⁴ Er waren mensen die ronddwaalden
in de eenzaamheid van de woestijn.
Ze vonden geen plek om te wonen.
⁵ Ze hadden honger en dorst.
Ze waren helemaal wanhopig.
⁶ Toen riepen ze tot de Heer in hun angst.
Hij redde hen uit de nood.
⁷ Hij leidde hen op de goede weg
en bracht hen naar een plek waar ze konden wonen.
⁸ Ze zullen de Heer ervoor danken
dat Hij goed voor hen is geweest,
dat Hij de mensen op bijzondere wijze redt.
⁹ Want de mensen die dorst hadden,
heeft Hij te drinken gegeven.
En de mensen die honger hadden,
heeft Hij meer dan genoeg te eten gegeven.

¹⁰ Er waren mensen die diep in hun ellende gevangen zaten.
Er was geen uitweg. Het leven was donker geworden om hen heen.
¹¹ Dat kwam doordat ze ongehoorzaam waren geweest
en niet hadden willen luisteren naar de Allerhoogste God.
¹² Daarom bracht Hij hen in moeilijkheden.
Ze kwamen om van ellende en er was geen enkele hulp.
¹³ Toen riepen ze tot de Heer in hun angst.
Hij redde hen uit de nood.
¹⁴ Hij redde hen uit de duisternis,
bevrijdde hen uit hun moeilijkheden.
¹⁵ Ze zullen de Heer ervoor danken
dat Hij goed voor hen is geweest,
dat Hij de mensen op bijzondere wijze redt.
¹⁶ Want Hij heeft hun gevangenisdeuren opengebroken
en de ijzeren sloten stukgeslagen.

¹⁷ Er waren dwaze mensen die God niet wilden gehoorzamen.
Daardoor waren ze vreselijk ziek geworden.
¹⁸ Ze wilden niet meer eten
en waren op de rand van de dood.
¹⁹ Toen riepen ze tot de Heer in hun angst.
Hij redde hen uit de nood.
²⁰ Hij stuurde zijn woord en Hij genas hen.
Hij redde hen van de dood.
²¹ Ze zullen de Heer ervoor danken
dat Hij goed voor hen is geweest,
dat Hij de mensen op bijzondere wijze redt.
²² Ze zullen Hem dank-offers brengen
en juichend vertellen wat Hij heeft gedaan.

²³ Er waren mensen die op de zee voeren.
Ze dreven handel met landen overzee.
²⁴ Ze zagen de dingen die de Heer deed,
en zijn wonderen in de diepe zee.
²⁵ Op zijn bevel ontstond er een storm.
De wind joeg de golven hoog op.
²⁶ De schepen werden hoog opgetild
en weer diep neergesmeten door de golven.
De zeelui werden ziek van angst.
²⁷ Ze tuimelden en wankelden over het schip alsof ze dronken waren.
Ze waren helemaal radeloos.
²⁸ Toen riepen ze tot de Heer in hun angst.
Hij redde hen uit de nood.
²⁹ Hij zorgde ervoor dat de storm ging liggen,
zodat de golven rustig werden.
³⁰ Ze waren blij, omdat de zee weer kalm werd.
En Hij bracht hen naar de veilige haven waar ze zo naar verlangden.
³¹ Ze zullen de Heer ervoor danken
dat Hij goed voor hen is geweest,
dat Hij de mensen op bijzondere wijze redt.
³² Ze zullen Hem prijzen
als het volk bij elkaar komt,
als de leiders bij elkaar komen.

³³ Hij laat rivieren droogvallen,
waterbronnen opdrogen,
³⁴ vruchtbaar land verandert Hij in droge grond
om de mensen te straffen voor hun slechtheid.
³⁵ Hij verandert woestijnen in een oase,
dor land in een land met bronnen.
³⁶ Daar brengt Hij hongerige mensen heen.
Daar bouwen ze een stad.
³⁷ Ze zaaien op de akkers en planten wijngaarden.
Ze halen grote oogsten binnen.
³⁸ Hij is goed voor hen, zodat ze een groot volk worden.
Ook hun kudden vee maakt Hij steeds groter.

³⁹ Maar als de mensen niet meer leven zoals Hij het wil
wordt dat volk weer kleiner en verdwijnt.
De mensen sterven door oorlog, ellende en verdriet.
⁴⁰ Hun leiders vernedert Hij.
Doelloos dwalen ze rond in de wildernis.
⁴¹ Maar arme mensen redt Hij van de mensen die hen verdrukken.
Hij maakt hun families zo groot als kudden vee.
⁴² De mensen die van de Heer houden,
zijn blij als ze dat zien.
De anderen houden zich stil.

⁴³ Als je wijs bent, let je op deze dingen.
Dan let je op de goede dingen die de Heer voor ons doet.

⁸ God heeft in zijn heiligdom tot mij gesproken.
Juichend spring ik op.
"Ik zal Sichem verdelen.
Het Sukkot-dal zal ik opmeten om het te verdelen.
⁹ Gilead en Manasse zijn van mij.
Efraïm is mijn helm,
Juda is mijn heersersstaf.
¹⁰ Moab is mijn waskom en moet mij dienen.
Op Edom zet ik mijn voeten neer.
Filistea overwin ik."

¹¹ Wie zal onze aanvoerder zijn naar Edom?
Wie zal ons helpen om die sterke burcht te veroveren?
¹² U toch zeker, God?
Eerst had U ons in de steek gelaten.
Maar nu zult U toch zeker ons leger willen aanvoeren?
¹³ Help ons tegen onze vijanden,
want aan hulp van mensen hebben we niets.

¹⁴ Met God zullen we heldendaden doen.
Want Hijzelf zal onze vijanden vernietigen.

⁶ Laat een onrechtvaardig rechter over mijn vijand rechtspreken.
Laat iemand hem bij de rechter beschuldigen.
⁷ Ik hoop dat hij door de rechter schuldig wordt verklaard,
en dat de rechter niet zal luisteren als hij smeekt om vrijspraak.
⁸ God, zorg dat hij niet lang leeft.
Geef zijn taak aan iemand anders.
⁹ Maak zijn kinderen weeskinderen,
en zijn vrouw weduwe.
¹⁰ Maak dat zijn kinderen moeten zwerven en bedelen,
weggejaagd uit hun verwoeste huis.
¹¹ Zorg dat de man bij wie hij schulden heeft,
alles grijpt wat hij bezit.
Zorg dat andere mensen plunderen
wat hij met hard werken heeft verdiend.
¹² Laat niemand vriendelijk voor hem zijn,
laat niemand na zijn dood medelijden hebben met zijn kinderen.
¹³ Laten zijn kinderen worden gedood,
zodat zijn familie al gauw niet meer bestaat
en zijn naam wordt vergeten.
¹⁴ Heer, vergeet ook niet de slechte daden van zijn voorouders.
Vergeef niets van wat zijn ouders verkeerd tegen U hebben gedaan.
¹⁵ Vergeef niets, maar vernietig zijn hele familie,
zodat niemand later nog zal weten dat hij heeft geleefd.
¹⁶ Want zelf had hij ook met niemand medelijden.
Arme mensen zonder hoop vervolgde hij tot de dood.
¹⁷ Andere mensen wenste hij kwaad toe
– laat hem nu zelf kwaad overkomen.
Hij was voor niemand goed
– wees nu ook niet goed voor hem.
¹⁸ Omhul hem met onheil alsof het zijn kleren zijn.
Laat het bij hem binnendringen
als water in zijn binnenste,
als olie in zijn botten.
¹⁹ Laat het kwaad altijd om hem heen hangen,
alsof het de mantel om zijn schouders is,
of de riem om zijn middel.
²⁰ Laat dit Gods straf zijn
voor de mensen die mij beschuldigen,
voor mijn vijanden die mij bedreigen.

²¹ Maar Heer, kom alstublieft voor mij op
vanwege uw eigen eer.
Red mij, omdat U goed en liefdevol bent.
²² Want ik ben er ellendig aan toe.
Ik ben diep bedroefd.
²³ Mijn leven is niets meer waard.
Ik word vertrapt als een worm.
²⁴ Ik ben zwak doordat ik al heel lang niet heb gegeten.
Ik ben vel over been geworden.
²⁵ Daarom lachen ze me uit.
Als ze me zien, schudden ze spottend hun hoofd.

²⁶ Help me, mijn Heer God.
Red me, omdat U goed bent.
²⁷ Dan zullen ze toegeven
dat U het bent die mij gered heeft.
²⁸ Ze vervloeken me nu wel,
maar U zal mij zegenen en goed voor mij zijn.
Ze vallen me nu wel aan,
maar U zal hen voor schut zetten.
En ik zal daar blij over zijn!
²⁹ Zorg ervoor dat mijn vijanden
heel erg voor schut zullen komen te staan.
Bedek hen met schande als met een deken.
³⁰ Ik zal de Heer luid prijzen.
Ik zal Hem danken en voor Hem zingen in een grote groep.
³¹ Want Hij komt op voor de mensen in nood.
Hij redt hen van de mensen die hen beschuldigen en veroordelen.