40 Og Drottinn mælti til Jobs og sagði:

² Vill ámælismaðurinn þrátta við hinn Almáttka? Sá er sakir ber á Guð, svari hann þessu!

³ Þá svaraði Job Drottni og sagði:

⁴ Sjá, ég er of lítilmótlegur, hverju á ég að svara þér? Ég legg hönd mína á munninn.

⁵ Einu sinni hefi ég talað, og endurtek það eigi, _ tvisvar, og gjöri það ekki oftar.

⁶ Þá svaraði Drottinn Job úr stormviðrinu og sagði:

⁷ Gyrð lendar þínar eins og maður. Ég mun spyrja þig, og þú skalt fræða mig.

⁸ Ætlar þú jafnvel að gjöra rétt minn að engu, dæma mig sekan, til þess að þú standir réttlættur?

⁹ Hefir þú þá armlegg eins og Guð, og getur þú þrumað með slíkri rödd sem hann?

¹⁰ Skrýð þig vegsemd og tign, íklæð þig dýrð og ljóma!

¹¹ Lát úthellast strauma reiði þinnar og varpa til jarðar með einu tilliti sérhverjum dramblátum.

¹² Auðmýk þú sérhvern dramblátan með einu tilliti, og troð þú hina óguðlegu niður þar sem þeir standa.

¹³ Byrg þú þá í moldu alla saman, loka andlit þeirra inni í myrkri,

¹⁴ þá skal ég líka lofa þig, fyrir það að hægri hönd þín veitir þér fulltingi.

¹⁵ Sjá, nykurinn sem ég hefi skapað eins og þig, hann etur gras eins og naut.

¹⁶ Sjá, kraftur hans er í lendum hans og afl hans í kviðvöðvunum.

¹⁷ Hann sperrir upp stertinn eins og sedrustré, lærsinar hans eru ofnar saman.

¹⁸ Leggir hans eru eirpípur, beinin eins og járnstafur.

¹⁹ Hann er frumgróði Guðs verka, sá er skóp hann, gaf honum sverð hans.

²⁰ Fjöllin láta honum grasbeit í té, og þar leika sér dýr merkurinnar.

²¹ Hann liggur undir lótusrunnum í skjóli við reyr og sef.

²² Lótusrunnarnir breiða skugga yfir hann, lækjarpílviðirnir lykja um hann.

²³ Sjá, þegar vöxtur kemur í ána, skelfist hann ekki, hann er óhultur, þótt fljót belji á skolti hans.

²⁴ Getur nokkur veitt hann með því að ganga framan að honum, getur nokkur dregið taug gegnum nasir hans?

41 Getur þú veitt krókódílinn á öngul, getur þú heft tungu hans með snæri?

² Dregur þú seftaug gegnum nasir hans og rekur þú krók gegnum kjálka honum?

³ Ætli hann beri fram fyrir þig margar auðmjúkar bænir eða mæli til þín blíðum orðum?

⁴ Mun hann gjöra við þig sáttmála, svo að þú takir hann að ævinlegum þræli?

⁵ Munt þú leika þér að honum eins og litlum fugli og getur þú bundið hann fastan fyrir smámeyjar þínar?

⁶ Manga fiskveiðafélagar um hann, skipta þeir honum meðal kaupmanna?

⁷ Getur þú fyllt húð hans broddum og haus hans skutlum?

⁸ Legg hönd þína á hann _ hugsaðu þér, hvílík viðureign! Þú gjörir það ekki aftur.

⁹ Já, von mannsins bregst, hann fellur þegar flatur fyrir sjóninni einni saman.

¹⁰ Enginn er svo fífldjarfur, að hann þori að egna hann, _ og hver er þá sá, er þori að ganga fram fyrir mitt auglit?

¹¹ Hver hefir að fyrra bragði gefið mér, svo að ég ætti að endurgjalda? Allt sem undir himninum er, það er mitt!

¹² Ég vil ekki þegja um limu hans, né um styrkleik og fegurð vaxtar hans.

¹³ Hver hefir flett upp skjaldkápu hans að framan, hver fer inn undir tvöfaldan tanngarð hans?

¹⁴ Hver hefir opnað hliðin að gini hans? Ógn er kringum tennur hans.

¹⁵ Tignarprýði eru skjaldaraðirnar, lokaðar með traustu innsigli.

¹⁶ Hver skjöldurinn liggur fast að öðrum, ekkert loft kemst á milli þeirra.

¹⁷ Þeir eru fastir hver við annan, eru svo samfelldir, að þeir verða eigi skildir sundur.

¹⁸ Þegar hann hnerrar, standa ljósgeislar úr nösum hans, og augu hans eru sem brágeislar morgunroðans.

¹⁹ Úr gini hans standa blys, eldneistar ganga fram úr honum.

²⁰ Úr nösum hans stendur eimur, eins og upp úr sjóðandi potti, sem kynt er undir með sefgrasi.

²¹ Andi hans kveikir í kolum, og logi stendur úr gini hans.

²² Kraftur situr á hálsi hans, og angist stökkur á undan honum.

²³ Vöðvar holds hans loða fastir við, eru steyptir á hann og hreyfast ekki.

²⁴ Hjarta hans er hart sem steinn, já, hart sem neðri kvarnarsteinn.

²⁵ Þegar hann stökkur upp, skelfast kapparnir, þeir verða ringlaðir af hræðslu.

²⁶ Ráðist einhver að honum með sverði, þá vinnur það eigi á, eigi heldur lensa, skotspjót eða ör.

²⁷ Hann metur járnið sem strá, eirinn sem maðksmoginn við.

²⁸ Eigi rekur örin hann á flótta, slöngusteinarnir verða hálmur fyrir honum.

²⁹ Kylfur metur hann sem hálmstrá, og að hvin spjótsins hlær hann.

³⁰ Neðan á honum eru oddhvöss brot, hann markar för í aurinn sem för eftir þreskisleða.

³¹ Hann lætur vella í djúpinu sem í potti, gjörir hafið eins og smyrslaketil.

³² Aftur undan honum er ljósrák, ætla mætti, að sjórinn væri silfurhærur.

³³ Enginn er hans maki á jörðu, hans sem skapaður er til þess að kunna ekki að hræðast.

³⁴ Hann lítur niður á allt hátt, hann er konungur yfir öllum drembnum dýrum.

42 Þá svaraði Job Drottni og sagði:

² Ég veit, að þú megnar allt, og engu ráði þínu verður varnað fram að ganga.

³ "Hver er sá, sem myrkvar ráðsályktun Guðs í hyggjuleysi?" Fyrir því hefi ég talað án þess að skilja, um hluti, sem mér voru of undursamlegir og ég þekkti eigi.

⁴ "Hlusta þú, ég ætla að tala. Ég mun spyrja þig, og þú skalt fræða mig."

⁵ Ég þekkti þig af afspurn, en nú hefir auga mitt litið þig!

⁶ Fyrir því tek ég orð mín aftur og iðrast í dufti og ösku.

⁷ Eftir að Drottinn hafði mælt þessum orðum til Jobs, sagði Drottinn við Elífas Temaníta: "Reiði mín er upptendruð gegn þér og báðum vinum þínum, því að þér hafið ekki talað rétt um mig eins og þjónn minn Job.

⁸ Takið yður því sjö naut og sjö hrúta og farið til þjóns míns Jobs og fórnið brennifórn fyrir yður, og Job þjónn minn skal biðja fyrir yður, því aðeins vegna hans mun ég ekki láta yður gjalda heimsku yðar, með því að þér hafið ekki talað rétt um mig eins og þjónn minn Job."

⁹ Þá fóru þeir Elífas Temaníti, Bildad Súíti og Sófar Naamíti og gjörðu svo sem Drottinn hafði boðið þeim. Og Drottinn lét að bæn Jobs.

¹⁰ Og Drottinn sneri við högum Jobs, þá er hann bað fyrir vinum sínum; og hann gaf Job allt sem hann hafði átt, tvöfalt aftur.

¹¹ Þá komu til hans allir bræður hans og allar systur hans og allir þeir, er áður höfðu verið kunningjar hans, og neyttu máltíðar með honum í húsi hans, vottuðu honum samhryggð sína og hugguðu hann út af öllu því böli, sem Drottinn hafði látið yfir hann koma. Og þeir gáfu honum hver einn kesíta og hver einn hring af gulli.

¹² En Drottinn blessaði síðari æviár Jobs enn meir en hin fyrri, og hann eignaðist fjórtán þúsund sauða, sex þúsund úlfalda, þúsund sameyki nauta og þúsund ösnur.

¹³ Hann eignaðist og sjö sonu og þrjár dætur.

¹⁴ Og hann nefndi eina Jemímu, aðra Kesíu og hina þriðju Keren Happúk.

¹⁵ Og eigi fundust svo fríðar konur í öllu landinu sem dætur Jobs, og faðir þeirra gaf þeim arf með bræðrum þeirra.

¹⁶ Og Job lifði eftir þetta hundrað og fjörutíu ár og sá börn sín og barnabörn, fjóra ættliði.