1 Orðskviðir Salómons Davíðssonar, Ísraels konungs,

² til þess að menn kynnist visku og aga, læri að skilja skynsamleg orð,

³ til þess að menn fái viturlegan aga, réttlæti, réttvísi og ráðvendni,

⁴ til þess að þeir veiti hinum óreyndu hyggindi, unglingum þekking og aðgætni, _

⁵ hinn vitri hlýðir á og eykur lærdóm sinn, og hinn hyggni nemur hollar lífsreglur _

⁶ til þess að menn skilji orðskviði og líkingamál, orð spekinganna og gátur þeirra.

⁷ Ótti Drottins er upphaf þekkingar, visku og aga fyrirlíta afglapar einir.

⁸ Hlýð þú, son minn, á áminning föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar,

⁹ því að þær eru yndislegur sveigur á höfði þér og men um háls þinn.

¹⁰ Son minn, þegar skálkar ginna þig, þá gegn þeim eigi.

¹¹ Þegar þeir segja: "Kom með oss! Leggjumst í launsátur til manndrápa, sitjum án saka um saklausan mann,

¹² gleypum þá lifandi eins og Hel _ með húð og hári, eins og þá sem farnir eru til dánarheima.

¹³ Alls konar dýra muni munum vér eignast, fylla hús vor rændum fjármunum.

¹⁴ Þú skalt taka jafnan hlut með oss, einn sjóð skulum vér allir hafa" _

¹⁵ son minn, þá haf ekki samleið við þá, halt fæti þínum frá stigum þeirra.

¹⁶ Því að fætur þeirra eru skjótir til ills og fljótir til að úthella blóði.

¹⁷ Því að til einskis þenja menn út netið í augsýn allra fleygra fugla,

¹⁸ og slíkir menn sitja um sitt eigið líf, liggja í launsátri fyrir sjálfum sér.

¹⁹ Þannig fer öllum þeim, sem fíknir eru í rangfenginn gróða: fíknin verður þeim að fjörlesti.

²⁰ Spekin kallar hátt á strætunum, lætur rödd sína gjalla á torgunum.

²¹ Hún hrópar á glaummiklum gatnamótum, við borgarhliðin heldur hún tölur sínar:

²² Hversu lengi ætlið þér, fávísir, að elska fávísi og hinir háðgjörnu að hafa yndi af háði og heimskingjarnir að hata þekkingu?

²³ Snúist til umvöndunar minnar, sjá, ég læt anda minn streyma yfir yður, kunngjöri yður orð mín.

²⁴ En af því að þér færðust undan, þá er ég kallaði, og enginn gaf því gaum, þótt ég rétti út höndina,

²⁵ heldur létuð öll mín ráð sem vind um eyrun þjóta og skeyttuð eigi umvöndun minni,

²⁶ þá mun ég hlæja í ógæfu yðar, draga dár að, þegar skelfingin dynur yfir yður,

²⁷ þegar skelfingin dynur yfir yður eins og þrumuveður og ógæfa yðar nálgast eins og fellibylur, þegar neyð og angist dynja yfir yður.

²⁸ Þá munu þeir kalla á mig, en ég mun ekki svara, þeir munu leita mín, en ekki finna mig.

²⁹ Vegna þess að þeir hötuðu þekking og aðhylltust ekki ótta Drottins,

³⁰ skeyttu ekki ráðum mínum og smáðu alla umvöndun mína,

³¹ þá skulu þeir fá að neyta ávaxtar breytni sinnar og mettast af sínum eigin vélræðum.

³² Því að fráhvarf fávísra drepur þá, og uggleysi heimskingjanna tortímir þeim.

³³ En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.

2 Son minn, ef þú veitir orðum mínum viðtöku og geymir boðorð mín hjá þér,

² svo að þú ljáir spekinni athygli þína, hneigir hjarta þitt að hyggindum,

³ já, ef þú kallar á skynsemina og hrópar á hyggindin,

⁴ ef þú leitar að þeim sem að silfri og grefst eftir þeim eins og fólgnum fjársjóðum,

⁵ þá munt þú skilja, hvað ótti Drottins er, og öðlast þekking á Guði.

⁶ Því að Drottinn veitir speki, af munni hans kemur þekking og hyggindi.

⁷ Hann geymir hinum ráðvöndu gæfuna, er skjöldur þeirra, sem breyta grandvarlega,

⁸ með því að hann vakir yfir stigum réttarins og varðveitir veg sinna guðhræddu.

⁹ Þá munt þú og skilja, hvað réttlæti er og réttur og ráðvendni, _ í stuttu máli, sérhverja braut hins góða.

¹⁰ Því að speki mun koma í hjarta þitt, og þekking verða sálu þinni yndisleg.

¹¹ Aðgætni mun vernda þig, og hyggindin varðveita þig,

¹² til þess að frelsa þig frá vegi hins illa, frá þeim mönnum, sem fara með fals,

¹³ sem yfirgefa stigu einlægninnar og ganga á vegum myrkursins

¹⁴ sem hafa gleði af því að gjöra illt, fagna yfir illsku hrekkjum,

¹⁵ sem gjöra vegu sína hlykkjótta og komnir eru út á glapstigu í breytni sinni,

¹⁶ til þess að frelsa þig frá léttúðarkonu, frá blíðmálugri konu sem annar á,

¹⁷ sem yfirgefið hefir unnusta æsku sinnar og gleymt sáttmála Guðs síns,

¹⁸ því að hús hennar hnígur í dauðann, og brautir hennar liggja niður til framliðinna,

¹⁹ þeir sem inn til hennar fara, snúa engir aftur, og aldrei komast þeir á lífsins stigu, _

²⁰ til þess að þú gangir á vegi góðra manna og haldir þig á stigum réttlátra.

²¹ Því að hinir hreinskilnu munu byggja landið, og hinir grandvöru verða eftir í því.

²² En hinir óguðlegu munu upprættir verða úr landinu, og hinum svikulu verða útrýmt þaðan.

16 En hvað snertir samskotin til hinna heilögu, þá skuluð einnig þér fara með þau eins og ég hef fyrirskipað söfnuðunum í Galatíu.

² Hvern fyrsta dag vikunnar skal hver yðar leggja í sjóð heima hjá sér það, sem efni leyfa, til þess að ekki verði fyrst farið að efna til samskota, þegar ég kem.

³ En þegar ég svo kem, mun ég senda þá, sem þér teljið hæfa, með líknargjöf yðar til Jerúsalem, og skrifa með þeim.

⁴ En ef betra þykir að ég fari líka, þá geta þeir orðið mér samferða.

⁵ Ég mun koma til yðar, er ég hef farið um Makedóníu, því að um Makedóníu legg ég leið mína.

⁶ Ég mun ef til vill staldra við hjá yður, eða jafnvel dveljast vetrarlangt, til þess að þér getið búið ferð mína, hvert sem ég þá kann að fara.

⁷ Því að nú vil ég ekki sjá yður rétt í svip. Ég vona sem sé, ef Drottinn lofar, að standa við hjá yður nokkra stund.

⁸ Ég stend við í Efesus allt til hvítasunnu,

⁹ því að mér hafa opnast þar víðar dyr og verkmiklar og andstæðingarnir eru margir.

¹⁰ Ef Tímóteus kemur, þá sjáið til þess, að hann geti óttalaust hjá yður verið, því að hann starfar að verki Drottins eins og ég.

¹¹ Þess vegna lítilsvirði enginn hann, greiðið heldur ferð hans í friði, til þess að hann geti komist til mín. Því að ég vænti hans með bræðrunum.

¹² En hvað snertir bróður Apollós, þá hef ég mikillega hvatt hann til að verða bræðrunum samferða til yðar. En hann var alls ófáanlegur til að fara nú, en koma mun hann, er hentugleikar hans leyfa.

¹³ Vakið, standið stöðugir í trúnni, verið karlmannlegir og styrkir.

¹⁴ Allt sé hjá yður í kærleika gjört.

¹⁵ Um eitt bið ég yður, bræður. Þér vitið að Stefanas og heimili hans er frumgróði Akkeu og að þeir hafa helgað sig þjónustu heilagra.

¹⁶ Sýnið slíkum mönnum undirgefni og hverjum þeim er starfar með og leggur á sig erfiði.

¹⁷ Ég gleðst yfir návist þeirra Stefanasar, Fortúnatusar og Akkaíkusar, af því að þeir hafa bætt mér upp fjarvist yðar.

¹⁸ Þeir hafa bæði glatt mig og yður. Hafið mætur á slíkum mönnum.

¹⁹ Söfnuðirnir í Asíu biðja að heilsa yður. Akvílas og Priska ásamt söfnuðinum í húsi þeirra biðja kærlega að heilsa yður í Drottins nafni.

²⁰ Allir bræðurnir biðja að heilsa yður. Heilsið hver öðrum með heilögum kossi.

²¹ Kveðjan er með eigin hendi minni, Páls.

²² Ef einhver elskar ekki Drottin, hann sé bölvaður. Marana ta!

²³ Náðin Drottins Jesú sé með yður.