Tamaño de la fuente
Numrat 17-19
Albanian Bible
Numrat 17-19
Albanian Bible
17 Pastaj Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë:
2 "Folu bijve të Izraelit dhe bëj që të të japin shufra, një për çdo shtëpi të etërve të tyre, domethënë dymbëdhjetë shufra nga të gjithë prijësit e tyre simbas shtëpive të etërve të tyre; do të shkruash emrin e secilit mbi shufrën e tij;
3 dhe do të shkruash emrin e Aaronit mbi shufrën e Levit, sepse do të ketë një shufër për çdo kryetar të shtëpive të etërve të tyre.
4 Pastaj do t’i vësh në çadrën e mbledhjes, përpara dëshmisë, ku unë takohem me ju.
5 Dhe do të ndodhë që shufra e njeriut që unë zgjedh, do të lulëzojë dhe unë do të bëj që të pushojnë murmuritjet e bijve të Izraelit kundër jush".
6 Kështu Moisiu u foli bijve të Izraelit dhe të gjithë prijësit e tyre i dhanë secili një shufër, simbas shtëpive të etërve të tyre, domethënë dymbëdhjetë shufra; dhe shufra e Aaronit ishte midis shufrave të tyre.
7 Pastaj Moisiu i vuri këto shufra përpara Zotit në çadrën e dëshmisë.
8 Të nesërmen Moisiu hyri në çadrën e dëshmisë; dhe ja, shufra e Aaronit për shtëpinë e Levit kishte lulëzuar; kishte nxjerrë lastarë, kishte çelur lule dhe kishte prodhuar bajame.
9 Atëherë nxori tërë shufrat jashtë pranisë së Zotit, përpara të gjithë bijve të Izraelit; dhe ata i panë dhe secili mori shufrën e vet.
10 Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Ktheja shufrën Aaronit përpara çadrës së dëshmisë, me qëllim që të ruhet si një shenjë qortimi për rebelët, me qëllim që të marrin fund murmuritjet e tyre kundër meje dhe ata të mos vdesin".
11 Moisiu veproi ashtu siç e kishte urdhëruar Zoti.
12 Bijtë e Izraelit i folën pastaj Moisiut, duke i thënë: "Ja, po vdesim, kemi marrë fund, të gjithë kemi marrë fund!
13 Kushdo që i afrohet tabernakullit të Zotit, vdes; duhet të vdesim të gjithë?".
18 Pastaj Zoti i tha Aaronit: "Ti, bijtë e tu, dhe shtëpia e atit tënd bashkë me ty, do të mbani barrën e paudhësive të kryera kundër shenjtërores, dhe ti e bijtë e tu do të mbani barrën e paudhësive të kryera gjatë ushtrimit të priftërisë suaj.
2 Do të afrosh gjithashtu vëllezërit e tu, fisin e Levit, fisin e atit tënd, me qëllim që të bashkohen me ty dhe të të shërbejnë, kur ti dhe bijtë e tu do të jeni para çadrës së dëshmisë.
3 Ata do të të shërbejnë ty dhe do të kryejnë tërë detyrat e çadrës; por nuk do t’u afrohen orendive të shenjtërores dhe altarit, përndryshe do të vdisni së bashku, ti dhe ata.
4 Ata do të bashkohen me ty dhe do të kryejnë të gjitha detyrat e çadrës së mbledhjes që lidhen me punën në çadër, por asnjë i huaj nuk do t’ju afrohet juve.
5 Ju do të kryeni, pra, shërbimin e shenjtërores dhe të altarit, që të mos ketë më zemërim kundër bijve të Izraelit.
6 Ja, unë vetë mora vëllezërit tuaj, Levitët, nga mesi i bijve të Izraelit; ata ju janë dhënë dhuratë nga Zoti për të kryer shërbimet e çadrës së mbledhjes.
7 Por ti dhe bijtë e tu do të ushtroni priftërinë tuaj për të gjitha gjërat që kanë të bëjnë me altarin dhe që ndodhen matanë velit; dhe do të kryeni shërbimin tuaj. Unë ju jap priftërinë tuaj si një dhuratë për shërbimin, por i huaji që do të afrohet do të vritet".
8 Zoti i foli akoma Aaronit, duke i thënë: "Ja, unë të besoj kujdesin e ofertave të mia të larta, të të gjitha gjërave të shenjtëruara të bijve të Izraelit; t’i jap ty dhe bijve të tu si një statut të përjetshëm për shkak të vajosjes suaj.
9 Kjo do të të takojë nga gjërat shumë të shenjta të pakonsumuara në zjarr: të gjitha ofertat e tyre, domethënë çdo blatim ushqimor, çdo flijim për mëkatin dhe çdo flijim për shkeljen e bërë që do të më paraqesin, janë gjëra shumë të shenjta që të përkasin ty dhe bijve të tu.
10 Do t’i hash në vend shumë të shenjtë; do t’i hajë çdo mashkull; do të jenë për ty gjëra të shenjta.
11 Do të të përkasin ty edhe këto: dhuratat që bijtë e Izraelit do të paraqesin për ngritje dhe të gjitha ofertat e tyre të tundura; unë t’i jap ty, bijve të tu dhe bijave të tua, si një statut i përjetshëm. Kushdo që është i pastër në shtëpinë tënde mund t’i hajë.
12 Pjesa më e mirë e vajit, e mushtit dhe e grurit, prodhimet e para që i japin Zotit, unë t’i jap ty.
13 Prodhimet e para të të gjitha gjërave që prodhon toka dhe që ata i paraqesin Zotit, do të jenë tuajat. Kushdo që është i pastër në shtëpinë tënde mund t’i hajë.
14 Çdo gjë e shenjtëruar në Izrael do të jetë jotja.
15 Çdo pjellje e parë e çdo mishi që ata do t’i ofrojnë Zotit, qoftë të njerëzve ashtu dhe të kafshëve, do të jetë jotja; por me siguri do të shpengosh të parëlindurin e njeriut dhe do të shpengosh pjelljen e parë të kafshëve të papastra.
16 Dhe ata që duhet të shpengosh, do t’i shpengosh në moshën një muajsh, simbas vlerësimit tënd, për pesë sikla argjendi, simbas siklit të shenjtërores, që është njëzet gere.
17 Por nuk do të shpengosh pjelljen e parë të lopës, të deles dhe të dhisë; janë gjëra të shenjta; do të spërkatësh gjakun e tyre mbi altarin dhe do të tymosësh dhjamin e tyre si flijim i bërë me zjarr, me erë të këndshme për Zotin.
18 Mishi i tyre do të jetë yti; do të jetë yti si gjoksi i ofertës së tundur ashtu dhe kofsha e djathtë.
19 Unë të jap ty, bijve dhe bijave të tua bashkë me ty, si statut të përjetshëm, të gjitha ofertat e larta të gjërave të shenjta që bijtë e Izraelit i paraqesin Zotit. Éshtë një besëlidhje e kripës dhe e përjetshme përpara Zotit, për ty dhe për pasardhësit e tu".
20 Zoti i tha akoma Aaronit: "Ti nuk do të kesh asnjë trashëgimi në vendin e tyre dhe nuk do të kesh pjesë në mes tyre; unë jam pjesa jote dhe trashëgimia jote në mes të bijve të Izraelit.
21 Ja, bijve të Levit unë u lë si trashëgim të gjitha të dhjetat në Izrael në këmbim të shërbimit që kryejnë, shërbimin e çadrës së mbledhjes.
22 Dhe bijtë e Izraelit nuk do t’i afrohen më çadrës së mbledhjes, përndryshe do të ngarkoheshin me një mëkat dhe do të vdisnin.
23 Shërbimin në çadrën e mbledhjes do ta bëjnë vetëm Levitët; dhe këta do të mbajnë barrën e paudhësive të tyre; do të jetë një statut i përjetshëm për gjithë brezat tuaj; dhe nuk do të kenë asnjë trashëgimi midis bijve të Izraelit;
24 sepse unë u jap si trashëgimi Levitëve të dhjetat që bijtë e Izraelit do t’i paraqesin Zotit si një ofertë të lartë; prandaj u thashë atyre: "Nuk do të kenë asnjë trashëgimi midis bijve të Izraelit"".
25 Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë:
26 "Folu Levitëve dhe u thuaj atyre: Kur do të merrni nga bijtë e Izraelit të dhjetat që unë ju jap nga ana e tyre si trashëgiminë tuaj, do t’i bëni një ofertë të lartë Zotit, një të dhjetën e së dhjetës;
27 dhe oferta juaj e lartë do t’ju llogaritet si gruri që vjen nga lëmi dhe si bollëku i mushtit të butit.
28 Kështu edhe ju do t’i bëni një ofertë të lartë Zotit nga të gjitha të dhjetat që do të merrni nga bijtë e Izraelit, dhe nga ato do të jepni ofertën e lartë të Zotit priftit Aaron.
29 Nga të gjitha gjërat që ju kanë dhuruar, do t’i ofroni ofertën e lartë Zotit, nga pjesa më e mirë, pjesën e shenjtëruar.
30 Prandaj do t’u thuash atyre: "Kur të keni ofruar më të mirën, ajo që mbetet do t’u llogaritet Levitëve si prodhim i lëmit dhe si prodhim i mushtit të butit.
31 Mund ta hani në çfarëdo vend, ju dhe familja juaj, sepse është shpërblimi juaj për shërbimin tuaj në çadrën e mbledhjes.
32 Kështu nuk do të jeni fajtorë të asnjë mëkati, sepse keni ofruar gjërat më të mira; por nuk do të përdhosni gjërat e shenjta të bijve të Izraelit, përndryshe do të vdisni"".
19 Zoti u foli akoma Moisiut dhe Aaronit, duke u thënë:
2 "Ky është statuti i ligjit që Zoti ka urdhëruar, duke thënë: "U thuaj bijve të Izraelit që të sjellin një mëshqerrë të kuqe, pa të meta dhe mbi të cilën nuk është vënë asnjë zgjedhë.
3 Do t’ia jepni priftit Eleazar, që do ta çojë jashtë kampit dhe do ta therë në praninë tuaj.
4 Prifti Eleazar do të marrë me gisht pak gjak të saj dhe do ta spërkasë shtatë herë përpara çadrës së mbledhjes;
5 pastaj do t’i vihet zjarri mëshqerrës para syve të tij; lëkura e saj, mishi i saj, gjaku i saj dhe ndyrësirat e saj do të digjen.
6 Pastaj prifti do të marrë dru kedri, hisopi dhe copë të kuqërremtë dhe do t’i hedhë në mes të zjarrit që po djeg mëshqerrën.
7 Pastaj prifti do të lajë rrobat e tij dhe trupin me ujë dhe do të kthehet në kamp; prifti do të jetë i papastër deri në mbrëmje.
8 Edhe ai që ka djegur mëshqerrën do të lajë rrobat e tij dhe trupin me ujë, dhe do të jetë i papastër deri në mbrëmje.
9 Një njeri i pastër do të mbledhë hirin e mëshqerrës dhe do ta depozitojë jashtë kampit në një vend të pastër, ku do të ruhet për asamblenë e bijve të Izraelit si një pastrim: shërben për t’u pastruar nga mëkati.
10 Dhe ai që ka grumbulluar hirin e mëshqerrës, duhet të lajë rrobat e tij dhe do të jetë i papastër deri në mbrëmje. Ky do të jetë një statut i përjetshëm për bijtë e Izraelit dhe për të huajin që banon midis tyre.
11 Kush prek një trup të vdekur të çfarëdo personi do të jetë i papastër shtatë ditë.
12 Ai do të pastrohet me atë ujë ditën e tretë dhe të shtatë, dhe do të jetë i pastër; por në rast se nuk pastrohet ditën e tretë dhe të shtatë, nuk do të jetë i pastër.
13 Kushdo që prek trupin e një personi të vdekur dhe nuk pastrohet, ndot banesën e Zotit, ky person do të shfaroset nga gjiri i Izraelit. Me qenë se uji i pastrimit nuk u spërkat mbi të, ai është i papastër; papastërtia e tij është akoma mbi të.
14 Ky është një ligj për atë që vdes në një çadër: kushdo që hyn në çadër dhe kushdo që është në çadër do të jenë të papastër për shtatë ditë.
15 Dhe çdo enë e hapur, mbi të cilën nuk është vënë kapaku, do të jetë e papastër.
16 Kushdo që në fushë prek një person të vrarë me shpatë ose që ka pësuar vdekje të natyrshme, ose prek një kockë njeriu ose një varr, do të jetë i papastër për shtatë ditë.
17 Dhe për një person të papastër do të merret hiri i viktimës së djegur për ta pastruar nga mëkati dhe nga një enë do të derdhet mbi të ujë i rrjedhshëm;
18 pastaj një njeri i pastër do të marrë hisop, do ta fusë në ujë dhe do të spërkatë çadrën, të gjitha veglat, tërë personat që ndodhen aty dhe atë që ka prekur një kockë, ose të vrarin ose të vdekurin nga vdekja e natyrshme ose varrin.
19 Njeriu i pastër do të spërkatë të papastrin ditën e tretë dhe ditën e shtatë; ditën e shtatë njeriu i papastër do të pastrohet; do të lajë rrobat dhe veten e tij me ujë, dhe në mbrëmje do të jetë i pastër.
20 Por ai që është i papastër dhe nuk pastrohet, do të shfaroset në mes të asamblesë, sepse ka ndotur shenjtëroren e Zotit; uji i pastrimit nuk është spërkatur mbi të; ai është i papastër.
21 Ky do të jetë një statut i përjetshëm. Ai që spërkat ujin e pastrimit do të lajë rrobat e tij, dhe ai që prek ujin e pastrimit do të jetë i papastër deri në mbrëmje.
22 Çdo gjë që prek personi i papastër do të jetë e papastër; dhe personi që prek atë do të jetë i pastër deri në mbrëmje"".
Numbers 17-19
New International Version
Numbers 17-19
New International Version
The Budding of Aaron’s Staff
17 [a]The Lord said to Moses, 2 “Speak to the Israelites and get twelve staffs(A) from them, one from the leader of each of their ancestral tribes.(B) Write the name of each man on his staff. 3 On the staff of Levi write Aaron’s name,(C) for there must be one staff for the head of each ancestral tribe. 4 Place them in the tent of meeting(D) in front of the ark of the covenant law,(E) where I meet with you.(F) 5 The staff belonging to the man I choose(G) will sprout,(H) and I will rid myself of this constant grumbling(I) against you by the Israelites.”
6 So Moses spoke to the Israelites, and their leaders gave him twelve staffs, one for the leader of each of their ancestral tribes, and Aaron’s staff was among them. 7 Moses placed the staffs before the Lord in the tent of the covenant law.(J)
8 The next day Moses entered the tent(K) and saw that Aaron’s staff,(L) which represented the tribe of Levi, had not only sprouted but had budded, blossomed and produced almonds.(M) 9 Then Moses brought out all the staffs(N) from the Lord’s presence to all the Israelites. They looked at them, and each of the leaders took his own staff.
10 The Lord said to Moses, “Put back Aaron’s staff(O) in front of the ark of the covenant law, to be kept as a sign to the rebellious.(P) This will put an end to their grumbling against me, so that they will not die.” 11 Moses did just as the Lord commanded him.
12 The Israelites said to Moses, “We will die! We are lost, we are all lost!(Q) 13 Anyone who even comes near the tabernacle of the Lord will die.(R) Are we all going to die?”
Duties of Priests and Levites
18 The Lord said to Aaron, “You, your sons and your family are to bear the responsibility for offenses connected with the sanctuary,(S) and you and your sons alone are to bear the responsibility for offenses connected with the priesthood. 2 Bring your fellow Levites from your ancestral tribe to join you and assist you when you and your sons minister(T) before the tent of the covenant law. 3 They are to be responsible to you(U) and are to perform all the duties of the tent,(V) but they must not go near the furnishings of the sanctuary or the altar. Otherwise both they and you will die.(W) 4 They are to join you and be responsible for the care of the tent of meeting—all the work at the tent—and no one else may come near where you are.(X)
5 “You are to be responsible for the care of the sanctuary and the altar,(Y) so that my wrath will not fall on the Israelites again. 6 I myself have selected your fellow Levites from among the Israelites as a gift to you,(Z) dedicated to the Lord to do the work at the tent of meeting.(AA) 7 But only you and your sons may serve as priests in connection with everything at the altar and inside the curtain.(AB) I am giving you the service of the priesthood as a gift.(AC) Anyone else who comes near the sanctuary is to be put to death.(AD)”
Offerings for Priests and Levites
8 Then the Lord said to Aaron, “I myself have put you in charge of the offerings presented to me; all the holy offerings the Israelites give me I give to you and your sons as your portion,(AE) your perpetual share.(AF) 9 You are to have the part of the most holy offerings(AG) that is kept from the fire. From all the gifts they bring me as most holy offerings, whether grain(AH) or sin[b](AI) or guilt offerings,(AJ) that part belongs to you and your sons. 10 Eat it as something most holy; every male shall eat it.(AK) You must regard it as holy.(AL)
11 “This also is yours: whatever is set aside from the gifts of all the wave offerings(AM) of the Israelites. I give this to you and your sons and daughters as your perpetual share.(AN) Everyone in your household who is ceremonially clean(AO) may eat it.
12 “I give you all the finest olive oil and all the finest new wine and grain(AP) they give the Lord(AQ) as the firstfruits of their harvest.(AR) 13 All the land’s firstfruits that they bring to the Lord will be yours.(AS) Everyone in your household who is ceremonially clean may eat it.(AT)
14 “Everything in Israel that is devoted[c] to the Lord(AU) is yours. 15 The first offspring of every womb, both human and animal, that is offered to the Lord is yours.(AV) But you must redeem(AW) every firstborn(AX) son and every firstborn male of unclean animals.(AY) 16 When they are a month old,(AZ) you must redeem them at the redemption price set at five shekels[d](BA) of silver, according to the sanctuary shekel,(BB) which weighs twenty gerahs.(BC)
17 “But you must not redeem the firstborn of a cow, a sheep or a goat; they are holy.(BD) Splash their blood(BE) against the altar and burn their fat(BF) as a food offering, an aroma pleasing to the Lord.(BG) 18 Their meat is to be yours, just as the breast of the wave offering(BH) and the right thigh are yours.(BI) 19 Whatever is set aside from the holy(BJ) offerings the Israelites present to the Lord I give to you and your sons and daughters as your perpetual share. It is an everlasting covenant of salt(BK) before the Lord for both you and your offspring.”
20 The Lord said to Aaron, “You will have no inheritance in their land, nor will you have any share among them;(BL) I am your share and your inheritance(BM) among the Israelites.
21 “I give to the Levites all the tithes(BN) in Israel as their inheritance(BO) in return for the work they do while serving at the tent of meeting.(BP) 22 From now on the Israelites must not go near the tent of meeting, or they will bear the consequences of their sin and will die.(BQ) 23 It is the Levites who are to do the work at the tent of meeting and bear the responsibility for any offenses they commit against it. This is a lasting ordinance(BR) for the generations to come.(BS) They will receive no inheritance(BT) among the Israelites.(BU) 24 Instead, I give to the Levites as their inheritance the tithes that the Israelites present as an offering to the Lord.(BV) That is why I said concerning them: ‘They will have no inheritance among the Israelites.’”
25 The Lord said to Moses, 26 “Speak to the Levites and say to them: ‘When you receive from the Israelites the tithe I give you(BW) as your inheritance, you must present a tenth of that tithe as the Lord’s offering.(BX) 27 Your offering will be reckoned(BY) to you as grain from the threshing floor(BZ) or juice from the winepress.(CA) 28 In this way you also will present an offering to the Lord from all the tithes(CB) you receive from the Israelites. From these tithes you must give the Lord’s portion to Aaron the priest. 29 You must present as the Lord’s portion the best and holiest part of everything given to you.’
30 “Say to the Levites: ‘When you present the best part, it will be reckoned to you as the product of the threshing floor or the winepress.(CC) 31 You and your households may eat the rest of it anywhere, for it is your wages for your work at the tent of meeting.(CD) 32 By presenting the best part(CE) of it you will not be guilty in this matter;(CF) then you will not defile the holy offerings(CG) of the Israelites, and you will not die.’”
The Water of Cleansing
19 The Lord said to Moses and Aaron: 2 “This is a requirement of the law that the Lord has commanded: Tell the Israelites to bring you a red heifer(CH) without defect or blemish(CI) and that has never been under a yoke.(CJ) 3 Give it to Eleazar(CK) the priest; it is to be taken outside the camp(CL) and slaughtered in his presence. 4 Then Eleazar the priest is to take some of its blood on his finger and sprinkle(CM) it seven times toward the front of the tent of meeting. 5 While he watches, the heifer is to be burned—its hide, flesh, blood and intestines.(CN) 6 The priest is to take some cedar wood, hyssop(CO) and scarlet wool(CP) and throw them onto the burning heifer. 7 After that, the priest must wash his clothes and bathe himself with water.(CQ) He may then come into the camp, but he will be ceremonially unclean till evening. 8 The man who burns it must also wash his clothes and bathe with water, and he too will be unclean till evening.
9 “A man who is clean shall gather up the ashes of the heifer(CR) and put them in a ceremonially clean place(CS) outside the camp. They are to be kept by the Israelite community for use in the water of cleansing;(CT) it is for purification from sin.(CU) 10 The man who gathers up(CV) the ashes of the heifer must also wash his clothes, and he too will be unclean till evening.(CW) This will be a lasting ordinance(CX) both for the Israelites and for the foreigners residing among them.(CY)
11 “Whoever touches a human corpse(CZ) will be unclean for seven days.(DA) 12 They must purify themselves with the water on the third day and on the seventh day;(DB) then they will be clean. But if they do not purify themselves on the third and seventh days, they will not be clean.(DC) 13 If they fail to purify themselves after touching a human corpse,(DD) they defile the Lord’s tabernacle.(DE) They must be cut off from Israel.(DF) Because the water of cleansing has not been sprinkled on them, they are unclean;(DG) their uncleanness remains on them.
14 “This is the law that applies when a person dies in a tent: Anyone who enters the tent and anyone who is in it will be unclean for seven days, 15 and every open container(DH) without a lid fastened on it will be unclean.
16 “Anyone out in the open who touches someone who has been killed with a sword or someone who has died a natural death,(DI) or anyone who touches a human bone(DJ) or a grave,(DK) will be unclean for seven days.(DL)
17 “For the unclean person, put some ashes(DM) from the burned purification offering into a jar and pour fresh water(DN) over them. 18 Then a man who is ceremonially clean is to take some hyssop,(DO) dip it in the water and sprinkle(DP) the tent and all the furnishings and the people who were there. He must also sprinkle anyone who has touched a human bone or a grave(DQ) or anyone who has been killed or anyone who has died a natural death. 19 The man who is clean is to sprinkle(DR) those who are unclean on the third and seventh days, and on the seventh day he is to purify them.(DS) Those who are being cleansed must wash their clothes(DT) and bathe with water, and that evening they will be clean. 20 But if those who are unclean do not purify themselves, they must be cut off from the community, because they have defiled(DU) the sanctuary of the Lord.(DV) The water of cleansing has not been sprinkled on them, and they are unclean.(DW) 21 This is a lasting ordinance(DX) for them.
“The man who sprinkles the water of cleansing must also wash his clothes, and anyone who touches the water of cleansing will be unclean till evening. 22 Anything that an unclean(DY) person touches becomes unclean, and anyone who touches it becomes unclean till evening.”
Notas al pie
- Numbers 17:1 In Hebrew texts 17:1-13 is numbered 17:16-28.
- Numbers 18:9 Or purification
- Numbers 18:14 The Hebrew term refers to the irrevocable giving over of things or persons to the Lord.
- Numbers 18:16 That is, about 2 ounces or about 58 grams
Marku 6:30-56
Albanian Bible
Marku 6:30-56
Albanian Bible
30 Tani apostujt u mblodhën tek Jezusi dhe i treguan të gjitha ato që kishin bërë dhe i kishin mësuar.
31 Dhe ai u tha atyre: “Ejani veçmas në një vend të vetmuar dhe pushoni pak.” Sepse njerëzit që vinin dhe shkonin ishin aq shumë, sa s’u dilte koha as për të ngrënë.
32 U nisën, pra, me një barkë drejt një vend të vetmuar e të mënjanuar.
33 Porsa turma i pa që u nisën, dhe shumë veta e njohën; dhe nga të gjitha qytetet erdhën aty me këmbë dhe mbërritën përpara tyre; dhe u mblodhën rreth tij.
34 Kur Jezusi doli nga barka, pa një turmë të madhe dhe iu dhimbs, sepse ishin si delet pa bari; dhe nisi t’u mësojë shumë gjëra.
35 Duke qenë se u bë vonë, dishepujt e tij iu afruan dhe i thanë: “Ky vend është i shkretë, dhe tashmë është vonë.
36 Lejoi këta njerëz që të shkojnë në fushat dhe në fshatrat rreth e qark që të blejnë bukë, se s’kanë gjë për të ngrënë.”
37 Por ai, duke iu përgjigjur, u tha atyre: “U jepni ju të hanë!” Ata i thanë: “A duhet të shkojmë ne të blejmë për dyqind denarë bukë dhe t’u japim të hanë?.”
38 Dhe ai u tha atyre: “Sa bukë keni? Shkoni e shikoni.” Ata, mbasi shikuan, thanë: “Pesë bukë e dy peshq.”
39 Atëherë ai i urdhëroi ata që t’i rregullojnë të gjithë, ulur në grupe, mbi barin e njomë.
40 Kështu ata u ulën në grupe nga njëqind e nga pesëdhjetë.
41 Pastaj ai mori pesë bukët dhe dy peshqit, i ngriti sytë nga qielli, i bekoi; i theu bukët dhe ua dha dishepujve të vet, që t’ua shpërndanin atyre; ua ndau gjithashtu dy peshqit të gjithëve.
42 Të gjithë hëngrën sa u ngopën.
43 Dhe mblodhën dymbëdhjetë shporta me copa buke dhe me mbetje peshku.
44 Ata që hëngrën nga ato bukë ishin pesë mijë burra.
45 Menjëherë Jezusi i detyroi dishepujt e vet të hyjnë në barkë dhe t’i prijnë në bregun tjetër drejt Betsaidas, derisa ai ta lejonte turmën.
46 Sapo e lejoi, ai iu ngjit malit për t’u lutur.
47 U ngrys, barka ishte në mes të detit dhe ai ishte i vetëm fare në tokë.
48 Dhe kur i pa dishepujt që po mundoheshin duke vozitur, sepse era ishte kundër tyre, aty nga roja e katërt e natës, ai u nis drejt tyre duke ecur përmbi det dhe donte t’i kalonte.
49 Por ata, kur e panë që po ecte mbi det, menduan se ishte një fantazmë dhe filluan të bërtasin,
50 sepse e kishin parë të gjithë dhe ishin trembur; por ai menjëherë filloi të flasë me ta dhe tha: “Merrni zemër, jam unë, mos kini frikë!”
51 Pastaj hipi në barkë me ta dhe era pushoi; dhe ata mbetën jashtëzakonisht të habitur në veten e tyre dhe u mrekulluan,
52 sepse nuk e kishin kuptuar ndodhinë e bukëve, sepse zemra e tyre ishte ngurtësuar.
53 Mbasi kaluan, arritën në krahinën e Gjenasaretit dhe aty e lidhën barkën.
54 Dhe kur dolën nga barka, njerëzit e njohën menjëherë
55 dhe, duke përshkuar me vrap mbarë krahinën përreth, filluan të sjellin të sëmurë në vigje, kudo që dëgjonin se gjendej;
56 dhe kudo ku ai vinte, në fshatra, në qytete a në lagje, njerëzit i vendosnin të lënguarit në sheshe dhe e lutnin që të paktën të mund të preknin cepin e rrobes së tij; dhe të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.
Read full chapter
Mark 6:30-56
New International Version
Mark 6:30-56
New International Version
Jesus Feeds the Five Thousand(A)(B)
30 The apostles(C) gathered around Jesus and reported to him all they had done and taught.(D) 31 Then, because so many people were coming and going that they did not even have a chance to eat,(E) he said to them, “Come with me by yourselves to a quiet place and get some rest.”
32 So they went away by themselves in a boat(F) to a solitary place. 33 But many who saw them leaving recognized them and ran on foot from all the towns and got there ahead of them. 34 When Jesus landed and saw a large crowd, he had compassion on them, because they were like sheep without a shepherd.(G) So he began teaching them many things.
35 By this time it was late in the day, so his disciples came to him. “This is a remote place,” they said, “and it’s already very late. 36 Send the people away so that they can go to the surrounding countryside and villages and buy themselves something to eat.”
37 But he answered, “You give them something to eat.”(H)
They said to him, “That would take more than half a year’s wages[a]! Are we to go and spend that much on bread and give it to them to eat?”
38 “How many loaves do you have?” he asked. “Go and see.”
When they found out, they said, “Five—and two fish.”(I)
39 Then Jesus directed them to have all the people sit down in groups on the green grass. 40 So they sat down in groups of hundreds and fifties. 41 Taking the five loaves and the two fish and looking up to heaven, he gave thanks and broke the loaves.(J) Then he gave them to his disciples to distribute to the people. He also divided the two fish among them all. 42 They all ate and were satisfied, 43 and the disciples picked up twelve basketfuls of broken pieces of bread and fish. 44 The number of the men who had eaten was five thousand.
Jesus Walks on the Water(K)(L)
45 Immediately Jesus made his disciples get into the boat(M) and go on ahead of him to Bethsaida,(N) while he dismissed the crowd. 46 After leaving them, he went up on a mountainside to pray.(O)
47 Later that night, the boat was in the middle of the lake, and he was alone on land. 48 He saw the disciples straining at the oars, because the wind was against them. Shortly before dawn he went out to them, walking on the lake. He was about to pass by them, 49 but when they saw him walking on the lake, they thought he was a ghost.(P) They cried out, 50 because they all saw him and were terrified.
Immediately he spoke to them and said, “Take courage! It is I. Don’t be afraid.”(Q) 51 Then he climbed into the boat(R) with them, and the wind died down.(S) They were completely amazed, 52 for they had not understood about the loaves; their hearts were hardened.(T)
53 When they had crossed over, they landed at Gennesaret and anchored there.(U) 54 As soon as they got out of the boat, people recognized Jesus. 55 They ran throughout that whole region and carried the sick on mats to wherever they heard he was. 56 And wherever he went—into villages, towns or countryside—they placed the sick in the marketplaces. They begged him to let them touch even the edge of his cloak,(V) and all who touched it were healed.
Notas al pie
- Mark 6:37 Greek take two hundred denarii
Albanian Bible (ALB)
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.