Orðskviðirnir 6-7

Icelandic Bible

6 Son minn, hafir þú gengið í ábyrgð fyrir náunga þinn, hafir þú gengið til handsala fyrir annan mann,

² hafir þú ánetjað þig með orðum munns þíns, látið veiðast með orðum munns þíns,

³ þá gjör þetta, son minn, til að losa þig _ því að þú ert kominn á vald náunga þíns _ far þú, varpa þér niður og legg að náunga þínum.

⁴ Lát þér eigi koma dúr á auga, né blund á brá.

⁵ Losa þig eins og skógargeit úr höndum hans, eins og fugl úr höndum fuglarans.

⁶ Far þú til maursins, letingi! skoða háttu hans og verð hygginn.

⁷ Þótt hann hafi engan höfðingja, engan yfirboðara eða valdsherra,

⁸ þá aflar hann sér samt vista á sumrin og dregur saman fæðu sína um uppskerutímann.

⁹ Hversu lengi ætlar þú, letingi, að hvílast? hvenær ætlar þú að rísa af svefni?

¹⁰ Sofa ögn enn, blunda ögn enn, leggja saman hendurnar ögn enn til að hvílast!

¹¹ Þá kemur fátæktin yfir þig eins og ræningi og skorturinn eins og vopnaður maður.

¹² Varmenni, illmenni er sá, sem gengur um með fláttskap í munni,

¹³ sem deplar augunum, gefur merki með fótunum, bendir með fingrunum,

¹⁴ elur fláræði í hjarta sínu, upphugsar ávallt illt, kveikir illdeilur.

¹⁵ Fyrir því mun ógæfa skyndilega yfir hann koma, snögglega mun hann sundurmolast og engin lækning fást.

¹⁶ Sex hluti hatar Drottinn og sjö eru sálu hans andstyggð:

¹⁷ drembileg augu, lygin tunga og hendur sem úthella saklausu blóði,

¹⁸ hjarta sem bruggar glæpsamleg ráð, fætur sem fráir eru til illverka,

¹⁹ ljúgvottur sem lygar mælir, og sá er kveikir illdeilur meðal bræðra.

²⁰ Varðveit þú, son minn, boðorð föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar.

²¹ Fest þau á hjarta þitt stöðuglega, bind þau um háls þinn.

²² Þegar þú ert á gangi, þá leiði þau þig, þegar þú hvílist, vaki þau yfir þér, og þegar þú vaknar, þá ræði þau við þig.

²³ Því að boðorð er lampi og viðvörun ljós og agandi áminningar leið til lífsins,

²⁴ með því að þær varðveita þig fyrir vondri konu, fyrir hálli tungu hinnar lauslátu.

²⁵ Girnst eigi fríðleik hennar í hjarta þínu og lát hana eigi töfra þig með augnahárum sínum.

²⁶ Því að skækja fæst fyrir einn brauðhleif, og hórkona sækist eftir dýru lífi.

²⁷ Getur nokkur borið svo eld í barmi sínum, að föt hans sviðni ekki?

²⁸ Eða getur nokkur gengið á glóðum án þess að brenna sig á fótunum?

²⁹ Svo fer þeim, sem hefir mök við konu náunga síns, enginn sá kemst klakklaust af, sem hana snertir.

³⁰ Fyrirlíta menn eigi þjófinn, þó að hann steli til þess að seðja hungur sitt?

³¹ Og náist hann, verður hann að borga sjöfalt, verður að láta allar eigur húss síns.

³² En sá sem drýgir hór með giftri konu, er vitstola, sá einn gjörir slíkt, er tortíma vill sjálfum sér.

³³ Högg og smán mun hann hljóta, og skömm hans mun aldrei afmáð verða.

³⁴ Því að afbrýði er karlmanns-reiði, og hann hlífir ekki á hefndarinnar degi.

³⁵ Hann lítur ekki við neinum bótum og friðast eigi, þótt þú ryðjir í hann gjöfum.

7 Son minn, varðveit þú orð mín og geym þú hjá þér boðorð mín.

² Varðveit þú boðorð mín, og þá munt þú lifa, og áminning mína eins og sjáaldur auga þíns.

³ Bind þau á fingur þína, skrifa þau á spjald hjarta þíns.

⁴ Seg við spekina: "Þú ert systir mín!" og kallaðu skynsemina vinkonu,

⁵ svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á.

⁶ Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég

⁷ og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann.

⁸ Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar,

⁹ í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu.

¹⁰ Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _

¹¹ hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima,

¹² hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _,

¹³ hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði:

¹⁴ "Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt.

¹⁵ Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig.

¹⁶ Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni.

¹⁷ Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína.

¹⁸ Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum.

¹⁹ Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð.

²⁰ Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling."

²¹ Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum.

²² Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið,

²³ uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði.

²⁴ Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns.

²⁵ Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar.

²⁶ Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt.

²⁷ Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.