjallinu, sem svo er nefnt.

³⁸ Og allt fólkið kom árla á morgnana til hans í helgidóminn að hlýða á hann.

22 Nú fór í hönd hátíð ósýrðu brauðanna, sú er nefnist páskar.

² Og æðstu prestarnir og fræðimennirnir leituðu fyrir sér, hvernig þeir gætu ráðið hann af dögum, því að þeir voru hræddir við lýðinn.

³ Þá fór Satan í Júdas, sem kallaður var Ískaríot og var í tölu þeirra tólf.

⁴ Hann fór og ræddi við æðstu prestana og varðforingjana um það, hvernig hann skyldi framselja þeim Jesú.

⁵ Þeir urðu glaðir við og hétu honum fé fyrir.

⁶ Hann gekk að því og leitaði færis að framselja hann þeim, þegar fólkið væri fjarri.

⁷ Þegar sá dagur ósýrðu brauðanna kom, er slátra skyldi páskalambinu,

⁸ sendi Jesús þá Pétur og Jóhannes og sagði: "Farið og búið til páskamáltíðar fyrir oss."

⁹ Þeir sögðu við hann: "Hvar vilt þú, að við búum hana?"

¹⁰ En hann sagði við þá: "Þegar þið komið inn í borgina, mætir ykkur maður, sem ber vatnsker. Fylgið honum inn þangað sem hann fer,

¹¹ og segið við húsráðandann: ,Meistarinn spyr þig: Hvar er herbergið, þar sem ég get neytt páskamáltíðarinnar með lærisveinum mínum?`

¹² Hann mun þá sýna ykkur loftsal mikinn, búinn hægindum. Hafið þar viðbúnað."

¹³ Þeir fóru og fundu allt eins og hann hafði sagt og bjuggu til páskamáltíðar.

¹⁴ Og er stundin var komin, gekk hann til borðs og postularnir með honum.

¹⁵ Og hann sagði við þá: "Hjartanlega hef ég þráð að neyta þessarar páskamáltíðar með yður, áður en ég líð.

¹⁶ Því ég segi yður: Eigi mun ég framar neyta hennar, fyrr en hún fullkomnast í Guðs ríki."

¹⁷ Þá tók hann kaleik, gjörði þakkir og sagði: "Takið þetta og skiptið með yður.

¹⁸ Því ég segi yður: Héðan í frá mun ég eigi drekka af ávexti vínviðarins, fyrr en Guðs ríki kemur."

¹⁹ Og hann tók brauð, gjörði þakkir, braut það, gaf þeim og sagði: "Þetta er líkami minn, sem fyrir yður er gefinn. Gjörið þetta í mína minningu."

²⁰ Eins tók hann kaleikinn eftir kvöldmáltíðina og sagði: "Þessi kaleikur er hinn nýi sáttmáli í mínu blóði, sem fyrir yður er úthellt.

²¹ En sjá, hönd þess, er mig svíkur, er á borðinu hjá mér.

²² Mannssonurinn fer að sönnu þá leið, sem ákveðin er, en vei þeim manni, sem því veldur, að hann verður framseldur."

²³ Og þeir tóku að spyrjast á um það, hver þeirra mundi verða til þess að gjöra þetta.

²⁴ Og þeir fóru að metast um, hver þeirra væri talinn mestur.

²⁵ En Jesús sagði við þá: "Konungar þjóða drottna yfir þeim og valdhafar þeirra kallast velgjörðamenn.

²⁶ En eigi sé yður svo farið, heldur sé hinn mesti yðar á meðal sem væri hann yngstur og foringinn sem þjónn.

²⁷ Því hvort er sá meiri, sem situr til borðs, eða hinn, sem þjónar? Er það ekki sá sem situr til borðs? Samt er ég meðal yðar eins og þjónninn.

²⁸ En þér eruð þeir sem hafið verið stöðugir með mér í freistingum mínum.

²⁹ Og yður fæ ég ríki í hendur, eins og faðir minn hefur fengið mér,

³⁰ að þér megið eta og drekka við borð mitt í ríki mínu, sitja í hásætum og dæma tólf ættkvíslir Ísraels.

³¹ Símon, Símon, Satan krafðist yðar að sælda yður eins og hveiti.

³² En ég hef beðið fyrir þér, að trú þín þrjóti ekki. Og styrk þú bræður þína, þegar þú ert snúinn við."

³³ En Símon sagði við hann: "Herra, reiðubúinn er ég að fylgja þér bæði í fangelsi og dauða."

³⁴ Jesús mælti: "Ég segi þér, Pétur: Áður en hani galar í dag, munt þú þrisvar hafa neitað því, að þú þekkir mig."

³⁵ Og hann sagði við þá: "Þegar ég sendi yður út án pyngju og mals og skólausa, brast yður þá nokkuð?" Þeir svöruðu: "Nei, ekkert."

³⁶ Þá sagði hann við þá: "En nú skal sá, er pyngju hefur, taka hana með sér og eins sá, er mal hefur, og hinn, sem ekkert á, selji yfirhöfn sína og kaupi sverð.

³⁷ Því ég segi yður, að þessi ritning á að rætast á mér: ,með illvirkjum var hann talinn.` Og nú er að fullnast það sem um mig er ritað."

³⁸ En þeir sögðu: "Herra, hér eru tvö sverð." Og hann sagði við þá: "Það er nóg."

³⁹ Síðan fór hann út og gekk, eins og hann var vanur, til Olíufjallsins. Og lærisveinarnir fylgdu honum.

⁴⁰ Þegar hann kom á staðinn, sagði hann við þá: "Biðjið, að þér fallið ekki í freistni."

⁴¹ Og hann vék frá þeim svo sem steinsnar, féll á kné, baðst fyrir og sagði:

⁴² "Faðir, ef þú vilt, þá tak þennan kaleik frá mér! En verði þó ekki minn heldur þinn vilji." [

⁴³ Þá birtist honum engill af himni, sem styrkti hann.

⁴⁴ Og hann komst í dauðans angist og baðst enn ákafar fyrir, en sveiti hans varð eins og blóðdropar, er féllu á jörðina.]

⁴⁵ Hann stóð upp frá bæn sinni, kom til lærisveinanna og fann þá sofandi, örmagna af hryggð.

⁴⁶ Og hann sagði við þá: "Hví sofið þér? Rísið upp og biðjið, að þér fallið ekki í freistni."

⁴⁷ Meðan hann var enn að tala, kom flokkur manna, og fremstur fór einn hinna tólf, Júdas, áður nefndur. Hann gekk að Jesú til að kyssa hann.

⁴⁸ Jesús sagði við hann: "Júdas, svíkur þú Mannssoninn með kossi?"

⁴⁹ Þeir sem með honum voru, sáu að hverju fór og sögðu: "Herra, eigum vér ekki að bregða sverði?"

⁵⁰ Og einn þeirra hjó til þjóns æðsta prestsins og sneið af honum hægra eyrað.

⁵¹ Þá sagði Jesús: "Hér skal staðar nema." Og hann snart eyrað og læknaði hann.

⁵² Þá sagði Jesús við æðstu prestana, varðforingja helgidómsins og öldungana, sem komnir voru á móti honum: "Eruð þér að fara að mér með sverðum og bareflum eins og gegn ræningja?

⁵³ Daglega var ég með yður í helgidóminum, og þér lögðuð ekki hendur á mig. En þetta er yðar tími og máttur myrkranna."

⁵⁴ En þeir tóku hann höndum og leiddu brott og fóru með hann í hús æðsta prestsins. Pétur fylgdi eftir álengdar.

⁵⁵ Menn höfðu kveikt eld í miðjum garðinum og sátu við hann, og Pétur settist meðal þeirra.

⁵⁶ En þerna nokkur sá hann sitja í bjarmanum, hvessti á hann augun og sagði: "Þessi maður var líka með honum."

⁵⁷ Því neitaði hann og sagði: "Kona, ég þekki hann ekki."

⁵⁸ Litlu síðar sá hann annar maður og sagði: "Þú ert líka einn af þeim." En Pétur svaraði: "Nei, maður minn, það er ég ekki."

⁵⁹ Og að liðinni um það bil einni stund fullyrti enn annar þetta og sagði: "Víst var þessi líka með honum, enda Galíleumaður."

⁶⁰ Pétur mælti: "Ekki skil ég, hvað þú átt við, maður." Og jafnskjótt sem hann sagði þetta, gól hani.

⁶¹ Og Drottinn vék sér við og leit til Péturs. Þá minntist Pétur orða Drottins, er hann mælti við hann: "Áður en hani galar í dag, muntu þrisvar afneita mér."

⁶² Og hann gekk út og grét beisklega.

⁶³ En þeir menn, sem gættu Jesú, hæddu hann og börðu,

⁶⁴ huldu andlit hans og sögðu: "Spáðu nú, hver það var, sem sló þig?"

⁶⁵ Og marga aðra svívirðu sögðu þeir við hann.

⁶⁶ Þegar dagur rann, kom öldungaráð lýðsins saman, bæði æðstu prestar og fræðimenn, og létu færa hann fyrir ráðsfund sinn.

⁶⁷ Þeir sögðu: "Ef þú ert Kristur, þá seg oss það." En hann sagði við þá: "Þótt ég segi yður það, munuð þér ekki trúa,

⁶⁸ og ef ég spyr yður, svarið þér ekki.

⁶⁹ En upp frá þessu mun Mannssonurinn sitja til hægri handar Guðs kraftar."

⁷⁰ Þá spurðu þeir allir: "Ert þú þá sonur Guðs?" Og hann sagði við þá: "Þér segið, að ég sé sá."

⁷¹ En þeir sögðu: "Hvað þurfum vér nú framar vitnis við? Vér höfum sjálfir heyrt það af munni hans."