De gebieden die nog veroverd moeten worden

13 Toen Jozua heel oud geworden was, zei de Heer tegen hem: "Je bent inmiddels heel oud geworden, maar er moet nog veel land veroverd worden. ² De volgende gebieden moet je nog veroveren: alle gebieden van de Filistijnen en het hele land van de Gezurieten, ³ vanaf de Sichor aan de oostkant van Egypte tot aan het gebied van Ekron in het noorden. Dit gebied hoort bij het land van de Kanaänieten. Hierbij horen de steden Gaza, Asdod, Askelon, Gat en Ekron. Deze vijf steden worden geregeerd door vijf Filistijnse stadskoningen. ⁴ Ook het gebied in het zuiden van Kanaän, waar de Avvieten wonen, en Meara, waar de Sidoniërs wonen, tot aan Afek, aan de grens met de Amorieten. ⁵ Verder het land van de Giblieten en de hele Libanon in het oosten, van Baäl-Gad aan de voet van de Hermonbergen tot de weg naar Hamat. ⁶ Alle bergbewoners, vanaf de Libanon tot Misrefot-Maïm, en de Sidoniërs zal Ik voor de Israëlieten wegjagen. Loot er alvast van tevoren om wie welk deel zal krijgen als eigen gebied, zoals Ik je bevolen heb. ⁷ Verdeel het land dus nu onder de negen stammen en de halve stam van Manasse."

De verdeling van het land aan de oostkant van de Jordaan

⁸ De stammen van Ruben en Gad en de andere helft van de stam van Manasse hadden hun eigen gebied al gekregen. Mozes had hun het land gegeven aan de oostkant van de Jordaan. ⁹ Ze hadden het land gekregen vanaf Aroër, dat aan de oever van de beek Arnon ligt. Verder de stad die aan het middendeel van de beek ligt en de hele hoogvlakte van Medeba tot Dibon. ¹⁰ Ook alle steden van koning Sihon die in Hesbon regeerde, tot aan de grens met de Ammonieten. ¹¹ Verder Gilead en het gebied van de Gezurieten en de Maächatieten, de Hermonbergen en heel Bazan tot Salcha, ¹² het hele koninkrijk Bazan van koning Og die in Astarot en Edreï regeerde. Koning Og was de laatste van de reuzen geweest. Hij was door Mozes verslagen en zijn volk werd verjaagd. ¹³ Maar de Gezurieten en de Maächatieten werden niet door de Israëlieten weggejaagd. Zij wonen nu nog steeds bij de Israëlieten. ¹⁴ Maar aan de stam van Levi gaf Mozes geen eigen gebied. In plaats daarvan kregen zij een deel van de offers die aan de Heer, de God van Israël, worden gebracht, zoals Hij hun beloofd had.^[a]

¹⁵ Mozes had de volgende gebieden verdeeld onder de families van de stam van Ruben: ¹⁶ het gebied vanaf Aroër, dat aan de beek Arnon ligt, de stad die aan het middendeel van de beek ligt, en de hele hoogvlakte bij Medeba. ¹⁷ Verder Hesbon en alle steden daar omheen op de hoogvlakte: Dibon, Bamot-Baäl, Bet-Baäl-Meon, ¹⁸ Jaza, Kedemot, Mefaät, ¹⁹ Kirjataïm, Sibma, Zeret-Hassahar op de heuvel in het dal, ²⁰ Bet-Peor, Asdot-Pisga, Bet-Jesimot. ²¹ Dus alle steden op de hoogvlakte, het hele rijk van koning Sihon die door Mozes was verslagen. Ook het gebied van de koningen van Midian die in dat land woonden: Evi, Rekem, Zur, Hur en Reba, die trouw beloofd hadden aan Sihon. ²² Ook de waarzegger Bileam,^[b] de zoon van Beor, was door de Israëlieten gedood toen zij alle bewoners doodden. ²³ Dit waren de grenzen van het eigen gebied van de stam van Ruben. De Jordaan was daarvan de westgrens. Dit waren het land, de steden en de dorpen die werden verdeeld onder de families van de stam van Ruben.

²⁴ Aan de families van de stam van Gad had Mozes de volgende gebieden gegeven: ²⁵ het gebied van Jaëzer en alle steden van Gilead, en verder de helft van het land van de Ammonieten tot aan Aroër, dat tegenover Rabba ligt. ²⁶ Dat was het gebied vanaf Hesbon tot aan Ramat-Mizpa en Bet-Onim, en vanaf Mahanaïm tot aan het gebied van Debir. ²⁷ Ook een aantal steden in het dal: Bet-Haram, Bet-Nimra, Sukkot en Zafon, de rest van het koninkrijk van koning Sihon. Verder het land aan de oostkant langs de Jordaan, tot aan de Zee van Kinneret. ²⁸ Dit waren het land, de steden en de dorpen die werden verdeeld onder de families van de stam van Gad.

²⁹ Ook aan de families van de halve stam van Manasse had Mozes land gegeven: ³⁰ het hele gebied aan de noordkant van Mahanaïm. Dat was het hele rijk van koning Og van Bazan, met alle 60 dorpen: de dorpen van Jaïr. ³¹ De helft van Gilead, en Astarot en Edreï, de koningssteden van Og in Bazan, werden verdeeld onder de helft van de families van de kinderen van Machir, de zoon van Manasse.

³² Dit waren hun eigen gebieden die ze van Mozes kregen in de velden van Moab, aan de oostkant van de Jordaan bij Jericho. ³³ Maar aan de stam van Levi gaf Mozes geen eigen gebied. Want zij hadden God Zelf, zoals Hij hun beloofd had.

De verdeling van Kanaän

14 Dit zijn de gebieden die de Israëlieten in het land Kanaän kregen. Die gebieden werden hun aangewezen door de priester Eleazar, Jozua en de familiehoofden van de stammen. ² Het veroverde gebied werd onder de 9½ stammen verdeeld door er om te loten. Want zo had de Heer het Mozes bevolen. ³ Want 2½ stam hadden van Mozes al een eigen gebied gekregen aan de oostkant van de Jordaan. En de Levieten had hij geen eigen gebied gegeven. ⁴ De stam van Jozef bestond uit twee stammen: Manasse en Efraïm.^[c] De stam van Levi kreeg geen eigen gebied, maar wel steden. Ook de graslanden rond die steden, voor hun vee. ⁵ De Israëlieten hebben het land verdeeld op de manier die de Heer aan Mozes had bevolen.

Het eigen gebied voor Kaleb

⁶ Op een dag gingen de mannen van de stam van Juda naar Jozua in Gilgal. Kaleb, de zoon van Jefunne, die een zoon was van Kenaz, was één van hen. Hij zei tegen Jozua: "Je weet wat de Heer tegen Mozes, de dienaar van God, over jou en mij gezegd heeft bij Kades-Barnea. ⁷ Mozes stuurde mij bij Karnes-Barnea er op uit om het land te verkennen. Ik was toen 40 jaar. Ik vertelde hem precies wat we hadden gezien. ⁸ De andere verkenners maakten het volk bang met hun verhalen. Maar ik bleef op mijn Heer God vertrouwen. ⁹ Daarom zei Mozes toen tegen mij: 'Ik zweer dat het land waar je bent geweest, voor eeuwig van jou en je zonen zal zijn, omdat je trouw bent gebleven aan mijn Heer God.' ¹⁰ En zoals de Heer beloofd had, heeft Hij mij in leven gelaten. Er is 45 jaar voorbij gegaan sinds de Heer dit tegen Mozes gezegd heeft. In die tijd heeft het volk Israël in de woestijn rondgetrokken. Nu ben ik 85 jaar. ¹¹ Maar ik ben nog even sterk en gezond als toen Mozes mij op weg stuurde om het land te gaan verkennen. Ik heb nog evenveel kracht om te strijden en met het leger mee te gaan. ¹² Geef mij daarom het bergland dat de Heer mij toen heeft beloofd. Je hebt gehoord dat daar nu nog Enakieten wonen^[d] in grote steden met muren er omheen. Maar misschien zal de Heer met mij zijn. Dan zal ik hen kunnen wegjagen, zoals de Heer gezegd heeft."

¹³ Toen zegende Jozua hem en hij gaf hem Hebron als eigen gebied. ¹⁴ Daarom is Hebron nu nog steeds het eigen gebied van Kaleb. Hij kreeg dat, omdat hij was blijven vertrouwen op de Heer, de God van Israël. ¹⁵ In die tijd heette Hebron: Kirjat-Arba (= 'stad van Arba'). Arba was in die tijd de grootste man van alle Enakieten.

Daarna was er vrede in het land.

Het eigen gebied van de stam van Juda

15 Het gebied dat de families uit de stam van Juda door loting kregen, liep vanaf het gebied van Edom tot aan de Zin-woestijn naar het zuiden, tot het verste puntje van de woestijn in het zuiden.

² De zuidgrens liep van de zuidpunt van de Zoutzee ³ langs de zuidkant van de Akrabbim-pas naar Zin en omhoog langs de zuidkant van Kades-Barnea. Van daar langs Hezron, omhoog naar Adar, en met een bocht naar Karkaä. ⁴ Van daar langs Azmon naar de Beek van Egypte en dan langs de beek naar de Grote Zee. Dit was hun zuidgrens.

⁵ De oostgrens liep langs de Zoutzee tot waar de Jordaan in de Zoutzee uitkomt.

De noordgrens begon waar de Jordaan in de Zoutzee uitkomt. ⁶ Daarna omhoog naar Bet-Hogla, dan langs de noordkant van Bet-Araba tot aan de rots van Bohan (Bohan was een zoon van Ruben). ⁷ Daarna vanuit het dal van Achor omhoog naar Debir. Van daar naar het noorden naar Gilgal tegenover de bergpas van Adummim, aan de zuidkant van de beek. Dan naar het water van En-Semes tot aan En-Rogel. ⁸ Van daar omhoog naar het Ben-Hinnom-dal, naar de zuidelijke berghelling van de Jebusieten, waar Jeruzalem ligt. Dan omhoog naar de top van de berg die aan de westkant tegenover het Ben-Hinnom-dal aan het noordelijke uiteinde van het dal van de Refaïeten ligt. ⁹ Daar met een bocht van de top van de berg naar de bron van Neftoa en tot aan de steden van de bergen van Efron. Daar met een boog naar Baäla, dat is Kirjat-Jearim. ¹⁰ Daarna van Baäla met een bocht naar het westen naar de bergen van Seïr. Dan in noordelijke richting naar de bergrug van Jearim (dat is Kesalon). Daar weer naar beneden naar Bet-Semes tot Timna. ¹¹ Dan in noordelijke richting naar de bergrug van Ekron, met een bocht van daar naar Sichron, verder naar de berg van Baäla en dan langs Jabneël tot aan de Grote Zee.

¹² De westgrens was de kust langs de Grote Zee. Dit zijn de grenzen van het gebied dat werd verdeeld onder de families van de stam van Juda.

Otniël en de dochter van Kaleb

¹³ Maar Kaleb kreeg een eigen deel in het gebied van de stam van Juda. Hij kreeg Kirjat-Arba (dat is nu Hebron) zoals de Heer aan Jozua bevolen had. Arba was de vader van Enak geweest. ¹⁴ Kaleb verjoeg daar de drie zonen van Enak: Sesai, Ahiman en Talmai. ¹⁵ Vanuit Kirjat-Arba viel hij Kirjat-Sefer aan (dat is nu Debir). ¹⁶ Kaleb beloofde: "Wie Kirjat-Sefer verovert, mag met mijn dochter Achsa trouwen." ¹⁷ Kalebs broer Otniël, de zoon van Kenaz, veroverde stad. Hij mocht met de dochter van Kaleb trouwen. ¹⁸ Toen ze bij hem kwam, haalde ze hem over om van haar vader een akker te vragen. Daarna sprong ze van haar ezel af. Haar vader vroeg: "Wat is er?" ¹⁹ Ze antwoordde: "U heeft ons een dor land gegeven. Geef mij er als trouwkado alstublieft een paar waterbronnen bij." Toen gaf hij haar de bronnen in de vlakte en op de berghellingen.

De steden van de stam van Juda

²⁰ Dit zijn de steden in het gebied dat werd verdeeld onder de families van de stam van Juda.

²¹ De steden die helemaal in het zuiden van hun gebied lagen, bij de grens met Edom, waren: Kabzeël, Eder, Jagur, ²² Kina, Dimona, Adada, ²³ Kedes, Hazor, Jitnan, ²⁴ Zif, Telem, Bealot, ²⁵ Hasor-Hadatta en Keriot-Hezron (dat is Hazor), ²⁶ Amam, Sema, Molada, ²⁷ Hazar-Gadda, Hesmon, Bet-Palet, ²⁸ Hazar-Sual, Berseba met de dorpen die daarbij hoorden, ²⁹ Baäla, Ijim, Azem, ³⁰ Eltolad, Kesil, Horma, ³¹ Ziklag, Madmanna, Sanzanna, ³² Lebaot, Silhim, Aïn en Rimmon. Samen 29 steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

³³ In de Laagte: Estaol, Zora, Asna, ³⁴ Zanoa, En-Gannim, Tappua, Enam, ³⁵ Jarmut, Adullam, Saocho, Azeka, ³⁶ Saäraïm, Aditaïm, Gedera en Gederotaïm. Samen 14 steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

³⁷ Zenan, Hadasa, Migdal-Gad, ³⁸ Dilan, Mizpa, Jokteël, ³⁹ Lachis, Bozkat, Eglon, ⁴⁰ Kabbon, Lamas, Kitlis, ⁴¹ Gederot, Bet-Dagon, Naäma en Makkeda. Samen 16 steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁴² Libna, Eter, Asan, ⁴³ Jifta, Asna, Nezib, ⁴⁴ Kehila, Achzib en Mareza. Samen negen steden, met de dorpen die daarbij hoorden. ⁴⁵ Ook Ekron met de steden en dorpen die daarbij hoorden.

⁴⁶ Vanaf Ekron tot aan de grote zee alle steden en dorpen aan de noordkant van Asdod, ⁴⁷ Asdod met de dorpen die daarbij hoorden, Gaza met de dorpen die daarbij hoorden, en het hele gebied langs de Grote Zee tot aan de Beek van Egypte.

⁴⁸ Verder de steden op het Gebergte: Samir, Jattir, Socho, ⁴⁹ Danna, Kirjat-Sanna (dat is Debir), ⁵⁰ Anab, Estemo, Anim, ⁵¹ Gosen, Holon en Gilo. Samen elf steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁵² Arab, Duma, Esan, ⁵³ Janum, Bet-Tappua, Afeka, ⁵⁴ Humta, Kirjat-Arba (dat is Hebron) en Zior. Samen negen steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁵⁵ Maon, Karmel, Zif, Juta, ⁵⁶ Jizreël, Jokdeam, Zanoa, ⁵⁷ Kaïn, Gibea en Timna. Samen tien steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁵⁸ Halhul, Bet-Zur, Gedor, ⁵⁹ Maärat, Bet-Anot en Eltekon. Samen zes steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁶⁰ Kirjat-Baäl (dat is Kirjat-Jearim) en Rabba. Samen twee steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁶¹ In de woestijn: Bet-Araba, Middin, Sechacha, ⁶² Nibsan, Ir-Hammelach en Engedi. Samen zes steden, met de dorpen die daarbij hoorden.

⁶³ Maar het lukte hun niet om de Jebusieten uit Jeruzalem weg te jagen. Daardoor zijn de Jebusieten bij hen in Jeruzalem blijven wonen, en daar wonen ze nog steeds.

De geboorte van Johannes

⁵⁷ Na negen maanden kreeg Elizabet een zoon. ⁵⁸ Haar buren en familie hoorden dat God zo goed voor haar was geweest. Ze waren heel erg blij voor haar. ⁵⁹ Toen het kind acht dagen oud was, kwamen er mensen om het kind te besnijden.^[a] Ze wilden het kind net als zijn vader 'Zacharias' noemen. ⁶⁰ Maar Elizabet zei: "Nee, hij moet Johannes heten." ⁶¹ Ze zeiden tegen haar: "Maar niemand in je familie heet zo!" ⁶² Ze gebaarden tegen de vader dat hij moest beslissen hoe het kind moest heten. ⁶³ Hij vroeg om een schrijfplankje. En hij schreef op: "Hij heet Johannes." Iedereen was erg verbaasd. ⁶⁴ Op dat moment kon Zacharias weer spreken en hij prees God.

⁶⁵ Iedereen in hun omgeving was erg onder de indruk van wat God had gedaan. In het hele bergland van Judea werd er over gepraat. ⁶⁶ Iedereen die het hoorde, vroeg zich af: "Wat zal dat kind voor iemand worden?" En God was met hem.

Zacharias profeteert over Johannes

⁶⁷ Vader Zacharias werd vol van de Heilige Geest en profeteerde: ⁶⁸ "Prijs de Heer, de God van Israël. Want Hij is ons niet vergeten. Hij heeft ons iemand gegeven die ons zal redden en bevrijden. ⁶⁹ Hij heeft een machtige Redder gegeven, uit de familie van zijn dienaar koning David. ⁷⁰ Dat is ook wat Hij al vanaf het begin van de wereld beloofd heeft door de heilige profeten. ⁷¹ Hij had beloofd dat Hij ons zou redden van onze vijanden. Hij zou ons bevrijden uit de macht van de mensen die ons haten. ⁷² Hij beloofde dat Hij vriendelijk en goed zou zijn voor onze voorouders en dat Hij zou doen wat Hij hun had beloofd. ⁷³ Hij zou het heilige verbond dat Hij plechtig met onze vader Abraham had gesloten, niet vergeten. ⁷⁴ Hij zou ons redden uit de macht van onze vijanden, zodat we Hem zonder vrees zouden kunnen dienen. ⁷⁵ Hij beloofde dat we ons leven lang dicht bij Hem zouden mogen leven om Hem te dienen. Hij zou ervoor zorgen dat we kunnen leven zoals Hij het wil, zodat we werkelijk zijn volk zouden zijn. ⁷⁶ En jij, mijn kind, zal een profeet van de Allerhoogste God worden genoemd. Want je zal voor de Heer uit gaan om de weg voor Hem vrij te maken. ⁷⁷ Je zal aan zijn volk vertellen hoe ze gered kunnen worden en hoe ze vergeving kunnen krijgen voor hun ongehoorzaamheid aan God. ⁷⁸ Want omdat onze God goed en vriendelijk is, zal Hij ons niet vergeten. Hij is ons Licht uit de hemel. ⁷⁹ En zijn Licht zal schijnen op de mensen die in het donker leven, vlak voor de poorten van de dood. Zo zal Hij ons de weg naar de vrede wijzen."

⁸⁰ Het kind groeide op en werd steeds meer gevuld met de Heilige Geest. Hij leefde in de woestijn, tot op de dag dat hij in Israël over God begon te spreken.