102 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

² Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

³ Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

⁴ Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

⁵ Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

⁶ I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

⁷ Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

⁸ Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

⁹ Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

¹⁰ Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

¹¹ Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

¹² Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

¹³ Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

¹⁴ Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

¹⁵ Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

¹⁶ kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

¹⁷ Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

¹⁸ Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

¹⁹ sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

²⁰ për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

²¹ me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

²² kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

²³ Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

²⁴ Kam thënë: "O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

²⁵ Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

²⁶ ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

²⁷ Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

²⁸ Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje".

103 Beko, shpirti im, Zotin, dhe të gjitha ato që janë tek unë të bekojnë emrin e tij të shenjtë.

² Beko, shpirti im, Zotin dhe mos harro asnjë nga të mirat që ka bërë.

³ Ai fal të gjitha paudhësitë e tua dhe shëron të gjitha sëmundjet e tua,

⁴ shpengon jetën tënde nga shkatërrimi dhe të kurorëzon me mirësi dhe dhembshuri;

⁵ ai ngop me të mira gojën tënde dhe të bën të ri si shqiponja.

⁶ Zoti vepron me drejtësi dhe mbron çështjen e të shtypurve.

⁷ Ai i tregon Moisiut rrugët e tij dhe bijve të Izraelit veprat e tij.

⁸ Zoti është i mëshirshëm dhe zemërbutë, i ngadalshëm në zemërim dhe i madh në mirësi.

⁹ Ai nuk grindet përjetë dhe nuk e ruan zemërimin gjithnjë.

¹⁰ Ai nuk na trajton siç e meritojnë mëkatet tona dhe nuk na dënon në bazë të fajeve tona.

¹¹ Sepse sa të lartë janë qiejtë mbi tokën, aq e madhe është mirësia e tij ndaj atyre që kanë frikë prej tij.

¹² Sa larg është lindja nga perëndimi, aq shumë ai ka larguar nga ne fajet tona.

¹³ Ashtu si një baba është i mëshirshëm me bijtë e tij, kështu është i mëshirshëm Zoti me ata që kanë frikë prej tij.

¹⁴ Sepse ai e njeh natyrën tonë dhe nuk harron që ne jemi pluhur.

¹⁵ Ditët e njeriut janë si bari; ai lulëzon si lulja e fushës;

¹⁶ në qoftë se era i kalon sipër, ai nuk është më dhe vendi i tij nuk njihet më.

¹⁷ Por mirësia e Zotit vazhdon nga përjetësia në përjetësi për ata që kanë frikë prej tij, dhe drejtësia e tij për bijtë e bijve,

¹⁸ për ata që respektojnë besëlidhjen e tij dhe mbajnë në mendje urdhërimet e tij për t’i zbatuar në praktikë.

¹⁹ Zoti e ka vendosur fronin e tij në qiejtë, dhe mbretërimi i tij sundon mbi gjithçka.

²⁰ Bekoni Zotin ju, engjëj të tij të pushtetshëm dhe të fortë, që bëni atë që thotë ai, duke iu bindur zërit të fjalës së tij.

²¹ Bekoni Zotin, ju, tërë ushtritë e tij, ju, tërë ministrat e tij, që zbatoni vullnetin e tij.

²² Bekoni Zotin, ju, të gjitha veprat e tij, në të tëra vendet e sundimit të tij. Shpirti im, beko Zotin!

104 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

² Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

³ ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

⁴ I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

⁵ Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

⁶ Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

⁷ Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

⁸ Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

⁹ Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

¹⁰ Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

¹¹ dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

¹² Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

¹³ Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

¹⁴ Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

¹⁵ dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

¹⁶ Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

¹⁷ aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

¹⁸ Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

¹⁹ Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

²⁰ Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

²¹ Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

²² Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

²³ Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

²⁴ Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

²⁵ Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

²⁶ e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

²⁷ Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

²⁸ Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

²⁹ Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

³⁰ Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

³¹ Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

³² ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

³³ Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

³⁴ Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

³⁵ Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.