Jobsbók 28-29
Icelandic Bible
28 Að sönnu á silfrið upptökustað og gullið, sem menn hreinsa, fundarstað.
2 Járn er tekið úr jörðu, og steinn er bræddur að eiri.
3 Maðurinn hefir gjört enda á myrkrinu, og til ystu takmarka rannsakar hann steinana, sem faldir eru í kolniðamyrkri.
4 Hann brýtur námugöng fjarri þeim, sem í dagsbirtunni búa, gleymdur mannafótum, fjarlægur mönnum hangir hann, svífur hann.
5 Upp úr jörðinni sprettur brauð, en niðri í henni er öllu umturnað eins og af eldi.
6 Safírinn finnst í grjóti jarðarinnar, og gullkorn fær sá er grefur.
7 Örninn þekkir eigi veginn þangað, og valsaugað sér hann ekki,
8 hin drembnu rándýr ganga hann eigi, ekkert ljón fer hann.
9 Á tinnusteinana leggur maðurinn hönd sína, umturnar fjöllunum frá rótum.
10 Hann heggur göng í björgin, og auga hans sér alls konar dýrindi.
11 Hann bindur fyrir vatnsæðarnar, til þess að þær tárist ekki, og leiðir leynda hluti fram í dagsbirtuna.
12 En spekin, hvar er hana að finna, og hvar á viskan heima?
13 Enginn maður þekkir veginn til hennar, og hana er ekki að finna á landi lifenda.
14 Undirdjúpið segir: "Í mér er hún ekki!" og hafið segir: "Ekki er hún hjá mér!"
15 Hún fæst ekki fyrir skíragull, og ekki verður silfur reitt sem andvirði hennar.
16 Eigi verður hún Ófírgulli goldin né dýrum sjóam- og safírsteinum.
17 Gull og gler kemst ekki til jafns við hana, og hún fæst ekki í skiptum fyrir ker af skíragulli.
18 Kóralla og krystalla er ekki að nefna, og að eiga spekina er meira um vert en perlur.
19 Tópasar Blálands komast ekki til jafns við hana, hún verður ekki goldin með hreinasta gulli.
20 Já spekin, hvaðan kemur hún, og hvar á viskan heima?
21 Hún er falin augum allra þeirra er lifa, og fuglum loftsins er hún hulin.
22 Undirdjúpin og dauðinn segja: "Með eyrum vorum höfum vér heyrt hennar getið."
23 Guð veit veginn til hennar, og hann þekkir heimkynni hennar.
24 Því að hann sér til endimarka jarðar, lítur allt, sem undir himninum er.
25 Þá er hann ákvað þunga vindarins og ákvarðaði takmörk vatnsins,
26 þá er hann setti regninu lög og veg eldingunum,
27 þá sá hann hana og kunngjörði hana, fékk henni stað og rannsakaði hana einnig.
28 Og við manninn sagði hann: "Sjá, að óttast Drottin _ það er speki, og að forðast illt _ það er viska."
29 Og Job hélt áfram að flytja ræðu sína og mælti:
2 Ó að mér liði eins og forðum daga, eins og þá er Guð varðveitti mig,
3 þá er lampi hans skein yfir höfði mér, og ég gekk við ljós hans í myrkrinu,
4 eins og þá er ég var á sumri ævi minnar, þá er vinátta Guðs var yfir tjaldi mínu,
5 þá er hinn Almáttki var enn með mér og börn mín hringinn í kringum mig,
6 þá er ég óð í rjóma, og olífuolían rann í lækjum úr klettinum hjá mér,
7 þá er ég gekk út í borgarhliðið, upp í borgina, bjó mér sæti á torginu.
8 Þegar sveinarnir sáu mig, földu þeir sig, og öldungarnir risu úr sæti og stóðu.
9 Höfðingjarnir hættu að tala og lögðu hönd á munn sér.
10 Rödd tignarmannanna þagnaði, og tunga þeirra loddi við góminn.
11 Því að ef eyra heyrði, taldi það mig sælan, og ef auga sá, bar það mér vitni.
12 Því að ég bjargaði bágstöddum, sem hrópuðu á hjálp, og munaðarleysingjum, sem enga aðstoð áttu.
13 Blessunarósk aumingjans kom yfir mig, og hjarta ekkjunnar fyllti ég fögnuði.
14 Ég íklæddist réttlætinu, og það íklæddist mér, ráðvendni mín var mér sem skikkja og vefjarhöttur.
15 Ég var auga hins blinda og fótur hins halta.
16 Ég var faðir hinna snauðu, og málefni þess, sem ég eigi þekkti, rannsakaði ég.
17 Ég braut jaxlana í hinum rangláta og reif bráðina úr tönnum hans.
18 Þá hugsaði ég: "Í hreiðri mínu mun ég gefa upp andann og lifa langa ævi, eins og Fönix-fuglinn.
19 Rót mín er opin fyrir vatninu, og döggin hefir náttstað á greinum mínum.
20 Heiður minn er æ nýr hjá mér, og bogi minn yngist upp í hendi minni."
21 Þeir hlustuðu á mig og biðu og hlýddu þegjandi á tillögu mína.
22 Þá er ég hafði talað, tóku þeir eigi aftur til máls, og ræða mín draup niður á þá.
23 Þeir biðu mín eins og regns, og opnuðu munn sinn, eins og von væri á vorskúr.
24 Ég brosti til þeirra, þegar þeim féllst hugur, og ljós auglitis míns gjörðu þeir aldrei dapurt.
25 Fús lagði ég leið til þeirra og sat þar efstur, sat þar sem konungur umkringdur af hersveit sinni, eins og huggari harmþrunginna.
by Icelandic Bible Society