135 Aleluja. Lëvdoni emrin e Zotit, lëvdojeni, o shërbëtorë të Zotit,

² që rrini në shtëpinë e Zotit, në oborret e shtëpisë së Perëndisë tonë.

³ Lëvdoni Zotin, sepse Zoti është i mirë; i këndoni lavde emrit të tij, sepse ai është i dashur.

⁴ Sepse Zoti ka zgjedhur për vete Jakobin, dhe Izraelin si thesar të tij të veçantë.

⁵ Po, unë pranoj që Zoti është i madh dhe që Zoti ynë është përmbi të gjitha perënditë.

⁶ Zoti bën ç’të dojë në qiell dhe në tokë, në dete dhe në të gjitha humnerat.

⁷ Ai i larton avujt nga skajet e tokës, prodhon vetëtimat për shiun, e nxjerr erën nga depozitat e tij.

⁸ Ai i goditi të parëlindurit e Egjiptit, si të njerëzve ashtu edhe të kafshëve,

⁹ dërgoi shenja dhe mrekulli në mes teje, o Egjipt, mbi Faraonin dhe mbi të gjithë shërbëtorët e tij.

¹⁰ Ai goditi kombe të mëdha dhe vrau mbretër të fuqishëm:

¹¹ Sionin, mbretin e Amorejve, Ogun, mbretin e Bashanit, dhe tërë mbretëritë e Kanaanit.

¹² Dhe vendet e tyre ua dhe në trashëgimi, në trashëgimi Izraelit, popullit të tij.

¹³ O Zot, emri yt rron përjetë; kujtimi yt, o Zot, brez pas brezi.

¹⁴ Sepse Zoti do t’i sigurojë drejtësinë popullit të tij dhe do të ketë mëshirë për shërbëtorët e tij.

¹⁵ Idhujt e kombeve janë argjendi dhe ari, vepra të dorës së njeriut;

¹⁶ kanë gojë por nuk flasin, kanë sy por nuk shohin,

¹⁷ kanë veshë por nuk dëgjojnë; nuk kanë frymë në gojën e tyre.

¹⁸ Të ngjashëm me ta janë ata që i bëjnë, kushdo që ka besim tek ata.

¹⁹ Shtëpi e Izraelit, bekoje Zotin; shtëpi e Aaronit, bekoje Zotin.

²⁰ Shtëpi e Levit, bekoje Zotin; ju që keni frikë nga Zoti, bekojeni Zotin.

²¹ Nga Sioni u bekoftë Zoti, që banon në Jeruzalem. Aleluja.

136 Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë dhe mirësia e tij vazhdon përjetë.

² Kremtoni Perëndinë e perëndive, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

³ Kremtoni Zotin e zotërive, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

⁴ atë që vetëm bën mrekulli të mëdha, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

⁵ atë që ka bërë qiejtë me dituri, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

⁶ atë që ka shtrirë tokën mbi ujërat, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

⁷ atë që ka bërë ndriçuesit e mëdhenj, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

⁸ diellin për të sunduar mbi ditën, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

⁹ hënën dhe yjet për të sunduar mbi natën, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

¹⁰ Ai që goditi Egjiptasit në parëbirnitë e tyre, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

¹¹ dhe e nxori Izraelin nga mjedisi i tyre, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

¹² me dorë të fuqishme dhe krah të shtrirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

¹³ Atë që ndau Detin e Kuq në dy pjesë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

¹⁴ dhe e bërë Izraelin të kalojë në mes të tij, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

¹⁵ por fshiu Faraonin dhe ushtrinë e tij në Detin e Kuq, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

¹⁶ Atë që e çoi popullin e tij nëpër shkretëtirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

¹⁷ atë që goditi mbretër të mëdhenj, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

¹⁸ dhe vrau mbretër të fuqishëm, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë;

¹⁹ Sihonin, mbretin e Amorejve, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

²⁰ dhe Ogun, mbretin e Bashanit, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

²¹ Dhe u dha atyre si trashëgimi vendin e tyre, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

²² në trashëgimi Izraelit, shërbëtorit të tij, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

²³ Ai u kujtua për ne në kushtet tona të këqija, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë,

²⁴ dhe na çliroi nga armiqtë tanë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

²⁵ Ai i jep ushqim çdo krijese, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

²⁶ Kremtoni Perëndinë e qiellit, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

12 Edhe për sa u përket dhuntive frymërore, o vëllezër, nuk dua të jeni të paditur.

² Ju e dini se, kur ishit paganë, tërhiqeshit pas idhujve të pagojë, nën shtytje të çastit.

³ Prandaj ju bëj të ditur se askush që flet në Frymën e Shenjtë nuk thotë: “Mallkuar qoftë Jezusi!”; edhe asnjë nuk mund të thotë: “Jezusi është Zot,” veç se në Frymën e Shenjtë.

⁴ Ka larmi dhuntish, por i njëjti Frymë.

⁵ Ka edhe larmi shërbimësh, por i njëjti Zot.

⁶ Dhe ka larmi veprimtarish por është i njejti Perëndi i cili i bën të gjitha gjërat në të gjithë.

⁷ Dhe secilit i jepet shfaqja e Frymës për dobinë e përbashkët.

⁸ Dikujt, pra, i jepet, me anë të Frymës, fjalë diturie; një tjetri, sipas të po atij Frymë, fjalë njohurie;

⁹ një tjetri besim, nga po ai Frymë; një tjetri dhuntitë e shërimeve, nëpërmjet po atij Frymë; një tjetri pushtet për të kryer veprime të fuqishme; një tjetri profeci; një tjetri të dallojë frymërat;

¹⁰ një tjetri larmi gjuhësh; një tjetri interpretimi i gjuhëve.

¹¹ Dhe të gjitha këto i bën i njëjti dhe i vetmi Frymë, duke i ndarë gjithsecilit dhunti veç e veç ashtu si do vetë.

¹² Sepse ashtu si trupi është një, por ka shumë gjymtyrë, dhe të gjitha gjymtyrët e të njëtit trup, megjithse janë shumë, formojnë një trup të vetëm, kështu është edhe Krishti.

¹³ Sepse të gjithë ne jemi pagëzuar në një Frym të vetëm në të njëjtin trup, qofshin Hebrenjtë apo Grekët, qofshin skllevërit a të liruarit, dhe të gjithë e kemi jemi uijtur në të njëjtin Frymë.

¹⁴ Sepse edhe trupi nuk është një gjymtyrë e vetme, por shumë.

¹⁵ Sikur të thoshte këmba: “Mbasi nuk jam dorë, unë nuk jam pjesë e trupit,” mos për këtë nuk është pjesë e trupit?

¹⁶ Dhe sikur veshi të thoshte: “Mbasi nuk jam sy, unë nuk jam pjesë e trupit,” mos për këtë nuk është pjesë e trupit?

¹⁷ Po të ishte gjithë trupi sy, ku do të ishte dëgjimi? Po të ishte gjithë dëgjim, ku do të ishte të nuhaturit?

¹⁸ Por Perëndia ka vënë çdo gjymtyrë të trupit si ka dashur.

¹⁹ Po të ishin të gjitha gjymtyrët një gjymtyrë e vetme, ku do të ishte trupi?

²⁰ Kështu, pra, janë shumë gjymtyrë, por një trup i vetëm.

²¹ Dhe syri nuk mund t’i thotë dorës: “Unë nuk kam nevojë për ty”; dhe po ashtu koka nuk mund t’u thotë këmbëve: “Unë nuk kam nevojë për ju.”

²² Madje, gjymtyrët e trupit që duken se janë më të dobëta, janë shumë më të nevojshme se të tjerat;

²³ dhe ato që ne i konsiderojmë më pak të nderuara, pikërisht ata rrethojmë me më shumë nderim; dhe të pahijshmet tona kanë më tepër hijë.

²⁴ Por gjymtyrët tona të hijshme nuk kanë nevojë. Por Perëndia e ndërtoi trupin duke i dhënë më tepër nder asaj pjese që e kishte mangut,

²⁵ që të mos kishte përçarje në trup, por të gjitha gjymtyrët të kenë të njëjtin kujdes për njera-tjetrën.

²⁶ Dhe nëse vuan një gjymtyrë, të gjitha gjymtyrët vuajnë; kurse po të nderohet një gjymtyrë, të gjitha gjymtyrët gëzohen bashkë me të.

²⁷ Dhe ju jeni trupi i Krishti dhe gjymtyrët e tij, veç e veç.

²⁸ Dhe Perëndia i vuri disa në kishë, së pari apostuj, së dyti profetë, së treti mësues; pastaj vepra të fuqishme; pastaj dhuntitë e shërimit, të ndihmës e të qeverisjes dhe të larmive të gjuhëve.

²⁹ A janë vallë të gjithë apostuj? Janë të gjithë profetë? Janë të gjithë mësues?

³⁰ A kanë të gjithë dhuntinë e veprave të fuqishme? A kanë të gjithë dhuntitë e shërimeve? A flasin të gjithë gjuhë të ndryshme? A interpretojnë të gjithë?

³¹ Por kërkoni me zemër të zjarrtë dhuntitë më të mira; dhe unë do t’ju tregoj një udhë shumë më të lartë.