17 Ik kan niet meer!
Mijn dagen zijn geteld.
Het graf wacht al op mij.
² Ik word door iedereen belachelijk gemaakt.
Dat is het enige wat ik om me heen zie.
³ Wilt U voor mij opkomen?
Want wie anders zal dat doen?
⁴ Want Ú heeft de waarheid voor hen verborgen. Ú heeft ervoor gezorgd dat ze niet begrijpen dat ik onschuldig ben.
U zal hen toch niet ongestraft hun gang laten gaan?
⁵ Als iemand zijn vrienden verraadt om daar zelf beter van te worden,
zal het uiteindelijk met hem en zijn kinderen slecht aflopen.
⁶ De mensen gebruiken mij als een spreekwoord.
Over iemand die heel arm is, zeggen ze:
"Kijk eens, hij is zo arm als Job."
Ze spugen me in mijn gezicht.
⁷ Mijn ogen staan dof van verdriet.
Ik ben broodmager geworden.
⁸ Mensen die leven zoals U het wil, zijn erdoor geschokt.
Ze ergeren zich aan mensen die alleen maar doen alsof ze goed leven.
⁹ Ze houden vast aan hun goede manier van leven.
Met hen gaat het steeds beter.

² Hoelang denk je nog zo door te gaan?
Denk eerst maar eens helder na,
dan kunnen we eindelijk met je praten.
³ Waarom behandel je ons als dom vee?
Waarom doe je alsof we achterlijk zijn?
⁴ Je zit je verschrikkelijk op te winden.
Denk je daarmee ook maar iets te verbeteren?
Moet voor jou soms de wereld veranderen?
Moeten voor jou soms bergen opzij gaan?
⁵ Wat met jou gebeurt, is je eigen schuld.
Met een slecht mens loopt het nu eenmaal slecht af.
⁶ Het zal donker worden in zijn leven.
Zijn levenslicht wordt uitgedoofd.
⁷ Hij wordt onzeker over wat hij moet doen.
Wat hem goed leek om te doen, loopt verkeerd af.
⁸ Het is alsof zijn voeten vast komen te zitten in een vangnet.
Zonder dat hij het weet, loopt hij op een valkuil af.
⁹ Een klem klapt dicht rond zijn voet
en hij kan geen kant meer op.
¹⁰ Hij struikelt over het touw dat op de grond verborgen lag.
Hij ziet de valstrikken op zijn pad niet.
¹¹ Aan alle kanten loert gevaar.
De angst jaagt hem op.
¹² Hij zal geen enkele macht meer hebben.
De dood ligt op de loer.
¹³ Ziekte vreet zijn huid weg,
vreet aan zijn armen en benen.
¹⁴ Hij wordt weggejaagd uit zijn vredige leventje.
Regelrecht loopt hij in de armen van de koning van ellende: de dood.
¹⁵ Een vreemde komt in zijn huis wonen,
nadat het ontsmet is met zwavel vanwege alle ziekten.
¹⁶ Hij is als een stervende boom
waarvan onder de grond de wortels verdrogen
en boven de grond de takken verdorren.
¹⁷ Niemand weet later nog dat hij heeft bestaan.
Niemand op straat heeft het nog over hem.
¹⁸ Hij wordt de dood in gejaagd,
uit deze wereld weggevaagd.
¹⁹ Hij zal geen zoon en zelfs geen neef hebben
door wie zijn naam zal blijven bestaan.
Er zal niemand van zijn familie in zijn huis overblijven.
²⁰ Jong en oud zullen geschokt zijn over wat er met hem is gebeurd.
Ze zullen huiveren als ze het horen.
²¹ Zo loopt het af met iemand die zich niets van God aantrekt.
Zo zal het gaan met iemand die geen ontzag voor Hem heeft.

² Hoelang blijven jullie me nog zo kwetsen?
Hoelang zullen jullie me met jullie woorden blijven slaan?
³ Jullie hebben me al tien keer gezegd dat ik slecht ben.
Jullie hebben je niet geschaamd me zó te beledigen!
⁴ Stel dat ik inderdaad verkeerd gedaan heb,
dan zou ik dat toch moeten weten!
⁵ Als jullie het werkelijk beter weten dan ik,
laat mij dan zien wat ik verkeerd heb gedaan.
⁶ Kom, geef toch toe dat God me oneerlijk heeft behandeld,
dat Hij mij zonder reden in zijn net heeft gevangen.
⁷ Ik schreeuw het uit: "Help me!"
Maar ik krijg geen antwoord.
Ik roep om hulp, maar niemand komt voor mij op.
⁸ Ik ben te pletter gelopen
tegen de muur die Hij op mijn pad heeft neergezet.
Hij heeft het om mij heen helemaal donker gemaakt.
⁹ Hij heeft me helemaal vernederd.
Niemand heeft nog respect voor mij.
¹⁰ Hij laat niets van me over.
Het is afgelopen met me.
Ik heb geen enkele hoop meer.
¹¹ Hij is woedend op me
en behandelt me alsof ik zijn vijand ben.
¹² Zijn troepen komen als één man op mij af.
Ze banen zich een weg naar mij toe.
Ze gaan rond mijn huis op de loer liggen.
¹³ Hij heeft mijn broers bij mij weggejaagd.
Mijn kennissen komen niet meer.
¹⁴ Mijn familie blijft bij me weg.
Bekenden zijn me vergeten.
¹⁵ Mijn knechten en slavinnen behandelen me als een vreemde.
Ik ben voor hen een onbekende geworden.
¹⁶ Als ik mijn knecht roep, antwoordt hij niet.
Ik moet hem echt smeken om te komen.
¹⁷ Mijn vrouw vindt dat mijn adem stinkt.
Mijn eigen familieleden moet ik smeken om te komen.
¹⁸ Jonge kinderen hebben geen respect meer voor mij.
Als ik opsta om mijn mening te geven, spreken ze me tegen.
¹⁹ Mijn vrienden willen niet meer bij me komen.
De mensen van wie ik hield, zijn nu tegen me.
²⁰ Ik ben zo mager dat je mijn botten kan tellen.
Ik heb geen tand meer in mijn mond.
Je ziet alleen nog tandvlees.
²¹ Heb alsjeblieft medelijden met me, vrienden!
Heb medelijden met me, want God heeft me geslagen.
²² Waarom doen jullie hetzelfde tegen me als God?
Krijgen jullie er dan nooit genoeg van om me te kwetsen?
²³ Werd alles wat ik heb gezegd maar opgeschreven!
Werd er maar een boek van gemaakt!
²⁴ Werden mijn woorden maar voor eeuwig opgeschreven,
met een ijzeren stift en gesmolten lood in steen.
²⁵ Want ik weet dat mijn Redder leeft.
Uiteindelijk zal Hij mij uit het stof optillen,
zodat alles weer goed komt.
²⁶ Ook al ben ik nu zo ziek geworden dat de wormen aan mij knagen,
toch zal ik uiteindelijk God zien, nog tijdens mijn leven.
²⁷ Ik zal Hem zien en het zal weer goed met mij gaan.
Ikzelf zal Hem zien, niet iemand anders.
Ik kijk daar vol verlangen naar uit.
²⁸ En als jullie zeggen:
"We zullen net zo lang zoeken tot we weten waaraan Job dit heeft verdiend,"
²⁹ weet dan dat jullie zelf gedood zullen worden.
Want met jullie houding naar mij verdienen jullie de dood.
Dan zullen jullie moeten toegeven dat er nog rechtvaardigheid is.