22 Davíð flutti Drottni orð þessa ljóðs, þá er Drottinn frelsaði hann af hendi allra óvina hans og af hendi Sáls.

² Hann mælti: Drottinn er bjarg mitt og vígi, hann er sá sem hjálpar mér.

³ Guð minn er hellubjarg mitt, þar sem ég leita hælis, skjöldur minn og horn hjálpræðis míns, háborg mín og hæli, frelsari minn, sem frelsar mig frá ofbeldi.

⁴ Lofaður sé Drottinn, hrópa ég, og ég frelsast frá óvinum mínum.

⁵ Brimöldur dauðans umkringdu mig, elfur glötunarinnar skelfdu mig,

⁶ snörur Heljar luktu um mig, möskvar dauðans féllu yfir mig.

⁷ Í angist minni kallaði ég á Drottin, og til Guðs míns hrópaði ég. Í helgidómi sínum heyrði hann raust mína, óp mitt barst til eyrna honum.

⁸ Jörðin bifaðist og nötraði, undirstöður fjallanna skulfu, þær bifuðust, því að hann var reiður.

⁹ Reykur gekk fram úr nösum hans og eyðandi eldur af munni hans, glóðir brunnu út frá honum.

¹⁰ Hann sveigði himininn og steig niður, og skýsorti var undir fótum hans.

¹¹ Hann steig á bak kerúb og flaug af stað og sveif á vængjum vindarins.

¹² Hann gjörði myrkrið í kringum sig að skýli, regnsortann og skýþykknið.

¹³ Frá ljómanum fyrir honum flugu hagl og eldglæringar.

¹⁴ Drottinn þrumaði af himni, hinn hæsti lét raust sína gjalla.

¹⁵ Hann skaut örvum sínum og tvístraði þeim, lét eldingarnar leiftra og hræddi þá.

¹⁶ Þá sá í mararbotn, og undirstöður jarðarinnar urðu berar fyrir ógnum Drottins, fyrir andgustinum úr nösum hans.

¹⁷ Hann seildist niður af hæðum og greip mig, dró mig upp úr hinum miklu vötnum.

¹⁸ Hann frelsaði mig frá hinum sterku óvinum mínum, frá fjandmönnum mínum, er voru mér yfirsterkari.

¹⁹ Þeir réðust á mig á mínum óheilladegi, en Drottinn var mín stoð.

²⁰ Hann leiddi mig út á víðlendi, hann frelsaði mig, af því að hann hafði þóknun á mér.

²¹ Drottinn fór með mig eftir réttlæti mínu, eftir hreinleik handa minna galt hann mér,

²² því að ég hefi varðveitt vegu Drottins og hefi ekki reynst ótrúr Guði mínum.

²³ Allar skipanir hans hefi ég fyrir augum og frá boðorðum hans hefi ég ekki vikið.

²⁴ Ég var lýtalaus fyrir honum og gætti mín við misgjörðum.

²⁵ Drottinn galt mér eftir réttlæti mínu, eftir hreinleik handa minna fyrir augliti hans.

²⁶ Gagnvart ástríkum ert þú ástríkur, gagnvart ráðvöndum ráðvandur,

²⁷ gagnvart hreinum hreinn, en gagnvart rangsnúnum ert þú afundinn.

²⁸ Þú hjálpar þjáðum lýð, en gjörir alla hrokafulla niðurlúta.

²⁹ Já, þú ert lampi minn, Drottinn, Guð minn lýsir mér í myrkrinu.

³⁰ Fyrir þína hjálp hleyp ég yfir virkisgrafir, fyrir hjálp Guðs míns stekk ég yfir borgarveggi.

³¹ Vegur Guðs er lýtalaus, orð Drottins er skírt. Skjöldur er hann öllum þeim, sem leita hælis hjá honum.

³² Því að hver er Guð, nema Drottinn, og hver er hellubjarg, utan vor Guð?

³³ Sá Guð, sem gyrðir mig styrkleika og gjörir veg minn sléttan.

³⁴ Hann gjörir fætur mína sem hindanna og veitir mér fótfestu á hæðunum.

³⁵ Hann æfir hendur mínar til hernaðar, svo að armar mínir benda eirbogann.

³⁶ Þú gafst mér skjöld hjálpræðis þíns, og lítillæti þitt gjörði mig mikinn.

³⁷ Þú rýmdir til fyrir skrefum mínum og ökklar mínir riðuðu ekki.

³⁸ Ég elti óvini mína og náði þeim, og sneri ekki aftur fyrr en ég hafði gjöreytt þeim.

³⁹ Ég gjöreyddi þeim og molaði þá sundur, svo að þeir risu ekki upp framar og hnigu undir fætur mér.

⁴⁰ Þú gyrtir mig styrkleika til ófriðarins, beygðir fjendur mína undir mig.

⁴¹ Þú lést mig sjá bak óvina minna, þeim eyddi ég, sem hata mig.

⁴² Þeir hrópuðu, en enginn kom til hjálpar, þeir hrópuðu til Drottins, en hann svaraði þeim ekki.

⁴³ Ég muldi þá sem mold á jörð, tróð þá fótum sem skarn á strætum.

⁴⁴ Þú frelsaðir mig úr fólkorustum, gjörðir mig að höfðingja þjóðanna. Lýður, sem ég þekkti ekki, þjónar mér.

⁴⁵ Framandi menn smjaðra fyrir mér, óðara en þeir heyra mín getið, hlýða þeir mér.

⁴⁶ Framandi menn dragast upp og koma skjálfandi fram úr fylgsnum sínum.

⁴⁷ Lifi Drottinn, lofað sé mitt bjarg, og hátt upp hafinn sé Guð hjálpræðis míns!

⁴⁸ Þú Guð, sem veittir mér hefndir og braust þjóðir undir mig,

⁴⁹ sem hreifst mig úr höndum óvina minna og hófst mig yfir mótstöðumenn mína. Frá ójafnaðarmönnum frelsaðir þú mig.

⁵⁰ Fyrir því vil ég vegsama þig, Drottinn, meðal þjóðanna og lofsyngja þínu nafni.

⁵¹ Hann veitir konungi sínum mikla hjálp og auðsýnir miskunn sínum smurða, Davíð og niðjum hans að eilífu.

23 Þetta eru síðustu orð Davíðs: Svo mælti Davíð Ísaíson, svo mælti maðurinn, er hátt var settur, hinn smurði Jakobs Guðs, ljúflingur Ísraels ljóða.

² Andi Drottins talaði í mér og hans orð er á minni tungu.

³ Ísraels Guð talaði, bjarg Ísraels mælti við mig: "Sá sem ríkir yfir mönnum með réttvísi, sá sem ríkir í ótta Guðs,

⁴ hann er eins og dagsbirtan, þegar sólin rennur upp á heiðríkju-morgni, þegar grasið sprettur í glaðasólskini eftir regn."

⁵ Já, er ekki hús mitt svo fyrir Guði? Því að hann hefir gjört við mig eilífan sáttmála, ákveðinn í öllum greinum og áreiðanlegan. Já, allt sem verður mér til heilla og gleði, skyldi hann ekki veita því vöxt?

⁶ En varmennin, þau eru öll eins og þyrnar, sem út er kastað, því að enginn tekur á þeim með hendinni.

⁷ Hver, sem rekst á þau, vopnast járni og spjótskafti, og í eldi munu þau brennd verða til kaldra kola.

⁸ Þetta eru nöfnin á köppum Davíðs: Ísbaal Hakmóníti, höfðingi hinna þriggja. Hann veifaði spjóti sínu yfir átta hundruð vegnum í einu.

⁹ Honum næstur er, meðal kappanna þriggja, Eleasar Dódóson, Ahóhíti. Hann var með Davíð í Pas Dammím, en Filistar höfðu safnast þar saman til orustu. En er Ísraelsmenn hörfuðu undan,

¹⁰ stóð hann fastur fyrir og barði á Filistum, uns hann varð þreyttur í hendinni, og hönd hans var kreppt um sverðið, og Drottinn veitti mikinn sigur á þeim degi. Og liðið sneri aftur með honum aðeins til rána.

¹¹ Næstur honum er Samma Ageson, Hararíti. Filistar söfnuðust saman og fóru til Lekí, en þar var akurspilda, alsprottin flatbaunum. En er fólkið flýði fyrir Filistum,

¹² nam hann staðar í spildunni miðri, náði henni og vann sigur á Filistum. Veitti Drottinn þannig mikinn sigur.

¹³ Einu sinni fóru þrír af höfðingjunum þrjátíu og komu til Davíðs í hamrinum, í Adúllamvíginu, en flokkur af Filistum lá í herbúðum í Refaímdal.

¹⁴ Þá var Davíð í víginu, en varðsveit Filista var þá í Betlehem.

¹⁵ Þá þyrsti Davíð og hann sagði: "Hver vill sækja mér vatn í brunninn í Betlehem, sem er þar við hliðið?"

¹⁶ Þá brutust kapparnir þrír gegnum herbúðir Filista, jusu vatni úr brunninum í Betlehem, sem þar er við hliðið, tóku það og færðu Davíð. En hann vildi ekki drekka það, heldur dreypti því Drottni til handa

¹⁷ og mælti: "Drottinn láti það vera fjarri mér að gjöra slíkt! Get ég drukkið blóð þeirra manna, sem stofnuðu lífi sínu í hættu með því að fara?" _ og hann vildi ekki drekka það. Þetta gjörðu kapparnir þrír.

¹⁸ Abísaí, bróðir Jóabs, sonur Serúju, var fyrir hinum þrjátíu. Hann veifaði spjóti sínu yfir þrjú hundruð vegnum og var frægur meðal hinna þrjátíu.

¹⁹ Af hinum þrjátíu var hann í heiðri hafður og var foringi þeirra, en til jafns við þá þrjá komst hann ekki.

²⁰ Benaja Jójadason, hraustmenni, frægur fyrir afreksverk sín, var frá Kabseel. Hann drap báða sonu Aríels frá Móab. Hann sté ofan í brunn og drap þar ljón einn dag, er snjóað hafði.

²¹ Hann drap og egypskan mann tröllaukinn. Egyptinn hafði spjót í hendi, en hann fór á móti honum með staf, reif spjótið úr hendi Egyptans og drap hann með hans eigin spjóti.

²² Þetta gjörði Benaja Jójadason. Hann var frægur meðal þrjátíu kappanna.

²³ Af hinum þrjátíu var hann í heiðri hafður, en til jafns við þá þrjá komst hann ekki. Davíð setti hann yfir lífvörð sinn.

²⁴ Meðal hinna þrjátíu voru: Asahel, bróðir Jóabs, Elkanan Dódóson frá Betlehem,

²⁵ Samma frá Haród, Elíka frá Haród,

²⁶ Heles frá Pelet, Íra Íkkesson frá Tekóa,

²⁷ Abíeser frá Anatót, Síbbekaí frá Húsa,

²⁸ Salmón frá Ahó, Maharaí frá Netófa,

²⁹ Heled Baanason frá Netófa, Íttaí Ríbaíson frá Gíbeu í Benjamíns ættkvísl,

³⁰ Benaja frá Píraton, Híddaí frá Nahale Gaas,

³¹ Abi Albon frá Bet Araba, Asmavet frá Bahúrím,

³² Eljahba frá Saalbón, Jasen Gúníti,

³³ Jónatan Sammason frá Harar, Ahíam Sararsson frá Arar,

³⁴ Elífelet Ahasbaíson frá Maaka, Elíam Akítófelsson frá Gíló,

³⁵ Hesró frá Karmel, Paaraí Arkíti,

³⁶ Jígal Natansson frá Sóba, Baní frá Gað,

³⁷ Selek Ammóníti, Naharaí frá Beerót, skjaldsveinn Jóabs Serújusonar,

³⁸ Íra frá Jattír, Gareb frá Jattír,

³⁹ Úría Hetíti. Til samans þrjátíu og sjö.

57 Til söngstjórans. Lag: Spill eigi. Miktam eftir Davíð, þá er hann flýði inn í hellinn fyrir Sál.

² Ver mér náðugur, ó Guð, ver mér náðugur! Því að hjá þér leitar sál mín hælis, og í skugga vængja þinna vil ég hælis leita, uns voðinn er liðinn hjá.

³ Ég hrópa til Guðs, hins hæsta, þess Guðs, er kemur öllu vel til vegar fyrir mig.

⁴ Hann sendir af himni og hjálpar mér, þegar sá er kremur mig spottar. [Sela] Guð sendir náð sína og trúfesti.

⁵ Ég verð að liggja meðal ljóna, er eldi fnæsa. Tennur þeirra eru spjót og örvar, og tungur þeirra eru bitur sverð.

⁶ Sýn þig himnum hærri, ó Guð, dýrð þín breiðist yfir gjörvalla jörðina!

⁷ Þeir hafa lagt net fyrir fætur mína, sál mín er beygð. Þeir hafa grafið gryfju fyrir framan mig, sjálfir falla þeir í hana. [Sela]

⁸ Hjarta mitt er stöðugt, ó Guð, hjarta mitt er stöðugt, ég vil syngja og leika.

⁹ Vakna þú, sál mín, vakna þú, harpa og gígja, ég vil vekja morgunroðann.

¹⁰ Ég vil lofa þig meðal lýðanna, Drottinn, vegsama þig meðal þjóðanna,

¹¹ því að miskunn þín nær til himna og trúfesti þín til skýjanna.

¹² Sýn þig himnum hærri, ó Guð, dýrð þín breiðist yfir gjörvalla jörðina.