² God, mijn God, ik zoek U overal,
mijn hart dorst naar U.
Ook mijn lichaam verlangt naar U
in dit dorre, droge land, waar geen water is.
³ Ik heb U in uw heiligdom gezien,
ik zag uw kracht en majesteit.
⁴ Uw goedheid en trouw overtreffen het leven zelf.
Ik zal met mijn mond uw naam grootmaken.
⁵ Mijn leven lang wil ik U prijzen,
mijn handen naar U opheffen wanneer ik bid.
⁶ Er is niets anders waarnaar ik verlang,
er komen prachtige lofliederen over mijn lippen,
⁷ ook ʼs nachts als ik wakker lig en over U nadenk.
⁸ Want U bent mij altijd te hulp gekomen.
Ik jubel het uit vanuit de beschermde plaats
waar U mij in leven houdt.
⁹ Alles in mij richt zich op U.
Ik kan niet zonder U,
uw hand houdt mij vast.
¹⁰ Maar de mensen die op mijn ondergang uit zijn,
zullen in de diepte van de aarde worden neergelaten.
¹¹ Zij zullen omkomen door het zwaard
en ten prooi vallen aan de wilde dieren.
¹² Maar de koning verheugt zich in God,
ieder die bij Hem zweert,
zal reden tot vreugde hebben
en zich op Hem kunnen beroemen,
want Hij brengt de leugenaar tot zwijgen.

² Luister naar mij, o God,
als ik met mijn zorgen bij U kom.
Bescherm mijn leven
tegen de aanvallen van de vijand.
³ Verberg mij
als de misdadigers iets tegen mij beramen,
als de zondaars het op mij gemunt hebben.
⁴ Zij scherpen hun tong alsof het een zwaard is
en schieten hun boosaardige taal als pijlen op mij af.
⁵ Vanuit hun schuilplaats schieten zij op onschuldigen.
Niets en niemand ontzien zij.
⁶ Zij wagen het kwade dingen te doen
en spreken er zelfs over valstrikken te zetten.
Zij denken dat niemand hen ziet.
⁷ Zij zijn op slechte dingen uit en zeggen:
‘Nu is het zover, het plan is goed doordacht.’
Ja, het hart van de mens is ondoorgrondelijk.
⁸ Maar God kan hen onverwacht treffen.
Als Hij een pijl afschiet,
is het altijd raak, zij zijn gewond.
⁹ Zij struikelen over hun eigen woorden.
Wie hen ziet, schudt misprijzend het hoofd.
¹⁰ Dan zullen alle mensen ontzag hebben
voor God en voor alles wat Hij doet.
Met ontzag zien zij op naar zijn werk.
¹¹ De oprechte mens verheugt zich in de Here
en vindt bij Hem bescherming.
Alle eerlijke mensen beroemen zich op Hem.

² U komt toe dat wij in stille verwondering
naar U opzien, o God.
Wij willen U in Jeruzalem lofliederen zingen.
Geloften willen wij U betalen.
³ U hoort al onze gebeden
en alles wat leeft, mag dan ook tot U komen.
⁴ Het kwaad dreigde mij te overmeesteren,
maar U vergeeft mij mijn zonden.
⁵ Gelukkig is de man die U uitkiest.
U laat hem bij U komen en bij U wonen.
Al het goede van uw huis zal ons
in overvloed ten deel vallen,
al het heilige in uw tempel.
⁶ U antwoordt ons in oprechtheid met grote daden,
God, U bevrijdt ons.
De hele aarde kan op U vertrouwen,
U bent er tot in de verste zeeën.
⁷ Met uw kracht hebt U de bergen stevig geplant,
vastgezet door uw sterkte.
⁸ U laat de zeeën tot kalmte komen,
zowel het bruisen van de golven
als het geschreeuw van de volken.
⁹ Daarom zijn alle mensen,
tot in de uithoeken van de aarde,
bang voor de tekenen die U doet.
Van oost tot west brengt men U eer en lof.
¹⁰ U komt naar ons toe
en geeft ons land een overvloedige oogst.
U maakt ons rijk.
De beek van God is gevuld met water.
U laat het koren groeien,
zoals U alles laat groeien.
¹¹ U geeft het water op de akkers,
doordrenkt de voren op het land.
Uw regen laat onze gewassen groeien.
U zegent de gewassen.
¹² Door uw goedheid wordt onze oogst bekroond,
U geeft ons overvloed.
¹³ De rijpe gewassen golven op de akker,
de heuvels juichen over U.
¹⁴ De vruchtbare streken zijn bezaaid met kudden,
in de dalen groeit welig het koren.
Heel het land jubelt en zingt.
Heel deze overvloed is er dankzij U.