Psalmen 81-83

Het Boek

² Jubel over God, Hij is onze kracht.
Loof en prijs de God van Jakob.
³ Zing een lied met de tamboerijn.
Laat harp en citer meeklinken.
⁴ Blaas op de trompet
wanneer het nieuwe maan is
en ook bij volle maan,
want God denkt aan u.
⁵ Dat is een voorschrift in Israël,
de God van Jakob heeft deze regel ingesteld.
⁶ Hij stelde dit in toen het volk Egypte verliet,
toen Hij hen uitleidde.
Onvermoede woorden hoor ik:
⁷ ‘Ik heb de last van hun schouders genomen,
zij hoefden geen manden meer te sjouwen.
⁸ In uw moeilijkheden hebt u Mij geroepen
en Ik heb u bevrijd.
Ik gaf u antwoord
vanuit de schuilhoeken van de donder.
Bij het water van Meriba
heb Ik u op de proef gesteld.
⁹ Luister, mijn volk!
Ik wil u op het hart drukken, Israël,
dat u altijd naar Mij moet luisteren.
¹⁰ Er mag bij u geen afgod te vinden zijn,
het is u verboden te buigen voor een heidense afgod.
¹¹ Ik ben de Here, Ik ben uw God.
Ik heb u uit Egypte weggevoerd.
Alles wat u nodig hebt, geef Ik u.
¹² Mijn volk heeft echter niet naar Mij geluisterd,
de Israëlieten kwamen tegen Mij in opstand.
¹³ Ik heb hen hun eigen gang laten gaan,
eigenwijs als zij zijn.
Zij zijn de weg gegaan
die zij voor zichzelf hadden uitgestippeld.
¹⁴ Ach, luisterde mijn volk maar naar Mij!
Bewandelde het volk Israël mijn wegen maar!
¹⁵ Ik ben bereid hun tegenstanders te vernietigen
en Mij tegen hun vijanden te keren.
¹⁶ De mensen die niet in de Here geloven,
zouden net doen alsof zij Hem eerden.
Er zou aan hun straf geen einde komen.
¹⁷ Hij zou hun het mooiste koren als voedsel geven.
Inderdaad, Ik zou u zoveel honing hebben gegeven
dat u niet meer op kon.’

God staat te midden van de bijeenkomst van de goden,
Hij treedt in hun midden als rechter op.
² Het lijkt wel of U de ongelovigen recht verschaft
en ons niet. Hoelang moet dat nog duren?
³ Spreek uw oordeel uit over armen en wezen,
laat het recht zegevieren voor de armzaligen
en hen die niets hebben.
⁴ Bevrijd de man die wordt vernederd en de arme,
red hen uit de handen van de misdadigers.
⁵ Zij zijn dom en kunnen niets vatten,
zij lopen in het donker en de aarde wankelt onder uw voeten.
⁶ Toch heb Ik gezegd:
‘U bent goden, kinderen van de Allerhoogste, allemaal.’
⁷ Net als andere mensen zullen zij sterven
en vallen als overwonnen koningen.
⁸ Kom, God, spreek recht over de aarde.
Alle volken zijn immers van U?

² Laat iets van U horen, o God.
Spreek toch en blijf niet werkeloos toezien.
³ Uw tegenstanders gaan tekeer.
De mensen die U haten, krijgen de overhand.
⁴ Zij beramen aanslagen tegen uw volk
en overleggen hoe zij uw volgelingen kunnen aanvallen.
⁵ Zij zeggen tegen elkaar:
‘We gaan dat hele volk uitroeien.
Niemand kent dan nog het volk van Israël.’
⁶ Zij waren het al snel eens
en hebben een verdrag gesloten
om gezamenlijk tegen U op te staan.
⁷ De Edomieten en Ismaëlieten,
de Moabieten en de Hagarenen.
⁸ De Gebalieten, Ammonieten en Amalekieten,
en ook de Filistijnen,
samen met de inwoners van de stad Tyrus.
⁹ Ook Assur kwam erbij,
het helpt de nakomelingen van Lot.
¹⁰ Doe met hen maar hetzelfde
als U met de Midjanieten deed
en als met Sisera.
Of zoals met Jabin bij de rivier de Kison.
¹¹ Zij werden bij Endor verslagen en gedood,
hun lijken dienden als mest voor het land.
¹² Dood hun leiders,
zoals U met de koningen Oreb en Zeëb hebt gedaan.
Doe met hun koningen hetzelfde als U deed
met de Midjanitische koningen Zebah en Zalmuna.
¹³ Want zij wilden uw land in bezit nemen.
¹⁴ Mijn God, laat hen zweven
als de zaadjes van een distel,
blaas hen weg
als kaf dat door de wind wordt verdreven.
¹⁵ Zoals het vuur een bos verbrandt
en de vlammen de bergen roodgloeiend maken,
¹⁶ achtervolg hen zo met uw storm,
jaag hun schrik aan met uw wervelwind.
¹⁷ Maak hen te schande,
misschien zullen zij dan ooit
nog eens naar U zoeken, Here.
¹⁸ Laten zij zich schamen
en door schrik overmand worden,
laat hen door de grond gaan van berouw.
¹⁹ Dan zullen zij eindelijk beseffen
dat U de Here bent,
dat U de Allerhoogste bent op de aarde.