Font Size
Esekíel 9-12
Icelandic Bible
Esekíel 9-12
Icelandic Bible
9 Þessu næst kallaði hann hárri röddu í eyru mín: "Refsingar borgarinnar nálgast!"
2 Þá komu sex menn frá efra hliðinu, sem snýr í norður, og hafði hver þeirra eyðingarverkfæri í hendi sér, og meðal þeirra var einn maður, sem var líni klæddur og hafði skriffæri við síðu sér. Þeir komu og námu staðar hjá eiraltarinu.
3 Dýrð Ísraels Guðs hafði hafið sig frá kerúbunum, þar sem hún hafði verið, yfir að þröskuldi hússins. Og hann kallaði á línklædda manninn, sem hafði skriffærin við síðu sér.
4 Og Drottinn sagði við hann: "Gakk þú mitt í gegnum borgina, mitt í gegnum Jerúsalem, og set merki á enni þeirra manna, sem andvarpa og kveina yfir öllum þeim svívirðingum, sem framdar eru inni í henni."
5 En til hinna mælti hann að mér áheyrandi: "Farið á eftir honum um borgina og höggvið niður, lítið engan vægðarauga og sýnið enga meðaumkun.
6 Öldunga og æskumenn, meyjar og börn og konur skuluð þér brytja niður, en engan mann skuluð þér snerta, sem merkið er á. Og takið fyrst til hjá helgidómi mínum!" Og þeir tóku fyrst til á öldungum þeim, sem voru fyrir framan musterið.
7 Og hann sagði við þá: "Horfið ekki í að saurga musterið og fyllið strætin vegnum mönnum. Gangið nú út!" Þeir gengu þá út og hjuggu niður mannfólkið í borginni.
8 Meðan þeir brytjuðu niður, féll ég fram á ásjónu mína, kallaði og sagði: "Æ, Drottinn Guð, ætlar þú að gjöreyða öllum eftirleifum Ísraels, þar sem þú eys út reiði þinni yfir Jerúsalem?"
9 Þá sagði hann við mig: "Misgjörð Ísraelsmanna og Júdamanna er afskaplega mikil, og landið er fullt af blóðugu ranglæti og borgin er full af ofbeldisverkum, því að þeir segja: ,Drottinn hefir yfirgefið landið` og ,Drottinn sér það ekki.`
10 Fyrir því skal ég heldur ekki líta þá vægðarauga og enga meðaumkun sýna. Ég læt athæfi þeirra þeim sjálfum í koll koma."
11 Þá kom línklæddi maðurinn, sem hafði skriffærin við síðu sér, aftur og sagði: "Ég hefi gjört eins og þú bauðst mér."
10 Ég sá, og sjá: Á festingunni, er var yfir höfði kerúbanna, var því líkast sem safírsteinn væri. Eitthvað, sem tilsýndar var sem hásæti í laginu, sást uppi yfir þeim.
2 Þá sagði hann við línklædda manninn: "Gakk inn á millum hjólanna undir kerúbunum, tak handfylli þína af glóðum milli kerúbanna og dreif þeim út yfir borgina." Og hann gekk þar inn að mér ásjáandi.
3 En kerúbarnir stóðu hægra megin við musterið, þegar maðurinn gekk inn, og fyllti skýið innra forgarðinn.
4 En dýrð Drottins hóf sig frá kerúbunum yfir á þröskuld musterisins. Varð musterið þá fullt af skýmekki, en forgarðurinn fylltist ljóma af dýrð Drottins.
5 Og vængjaþytur kerúbanna heyrðist allt til hins ytra forgarðs, eins og rödd Guðs almáttugs, þá er hann talar.
6 Nú er hann hafði boðið línklædda manninum og sagt: "Tak eld á millum hjólanna, á millum kerúbanna!" _ þá gekk hann til og staðnæmdist hjá einu hjólinu.
7 Þá rétti einn kerúbinn hönd sína út milli kerúbanna að eldinum, sem var á milli kerúbanna, tók þar af og fékk í hendur línklædda manninum. Hann tók við og gekk burt.
8 En á kerúbunum sást eitthvað, sem líktist mannshendi, undir vængjum þeirra.
9 Ég leit til, og voru þá fjögur hjól hjá kerúbunum, sitt hjól hjá hverjum kerúb, og hjólin voru á að líta eins og þegar blikar á krýsolítstein.
10 Og að því er gerð þeirra snertir, þá voru þau öll fjögur samlík, eins og eitt hjólið væri innan í öðru hjóli.
11 Þegar þau gengu, gengu þau til allra fjögurra hliða. Þau snerust eigi við í göngunni, heldur gengu þau í þá átt, sem höfuðið sneri, þau snerust eigi við í göngunni.
12 Og allur líkami þeirra og bak þeirra, hendur og vængir voru alsett augum allt umhverfis á þeim fjórum.
13 En hjólin voru í mín eyru nefnd "hvirfilbylur".
14 Og hver hafði fjögur andlit. Andlit eins var nautsandlit, andlit hins annars mannsandlit, hinn þriðji hafði ljónsandlit og hinn fjórði arnarandlit.
15 Og kerúbarnir hófu sig upp. Það voru sömu verurnar, sem ég hafði séð við Kebarfljótið.
16 Og þegar kerúbarnir gengu, þá gengu og hjólin við hliðina á þeim, og þegar kerúbarnir hófu upp vængi sína til þess að lyfta sér frá jörðinni, þá snerust hjólin ekki burt frá þeim.
17 Þegar þeir stóðu kyrrir, stóðu þau og kyrr, og þegar þeir hófust upp, hófust þau og upp með þeim, því að andi verunnar var í þeim.
18 Dýrð Drottins fór nú burt af þröskuldi musterisins og nam staðar uppi á kerúbunum.
19 Þá hófu kerúbarnir upp vængi sína og lyftu sér frá jörðinni að mér ásjáandi, er þeir fóru burt, og hjólin samtímis þeim. Og þeir námu staðar úti fyrir austurhliði musteris Drottins, en dýrð Ísraels Guðs var uppi yfir þeim.
20 Það voru sömu verurnar, sem ég hafði séð undir Ísraels Guði við Kebarfljótið, og ég þekkti, að það voru kerúbar.
21 Þeir höfðu fjögur andlit og fjóra vængi hver, og undir vængjum sér eitthvað, sem líktist mannshöndum.
22 Og hvað andlitsskapnaðinn snerti, þá voru það sömu andlitin, sem ég hafði séð við Kebarfljótið; þeir gengu hver fyrir sig beint af augum fram.
11 Og andinn hóf mig upp og flutti mig að austurhliði musteris Drottins, sem horfir mót austri. Þar stóðu fyrir dyrum hliðsins tuttugu og fimm menn, og á meðal þeirra sá ég Jaasanja Assúrsson og Pelatja Benajason, foringja lýðsins.
2 Þá sagði hann við mig: "Mannsson, það eru þessir menn, sem hafa illt í huga og ráða mönnum óheilt í þessari borg.
3 Þeir segja: ,Hafa ekki húsin nýlega verið endurreist? Borgin er potturinn, en vér erum kjötið.`
4 Spá þú þess vegna móti þeim, spá þú, mannsson!"
5 Þá kom andi Drottins yfir mig og sagði við mig: "Seg þú: Svo segir Drottinn: Svo segið þér, Ísraelsmenn, og ég þekki hugrenningar yðar.
6 Marga menn yðar hafið þér drepið í þessari borg og þér hafið fyllt stræti hennar vegnum mönnum.
7 Fyrir því segir Drottinn Guð svo: Þeir menn, sem þér hafið lagt að velli í borginni, þeir eru kjötið og borgin er potturinn. En þér munuð fluttir verða burt úr henni.
8 Við sverðið eruð þér hræddir, og sverðið skal ég láta yfir yður koma, segir Drottinn Guð.
9 Og ég skal færa yður burt úr borginni og selja yður útlendum mönnum í hendur og framkvæma dóma meðal yðar.
10 Fyrir sverði skuluð þér falla, í Ísraelslandi skal ég dæma yður, og þér skuluð viðurkenna, að ég er Drottinn.
11 Borgin skal ekki verða yður að potti og þér skuluð ekki verða kjöt í henni, í Ísraelslandi skal ég dæma yður.
12 Þá skuluð þér viðurkenna, að ég er Drottinn. En mínum boðorðum hafið þér ekki hlýtt og mína setninga hafið þér ekki haldið, heldur hafið þér breytt eftir setningum heiðnu þjóðanna, sem umhverfis yður eru."
13 Meðan ég spáði þannig, féll Pelatja Benajason dauður niður. Þá féll ég fram á ásjónu mína, kallaði upp hárri röddu og sagði: "Æ, Drottinn Guð, ætlar þú að gjöreyða öllum eftirleifum Ísraels?"
14 Orð Drottins kom til mín, svohljóðandi:
15 "Mannsson, um bræður þína, bræður þína, þá menn, er með þér voru herleiddir, og gjörvallan Ísraels lýð, segja Jerúsalembúar: ,Þeir eru langt í burtu frá Drottni, oss er landið gefið til eignar!`
16 Fyrir því skalt þú segja: Svo segir Drottinn Guð: Já, ég hefi rekið þá langt burt til heiðinna þjóða og dreift þeim út um löndin, og ég varð þeim skamma hríð að helgidómi í löndum þeim, sem þeir eru komnir til.
17 Fyrir því skalt þú segja: Svo segir Drottinn Guð: Ég vil safna yður saman frá þjóðunum og stefna yður saman frá löndunum, þangað sem yður var dreift, og gefa yður Ísraelsland.
18 Þangað munu þeir komast og útrýma þaðan öllum viðurstyggðum þess og öllum svívirðingum þess.
19 Og ég mun gefa þeim nýtt hjarta og leggja þeim nýjan anda í brjóst. Ég mun taka steinhjartað úr líkama þeirra og gefa þeim hjarta af holdi,
20 til þess að þeir hlýði boðorðum mínum og varðveiti setninga mína og breyti eftir þeim. Og þá skulu þeir vera mín þjóð og ég skal vera þeirra Guð.
21 En þessir _ hjarta þeirra eltir viðurstyggðir þeirra og andstyggðir. Ég skal láta athæfi þeirra koma þeim í koll, segir Drottinn Guð."
22 Nú hófu kerúbarnir vængi sína og hjólin færðust til samtímis þeim, en dýrð Ísraels Guðs var uppi yfir þeim.
23 Og dýrð Drottins hóf sig upp frá borginni og staðnæmdist á fjallinu, sem er fyrir austan borgina.
24 Og andinn hóf mig upp og flutti mig í sýninni, fyrir Guðs anda, til hinna herleiddu í Kaldealandi. Og sýnin, sem ég hafði séð, leið upp frá mér.
25 Því næst flutti ég hinum herleiddu öll orð Drottins, þau er hann hafði birt mér.
12 Og orð Drottins kom til mín, svohljóðandi:
2 "Mannsson, þú býr á meðal þverúðugs lýðs, meðal manna, sem hafa augu til að sjá með, en sjá þó ekki, eyru til að heyra með, en heyra þó ekki, því að þverúðugur lýður eru þeir.
3 En þú, mannsson, haf til ferðatæki þín og legg af stað um hádag í augsýn þeirra, og þú skalt fara burt þaðan, sem þú nú býr, á annan stað, að þeim ásjáandi, ef vera mætti að augu þeirra lykjust upp, því að þeir eru þverúðugur lýður.
4 Þú skalt færa út föng þín svo sem önnur ferðatæki um hádag í augsýn þeirra, en sjálfur skalt þú út fara að kveldi að þeim ásjáandi, eins og þegar útlegðarmenn fara burt.
5 Brjót þú gat á vegginn í augsýn þeirra og gakk þar út um.
6 Þú skalt bera föng þín á öxlinni í augsýn þeirra, þú skalt fara út í myrkri og hylja ásjónu þína og ekki sjá landið. Því að ég gjöri þig að tákni fyrir Ísraels lýð."
7 Ég gjörði sem mér var boðið: Ég færði föng mín út svo sem önnur ferðatæki um hádag, og að kveldi braut ég með hendinni gat á vegginn. Ég fór út í myrkri og bar þau á öxlinni í augsýn þeirra.
8 En morguninn eftir kom orð Drottins til mín, svohljóðandi:
9 "Þú mannsson, hafa þeir ekki sagt við þig, Ísraelsmenn, hinn þverúðugi lýður: ,Hvað ertu að gjöra?`
10 Seg við þá: Svo segir Drottinn Guð: Þetta guðmæli á við höfðingjann í Jerúsalem og alla Ísraelsmenn, þá sem eru meðal yðar.
11 Seg: Ég er yður tákn. Eins og ég hefi gjört, svo mun með þá farið verða: Þeir munu fara í útlegð, herleiddir verða.
12 Og höfðinginn, sem meðal þeirra er, mun taka föng sín á öxl sér og fara út í myrkri. Hann mun brjóta gat á vegginn til þess að fara þar út um, hann mun hylja ásjónu sína, til þess að hann sjái ekki landið.
13 Og ég mun kasta yfir hann neti mínu, og hann mun veiddur verða í veiðarfæri mín, og ég mun flytja hann til Babýlon, til Kaldealands. Það land skal hann ekki sjá, og þó mun hann þar deyja.
14 Og öllu því, sem umhverfis hann er, fulltingjurum hans og gjörvöllum herflokkum hans, mun ég tvístra í allar áttir og vera á hælum þeim með brugðið sverð.
15 Og þá skulu þeir kannast við, að ég er Drottinn, er ég dreifi þeim meðal heiðnu þjóðanna og tvístra þeim út um löndin.
16 Og ég læt aðeins fáeina menn af þeim komast undan sverðinu, hungrinu og drepsóttinni, til þess að þeir segi frá öllum svívirðingum sínum meðal þjóðanna, sem þeir koma til, og þeir skulu kannast við, að ég er Drottinn."
17 Og orð Drottins kom til mín, svohljóðandi:
18 "Mannsson, et brauð þitt með hræðslu og drekk vatn þitt með skjálfta og angist
19 og seg við landslýðinn: Svo segir Drottinn Guð um þá, sem búa í Jerúsalem í Ísraelslandi! Þeir munu eta brauð sitt með angist og drekka vatn sitt með skelfingu, til þess að land hennar leggist í auðn og verði svipt gæðum sínum, sakir glæps þess, er allir íbúar þess í frammi hafa.
20 Byggðar borgir skulu í eyði leggjast og landið verða að öræfum, og þá skuluð þér kannast við, að ég er Drottinn."
21 Og orð Drottins kom til mín, svohljóðandi:
22 "Mannsson, hvaða orðtak er þetta, sem þér hafið í Ísraelslandi, er þér segið: ,Tíminn dregst, og allar vitranir reynast marklausar`?
23 Seg því við þá: Svo segir Drottinn Guð: Ég mun gjöra enda á þessu orðtaki, og menn munu eigi framar nota það í Ísrael. Seg þeim þar í móti: ,Tíminn er nálægur og allar vitranir rætast.`
24 Því að hér eftir skal engin hégómasýn eða hræsnispádómur stað hafa meðal Ísraelsmanna,
25 því að ég, Drottinn, mun tala það orð, er ég vil tala, og það mun koma fram. Það mun ekki dragast lengur, því að á yðar dögum, þverúðuga kynslóð, mun ég tala orð og framkvæma það" _ segir Drottinn Guð.
26 Og orð Drottins kom til mín, svohljóðandi:
27 "Mannsson, sjá, Ísraelsmenn segja: ,Sýnin, sem hann sér, á sér langan aldur, og hann spáir langt fram í ókomnar tíðir.`
28 Seg því við þá: Svo segir Drottinn Guð: Á engu mínu orði mun framar frestur verða. Því orði, er ég tala, mun framgengt verða _ segir herrann Drottinn."
Ezekiel 9-12
New International Version
Ezekiel 9-12
New International Version
Judgment on the Idolaters
9 Then I heard him call out in a loud voice, “Bring near those who are appointed to execute judgment on the city, each with a weapon in his hand.” 2 And I saw six men coming from the direction of the upper gate, which faces north, each with a deadly weapon in his hand. With them was a man clothed in linen(A) who had a writing kit at his side. They came in and stood beside the bronze altar.
3 Now the glory(B) of the God of Israel went up from above the cherubim,(C) where it had been, and moved to the threshold of the temple. Then the Lord called to the man clothed in linen who had the writing kit at his side 4 and said to him, “Go throughout the city of Jerusalem(D) and put a mark(E) on the foreheads of those who grieve and lament(F) over all the detestable things that are done in it.(G)”
5 As I listened, he said to the others, “Follow him through the city and kill, without showing pity(H) or compassion.(I) 6 Slaughter(J) the old men, the young men and women, the mothers and children,(K) but do not touch anyone who has the mark.(L) Begin at my sanctuary.” So they began with the old men(M) who were in front of the temple.(N)
7 Then he said to them, “Defile the temple and fill the courts with the slain.(O) Go!” So they went out and began killing throughout the city. 8 While they were killing and I was left alone, I fell facedown,(P) crying out, “Alas, Sovereign Lord!(Q) Are you going to destroy the entire remnant of Israel in this outpouring of your wrath(R) on Jerusalem?(S)”
9 He answered me, “The sin of the people of Israel and Judah is exceedingly great; the land is full of bloodshed and the city is full of injustice.(T) They say, ‘The Lord has forsaken the land; the Lord does not see.’(U) 10 So I will not look on them with pity(V) or spare them, but I will bring down on their own heads what they have done.(W)”
11 Then the man in linen with the writing kit at his side brought back word, saying, “I have done as you commanded.”
God’s Glory Departs From the Temple
10 I looked, and I saw the likeness of a throne(X) of lapis lazuli(Y) above the vault(Z) that was over the heads of the cherubim.(AA) 2 The Lord said to the man clothed in linen,(AB) “Go in among the wheels(AC) beneath the cherubim. Fill(AD) your hands with burning coals(AE) from among the cherubim and scatter them over the city.” And as I watched, he went in.
3 Now the cherubim were standing on the south side of the temple when the man went in, and a cloud filled the inner court. 4 Then the glory of the Lord(AF) rose from above the cherubim and moved to the threshold of the temple. The cloud filled the temple, and the court was full of the radiance of the glory of the Lord. 5 The sound of the wings of the cherubim could be heard as far away as the outer court, like the voice(AG) of God Almighty[a] when he speaks.(AH)
6 When the Lord commanded the man in linen, “Take fire from among the wheels,(AI) from among the cherubim,” the man went in and stood beside a wheel. 7 Then one of the cherubim reached out his hand to the fire(AJ) that was among them. He took up some of it and put it into the hands of the man in linen, who took it and went out. 8 (Under the wings of the cherubim could be seen what looked like human hands.)(AK)
9 I looked, and I saw beside the cherubim four wheels, one beside each of the cherubim; the wheels sparkled like topaz.(AL) 10 As for their appearance, the four of them looked alike; each was like a wheel intersecting a wheel. 11 As they moved, they would go in any one of the four directions the cherubim faced; the wheels did not turn about[b] as the cherubim went. The cherubim went in whatever direction the head faced, without turning as they went. 12 Their entire bodies, including their backs, their hands and their wings, were completely full of eyes,(AM) as were their four wheels.(AN) 13 I heard the wheels being called “the whirling wheels.” 14 Each of the cherubim(AO) had four faces:(AP) One face was that of a cherub, the second the face of a human being, the third the face of a lion,(AQ) and the fourth the face of an eagle.(AR)
15 Then the cherubim rose upward. These were the living creatures(AS) I had seen by the Kebar River.(AT) 16 When the cherubim moved, the wheels beside them moved; and when the cherubim spread their wings to rise from the ground, the wheels did not leave their side. 17 When the cherubim stood still, they also stood still; and when the cherubim rose, they rose with them, because the spirit of the living creatures was in them.(AU)
18 Then the glory(AV) of the Lord departed from over the threshold of the temple and stopped above the cherubim.(AW) 19 While I watched, the cherubim spread their wings and rose from the ground, and as they went, the wheels went with them.(AX) They stopped at the entrance of the east gate of the Lord’s house, and the glory(AY) of the God of Israel was above them.
20 These were the living creatures I had seen beneath the God of Israel by the Kebar River,(AZ) and I realized that they were cherubim. 21 Each had four faces(BA) and four wings,(BB) and under their wings was what looked like human hands. 22 Their faces had the same appearance as those I had seen by the Kebar River.(BC) Each one went straight ahead.
God’s Sure Judgment on Jerusalem
11 Then the Spirit lifted me up and brought me to the gate of the house of the Lord that faces east. There at the entrance of the gate were twenty-five men, and I saw among them Jaazaniah son of Azzur and Pelatiah(BD) son of Benaiah, leaders(BE) of the people.(BF) 2 The Lord said to me, “Son of man, these are the men who are plotting evil(BG) and giving wicked advice in this city.(BH) 3 They say, ‘Haven’t our houses been recently rebuilt? This city is a pot,(BI) and we are the meat in it.’(BJ) 4 Therefore prophesy(BK) against them; prophesy, son of man.”
5 Then the Spirit of the Lord came on me, and he told me to say: “This is what the Lord says: That is what you are saying, you leaders in Israel, but I know what is going through your mind.(BL) 6 You have killed many people in this city and filled its streets with the dead.(BM)
7 “Therefore this is what the Sovereign Lord says: The bodies you have thrown there are the meat and this city is the pot,(BN) but I will drive you out of it.(BO) 8 You fear the sword,(BP) and the sword is what I will bring against you, declares the Sovereign Lord.(BQ) 9 I will drive you out of the city and deliver you into the hands(BR) of foreigners and inflict punishment on you.(BS) 10 You will fall by the sword, and I will execute judgment on you at the borders of Israel.(BT) Then you will know that I am the Lord. 11 This city will not be a pot(BU) for you, nor will you be the meat in it; I will execute judgment on you at the borders of Israel. 12 And you will know that I am the Lord,(BV) for you have not followed my decrees(BW) or kept my laws but have conformed to the standards of the nations around you.(BX)”
13 Now as I was prophesying, Pelatiah(BY) son of Benaiah died. Then I fell facedown and cried out in a loud voice, “Alas, Sovereign Lord! Will you completely destroy the remnant of Israel?(BZ)”
The Promise of Israel’s Return
14 The word of the Lord came to me: 15 “Son of man, the people of Jerusalem have said of your fellow exiles and all the other Israelites, ‘They are far away from the Lord; this land was given to us as our possession.’(CA)
16 “Therefore say: ‘This is what the Sovereign Lord says: Although I sent them far away among the nations and scattered them among the countries, yet for a little while I have been a sanctuary(CB) for them in the countries where they have gone.’
17 “Therefore say: ‘This is what the Sovereign Lord says: I will gather you from the nations and bring you back from the countries where you have been scattered, and I will give you back the land of Israel again.’(CC)
18 “They will return to it and remove all its vile images(CD) and detestable idols.(CE) 19 I will give them an undivided heart(CF) and put a new spirit in them; I will remove from them their heart of stone(CG) and give them a heart of flesh.(CH) 20 Then they will follow my decrees and be careful to keep my laws.(CI) They will be my people,(CJ) and I will be their God.(CK) 21 But as for those whose hearts are devoted to their vile images and detestable idols,(CL) I will bring down on their own heads what they have done, declares the Sovereign Lord.(CM)”
22 Then the cherubim, with the wheels beside them, spread their wings, and the glory(CN) of the God of Israel was above them.(CO) 23 The glory(CP) of the Lord went up from within the city and stopped above the mountain(CQ) east of it. 24 The Spirit(CR) lifted me up and brought me to the exiles in Babylonia[c] in the vision(CS) given by the Spirit of God.
Then the vision I had seen went up from me, 25 and I told the exiles everything the Lord had shown me.(CT)
The Exile Symbolized
12 The word of the Lord came to me: 2 “Son of man, you are living among a rebellious people.(CU) They have eyes to see but do not see and ears to hear but do not hear, for they are a rebellious people.(CV)
3 “Therefore, son of man, pack your belongings for exile and in the daytime, as they watch, set out and go from where you are to another place. Perhaps(CW) they will understand,(CX) though they are a rebellious people.(CY) 4 During the daytime, while they watch, bring out your belongings packed for exile. Then in the evening, while they are watching, go out like those who go into exile.(CZ) 5 While they watch, dig through the wall(DA) and take your belongings out through it. 6 Put them on your shoulder as they are watching and carry them out at dusk. Cover your face so that you cannot see the land, for I have made you a sign(DB) to the Israelites.”
7 So I did as I was commanded.(DC) During the day I brought out my things packed for exile. Then in the evening I dug through the wall with my hands. I took my belongings out at dusk, carrying them on my shoulders while they watched.
8 In the morning the word of the Lord came to me: 9 “Son of man, did not the Israelites, that rebellious people, ask you, ‘What are you doing?’(DD)
10 “Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: This prophecy concerns the prince in Jerusalem and all the Israelites who are there.’ 11 Say to them, ‘I am a sign(DE) to you.’
“As I have done, so it will be done to them. They will go into exile as captives.(DF)
12 “The prince among them will put his things on his shoulder at dusk(DG) and leave, and a hole will be dug in the wall for him to go through. He will cover his face so that he cannot see the land.(DH) 13 I will spread my net(DI) for him, and he will be caught in my snare;(DJ) I will bring him to Babylonia, the land of the Chaldeans,(DK) but he will not see(DL) it, and there he will die.(DM) 14 I will scatter to the winds all those around him—his staff and all his troops—and I will pursue them with drawn sword.(DN)
15 “They will know that I am the Lord, when I disperse them among the nations(DO) and scatter them through the countries. 16 But I will spare a few of them from the sword, famine and plague, so that in the nations where they go they may acknowledge all their detestable practices. Then they will know that I am the Lord.(DP)”
17 The word of the Lord came to me: 18 “Son of man, tremble as you eat your food,(DQ) and shudder in fear as you drink your water. 19 Say to the people of the land: ‘This is what the Sovereign Lord says about those living in Jerusalem and in the land of Israel: They will eat their food in anxiety and drink their water in despair, for their land will be stripped of everything(DR) in it because of the violence of all who live there.(DS) 20 The inhabited towns will be laid waste and the land will be desolate. Then you will know that I am the Lord.(DT)’”
There Will Be No Delay
21 The word of the Lord came to me: 22 “Son of man, what is this proverb(DU) you have in the land of Israel: ‘The days go by and every vision comes to nothing’?(DV) 23 Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: I am going to put an end to this proverb, and they will no longer quote it in Israel.’ Say to them, ‘The days are near(DW) when every vision will be fulfilled.(DX) 24 For there will be no more false visions or flattering divinations(DY) among the people of Israel. 25 But I the Lord will speak what I will, and it shall be fulfilled without delay.(DZ) For in your days, you rebellious people, I will fulfill(EA) whatever I say, declares the Sovereign Lord.(EB)’”
26 The word of the Lord came to me: 27 “Son of man, the Israelites are saying, ‘The vision he sees is for many years from now, and he prophesies about the distant future.’(EC)
28 “Therefore say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: None of my words will be delayed any longer; whatever I say will be fulfilled, declares the Sovereign Lord.’”
Footnotes
- Ezekiel 10:5 Hebrew El-Shaddai
- Ezekiel 10:11 Or aside
- Ezekiel 11:24 Or Chaldea
Icelandic Bible (ICELAND)
by Icelandic Bible Society
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.