36 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

² "Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

³ Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

⁴ Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

⁵ Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

⁶ Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

⁷ Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

⁸ Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

⁹ atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

¹⁰ Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

¹¹ Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

¹² por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

¹³ Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

¹⁴ kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

¹⁵ Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

¹⁶ Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

¹⁷ Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

¹⁸ Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

¹⁹ Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

²⁰ Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

²¹ Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

²² Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

²³ Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: "Ti ke bërë keq"?

²⁴ Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

²⁵ tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

²⁶ Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

²⁷ Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

²⁸ që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

²⁹ Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

³⁰ Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

³¹ Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

³² Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

³³ Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

37 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

² Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

³ Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

⁴ Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

⁵ Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

⁶ I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë," ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

⁷ Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

⁸ Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

⁹ Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

¹⁰ Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

¹¹ I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

¹² Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

¹³ I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

¹⁴ Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

¹⁵ A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¹⁶ A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¹⁷ A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¹⁸ Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¹⁹ Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

²⁰ A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

²¹ Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

²² Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

²³ Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

²⁴ Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".

²² Atëherë iu duk e mirë apostujve dhe pleqve me gjithë kishën të dërgojnë në Antioki, me Palin dhe Barnabën, disa njerëz të zgjedhur nga ata: Judën, mbiquajtur Barsaba, dhe Silën, njerëz me autoritet ndër vëllezërit,

²³ me një letër të shkruar nga dora e tyre që thoshte: “Apostujt, pleqtë dhe vëllezërit, vëllezërve nga johebrenjtë që janë në Antioki, Siri dhe Kiliki, përshëndetje.

²⁴ Duke qenë se morëm vesh se disa që erdhën prej nesh, por të cilëve ne nuk u kishim dhënë asnjë porosi, ju kanë shqetësuar me fjalë duke trazuar shpirtrat tuaj, duke thënë se ju duhet të rrethpriteni dhe të zbatoni ligjin,

²⁵ na u duk e mirë neve, të mbledhur tok me një zemër, të zgjedhim disa njerëz dhe t’i dërgojmë bashkë me të dashurit tanë Barnaba dhe Pal,

²⁶ njerëz që kanë përkushtuar jetën e tyre për emrin e Zotit tonë Jezu Krishtit.

²⁷ Kemi dërguar, pra, Judën dhe Silën; edhe ata do t’ju tregojnë me gojë të njëjtat gjëra.

²⁸ Në fakt na u duk mirë Frymës së Shenjtë dhe neve që të mos ju ngarkojmë asnjë barrë tjetër përveç këtyre gjërave të nevojshme:

²⁹ që ju të hiqni dorë nga gjërat e flijiuara idhujve, nga gjaku, nga gjërat e mbytura dhe nga kurvëria; do të bëni mirë të ruheni nga këto. Qofshi mirë.”

³⁰ Ata, pra, mbasi u ndanë, zbritën në Antiokia dhe, si mblodhën kuvendin, e dorëzuan letrën.

³¹ Dhe ata, mbasi e lexuan, u gëzuan për ngushëllimin.

³² Dhe Juda e Sila, që ishin edhe ata profetë, me shumë fjalë i nxitën vëllezërit dhe i forcuan.

³³ Mbasi ndenjën atje ca kohë, u dërguan prapë me paqtim nga vëllezërit tek apostujt.

³⁴ Por Silës iu duk mirë të mbetej aty.

³⁵ Edhe Pali e Barnaba qëndruan në Antioki, duke mësuar dhe duke shpallur me shumë të tjerë fjalën e Zotit.

³⁶ Pas disa ditësh Pali i tha Barnabës: “Le të kthehemi të shohim vëllezërit tanë në çdo qytet, ku kemi shpallur fjalën e Perëndisë, për të parë si janë.”

³⁷ Dhe Barnaba donte të merrte me vete Gjonin, të quajtur Mark.

³⁸ Por Pali mendonte se nuk duhej marrë me vete atë që ishte ndarë prej tyre në Pamfili, dhe nuk kishte shkuar me ata në punë.

³⁹ Atëherë lindi një grindje saqë ata u ndanë njëri nga tjetri; pastaj Barnaba, mbasi mori Markun, lundroi për në Qipro.

⁴⁰ Por Pali zgjodhi Silën dhe u nis, pasi vëllezërit e lanë në hir të Perëndisë.

⁴¹ Dhe përshkoi Sirinë dhe Kilikinë, duke i forcuar kishat.

Read full chapter