Yochanan 20
Orthodox Jewish Bible
20 Now on the Yom Rishon, Miryam of Magdala comes early, while it was still dark, to the kever (tomb) and sees the stone having been taken away from the kever.
2 Miryam of Magdala runs therefore and comes to Shimon Kefa and to the talmid ha’ahuv and says to them, They have taken Adoneinu from the kever (tomb) and we do not have da’as where they placed him.
3 Therefore, Shimon Kefa went forth and the other talmid, and they were coming to the kever (tomb),
4 And were running, the two together and the other talmid ran ahead faster than Kefa, and came first to the kever,
5 And having stooped down, the other talmid [talmid ha’ahuv] sees the tachrichin linen clothes lying there. However, he did not enter the kever.
6 Then comes also Shimon Kefa following him and Shimon Kefa entered into the kever (tomb), and sees the tachrichin linen clothes lying there.
7 And also the mitznefet (head wrapping), which had been upon the rosh of Rebbe, Melech HaMoshiach, the mitznefet not lying with the tachrichin, but apart, having been folded up in one place.
8 Then, therefore, entered also the other talmid, the one having come first to the kever (tomb), and he saw and had emunah (faith).
9 For they did not yet have da’as of the Kitvei Hakodesh that it is necessary for Rebbe, Melech HaMoshiach to have his Techiyas HaMoshiach. [TEHILLIM 16:9; YESHAYAH 53:10]
10 Then the talmidim went away again to their own homes.
11 Now Miryam had stood at the kever (tomb) outside weeping. Then, as she was weeping, she bent down into the kever (tomb)
12 And sees two malachim (angels) in white, sitting, one at the head and one at the feet, where the Guf of Yehoshua had previously been lying.
13 And those ones say to her, Isha, why do you weep? She says to them, They took Adoni, and I don’t have da’as of where they placed him.
14 When she had said these things, she turned back around, and she sees Yehoshua standing there, and she did not have da’as that it was Yehoshua.
15 Rebbe, Melech HaMoshiach says to her, Isha, why do you weep? Whom do you seek? Miryam, supposing that he was the shomer hagahn (the keeper of the garden), says to him, Adon, if you carried him away, tell me where you placed him, and I’ll take him.
16 He says to her, Miryam. She turns and she says to him in Ivrit, Rabboni. (This means mori [my teacher].)
17 He says to her, Do not hold on to me, for I have not yet made the aliyah ascent to HaAv; but go to my Achim and tell them, I make the aliyah ascent to Avi and to Avichem, to Elohai and Eloheichem. [TEHILLIM 22:23]
18 Miryam from Magdala comes announcing to the talmidim, I have seen HaAdon [MALACHI 3:1]. And she told them that He had said to her these things.
19 On that Yom Rishon, when it was erev, and the delatot (doors) having been shut where the talmidim were, because of fear of those of Yehudah, then came Rebbe, Melech HaMoshiach and stood in the midst and says to them, Shalom Aleichem!
20 And having said this, He showed his hands and his side to them. Therefore, the talmidim were filled with simcha at having seen HaAdon (MALACHI 3:1).
21 Therefore He said to them again, Shalom Aleichem! As HaAv has sent Me, so also I send you. [BERESHIS 2:7; YECHEZKEL 37:9]
22 And having said this, Moshiach breathed on them and says to them, Receive the Ruach Hakodesh.
23 If you grant selicha to the averos of any, they have selicha; if there be any whose averos you retain, they are retained. [Mt 16:19; 18:18; Ac 8:17-24]
24 But T’oma, one of the Sheneym Asar, the one being called Didymus, was not with them when He came.
25 Therefore the other talmidim were saying to him, Ra’i’nu es Rebbe, Melech HaMoshiach Adoneinu (We have seen Rebbe, Melech HaMoshiach Adoneinu!) But T’oma said to them, Unless I see in his hands the mark of the nails and I put my finger into the place of the nails and also put my hand into his side, I will never have emunah (faith).
26 And after shmonah yamim (eight days) again the talmidim of Rebbe, Melech HaMoshiach were inside, and T’oma with them. Although the delatot were shut, He comes and stood in the midst and said, Shalom Aleichem.
27 Then He says to T’oma, Bring your finger here and see My hands, and bring your hand and put it into My side, and do not be without emunah but be a ma’amin (Messianic believer).
28 In reply, T’oma said to Rebbe, Melech HaMoshiach, Adoni and Elohai! [TEHILLIM 35:23]
29 And Rebbe, Melech HaMoshiach says to him, Because you have seen Me, you have emunah (faith)? Ashrey (Happy) are the ones not having seen and having emunah.
30 Therefore, many other otot (miraculous signs) Rebbe, Melech HaMoshiach also did before the talmidim, which have not been written in this sefer.
31 But these things have been written that you might have emunah that Yehoshua is the Rebbe, Melech HaMoshiach, the Ben HaElohim, and that, believing with emunah, you may have Chayyim (Life) b’Shem of Him.
John 20
Complete Jewish Bible
20 Early on the first day of the week, while it was still dark, Miryam from Magdala went to the tomb and saw that the stone had been removed from the tomb. 2 So she came running to Shim‘on Kefa and the other talmid, the one Yeshua loved, and said to them, “They’ve taken the Lord out of the tomb, and we don’t know where they’ve put him!”
3 Then Kefa and the other talmid started for the tomb. 4 They both ran, but the other talmid outran Kefa and reached the tomb first. 5 Stooping down, he saw the linen burial-sheets lying there but did not go in. 6 Then, following him, Shim‘on Kefa arrived, entered the tomb and saw the burial-sheets lying there, 7 also the cloth that had been around his head, lying not with the sheets but in a separate place and still folded up. 8 Then the other talmid, who had arrived at the tomb first, also went in; he saw, and he trusted. 9 (They had not yet come to understand that the Tanakh teaches that the Messiah has to rise from the dead.)
10 So the talmidim returned home, 11 but Miryam stood outside crying. As she cried, she bent down, peered into the tomb, 12 and saw two angels in white sitting where the body of Yeshua had been, one at the head and one at the feet. 13 “Why are you crying?” they asked her. “They took my Lord,” she said to them, “and I don’t know where they have put him.”
14 As she said this, she turned around and saw Yeshua standing there, but she didn’t know it was he. 15 Yeshua said to her, “Lady, why are you crying? Whom are you looking for?” Thinking he was the gardener, she said to him, “Sir, if you’re the one who carried him away, just tell me where you put him; and I’ll go and get him myself.” 16 Yeshua said to her, “Miryam!” Turning, she cried out to him in Hebrew, “Rabbani!” (that is, “Teacher!”) 17 “Stop holding onto me,” Yeshua said to her, “because I haven’t yet gone back to the Father. But go to my brothers, and tell them that I am going back to my Father and your Father, to my God and your God.” 18 Miryam of Magdala went to the talmidim with the news that she had seen the Lord and that he had told her this.
19 In the evening that same day, the first day of the week, when the talmidim were gathered together behind locked doors out of fear of the Judeans, Yeshua came, stood in the middle and said, “Shalom aleikhem!” 20 Having greeted them, he showed them his hands and his side. The talmidim were overjoyed to see the Lord. 21 “Shalom aleikhem!” Yeshua repeated. “Just as the Father sent me, I myself am also sending you.” 22 Having said this, he breathed on them and said to them, “Receive the Ruach HaKodesh! 23 If you forgive someone’s sins, their sins are forgiven; if you hold them, they are held.”
24 Now T’oma (the name means “twin”), one of the Twelve, was not with them when Yeshua came. 25 When the other talmidim told him, “We have seen the Lord,” he replied, “Unless I see the nail marks in his hands, put my finger into the place where the nails were and put my hand into his side, I refuse to believe it.”
26 A week later his talmidim were once more in the room, and this time T’oma was with them. Although the doors were locked, Yeshua came, stood among them and said, “Shalom aleikhem!” 27 Then he said to T’oma, “Put your finger here, look at my hands, take your hand and put it into my side. Don’t be lacking in trust, but have trust!” 28 T’oma answered him, “My Lord and my God!” 29 Yeshua said to him, “Have you trusted because you have seen me? How blessed are those who do not see, but trust anyway!”
30 In the presence of the talmidim Yeshua performed many other miracles which have not been recorded in this book. 31 But these which have been recorded are here so that you may trust that Yeshua is the Messiah, the Son of God, and that by this trust you may have life because of who he is.
Johannes 20
BasisBijbel
Het lege graf
20 Op de eerste dag van de week[a] ging Maria Magdalena vroeg naar het graf. Het was nog donker. Toen ze daar aankwam, zag ze dat de steen die voor de ingang van het graf had gelegen, was weggerold. 2 Snel ging ze naar Simon Petrus en naar de leerling die Jezus' beste vriend was (Johannes). Ze zei tegen hen: "Ze hebben de Heer Jezus weggehaald uit het graf! En we weten niet waar ze Hem neergelegd hebben!"
3 Petrus en de andere leerling gingen toen ook naar het graf. 4 Ze liepen allebei snel. Maar de andere leerling liep sneller dan Petrus en kwam het eerst bij het graf. 5 Hij bukte zich om in het graf te kijken en zag de linnen doeken liggen. Maar hij ging niet naar binnen. 6 Simon Petrus kwam achter hem aan. Hij ging wel het graf binnen en zag de linnen doeken liggen. 7 Maar de doek die om Jezus' hoofd had gezeten, lag daar niet bij. Die doek was opgerold en lag apart. 8 Toen ging ook de leerling die het eerst bij het graf was aangekomen naar binnen. Door wat hij zag, geloofde hij Maria's verhaal. 9 Want ze wisten nog niet dat in de Boeken staat dat Hij uit de dood zou opstaan. 10 En ze gingen weer naar huis.
Maria ziet Jezus
11 Maria stond buiten bij het graf te huilen. Huilend bukte ze zich om in het graf te kijken. 12 Toen zag ze daar twee engelen in witte kleren zitten. De één zat aan het hoofdeinde en de ander aan het voeteneinde van de plek waar het lichaam van Jezus had gelegen. 13 Ze zeiden tegen haar: "Vrouw, waarom huil je?" Ze antwoordde: "Omdat ze mijn Heer hebben weggehaald. En ik weet niet waar ze Hem hebben gelegd." 14 Toen draaide ze zich om en zag Jezus staan. Maar ze herkende Hem niet. 15 Jezus zei tegen haar: "Vrouw, waarom huil je? Wie zoek je?" Ze dacht dat het de tuinman was en antwoordde: "Als U Hem heeft weggehaald, zeg me dan waar U Hem heeft neergelegd! Dan zal ik Hem meenemen." 16 Toen zei Jezus: "Maria!" Ze draaide zich om en zei tegen Hem: "Meester!" 17 Jezus zei tegen haar: "Raak Mij niet aan. Want Ik ben nog niet naar mijn Vader in de hemel gegaan. Maar ga nu naar mijn broeders. Zeg hun dat Ik terugga naar mijn Vader die ook jullie Vader is. Naar mijn God die ook jullie God is." 18 Maria Magdalena ging naar de leerlingen en vertelde hun dat ze de Heer Jezus had gezien en wat Hij tegen haar had gezegd.
Jezus bij de leerlingen
19 Toen het avond werd op die eerste dag van de week, zaten de leerlingen in huis. Ze hadden de deuren dicht gedaan, want ze waren bang voor de Joodse leiders. Plotseling stond Jezus bij hen. Hij zei: "Ik wens jullie vrede toe!" 20 Daarna liet Hij hun zijn handen en zijn zij zien. De leerlingen waren blij toen ze de Heer Jezus zagen. 21 Jezus zei opnieuw tegen hen: "Ik wens jullie vrede toe! Net zoals de Vader Mij heeft gestuurd, stuur Ik ook jullie." 22 Toen blies Hij op hen en zei: "Ontvang de Heilige Geest. 23 Als jullie iemand vergeven wat hij verkeerd heeft gedaan, dan is het hem ook vergeven. Als jullie iemand niet vergeven wat hij verkeerd heeft gedaan, dan is het hem ook niet vergeven."
24 Tomas was er niet bij toen Jezus bij hen kwam. Hij was één van de twaalf leerlingen en werd ook wel Didymus (= 'tweeling') genoemd. 25 De andere leerlingen vertelden hem: "We hebben de Heer Jezus gezien!" Maar hij antwoordde: "Ik geloof het pas als ik in zijn handen de wonden van de spijkers zie. Ik wil ze met mijn eigen vingers aanraken en ik wil met mijn eigen hand in zijn zij voelen."
26 Acht dagen later zaten Jezus' leerlingen weer in het huis. Nu was Tomas erbij. Jezus kwam binnen, ook al waren de deuren dicht. Hij stond plotseling tussen hen in en zei: "Ik wens jullie vrede toe!" 27 Daarna zei Hij tegen Tomas: "Kijk naar mijn handen en voel ze met je vingers. Voel met je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof." 28 Tomas antwoordde Hem: "Mijn Heer en mijn God!" 29 Jezus zei tegen hem: "Geloof je pas nu je Mij hebt gezien? Wat is het heerlijk als mensen die Mij niet gezien hebben toch geloven!"
30 De leerlingen hebben Jezus nog veel meer wonderen zien doen dan in dit boek staan opgeschreven. 31 Maar déze zijn opgeschreven, zodat jullie zullen blijven geloven dat Jezus de Messias is, de Zoon van God. Want dan zullen jullie eeuwig leven hebben omdat jullie bij Hem horen.
Footnotes
- Johannes 20:1 Dat is de dag na de heilige rustdag.
Johannes 20
Het Boek
Jezus leeft weer!
20 Op de ochtend van de eerste dag van de week (zondag, de dag na de sabbat), ging Maria van Magdala al heel vroeg naar het graf. Toen zij daar aankwam, zag zij dat de steen voor de ingang was weggerold. 2 Zo vlug ze kon, holde zij naar Simon Petrus en de leerling die Jezusʼ beste vriend was. ‘De Here is uit het graf gehaald!’ zei ze. ‘Wij weten niet waar ze Hem hebben neergelegd.’
3 Petrus en de andere leerling renden onmiddellijk naar het graf, 4 maar de andere leerling liep vlugger dan Petrus en was er het eerst. 5 Hij boog zich voorover, keek in het graf en zag alleen de linnen windsels liggen. Maar hij ging niet naar binnen. 6 Petrus, die even na hem was gekomen, ging het graf wel binnen. Hij zag de windsels 7 en ook de doek waarmee Jezusʼ hoofd bedekt was geweest. Die doek was opgerold en lag apart.
8 De andere leerling ging toen ook naar binnen. Door wat hij zag, geloofde hij dat Jezus weer levend was geworden. 9 Want zij hadden nog niet begrepen dat Hij volgens de Boeken uit de dood zou terugkomen. 10 De twee leerlingen gingen terug naar huis.
Jezus verschijnt aan zijn leerlingen
11 Maria van Magdala bleef echter bij het graf achter. Huilend boog zij zich voorover en keek in het graf. 12 Op de plaats waar Jezus had gelegen, zag zij twee engelen in witte kleren zitten. Een aan het hoofdeinde en een aan het voeteneinde van de plaats waar Hij gelegen had. 13 ‘Waarom huilt u?’ vroegen zij haar. ‘Ze hebben mijn Heer weggenomen,’ antwoordde Maria, ‘en ik weet niet waar Hij is.’ 14 Zij keek achterom. Daar stond Jezus, maar zij herkende Hem niet. Zij dacht dat het de tuinman was. 15 ‘Waarom huilt u?’ vroeg Jezus. ‘Wie zoekt u?’ ‘Och, meneer, als u Hem ergens anders hebt neergelegd, zeg het alstublieft. Dan neem ik Hem mee,’ zei zij. 16 ‘Maria,’ zei Jezus. Zij draaide zich om en zei in het Aramees tegen Hem: ‘Rabboeni!’ Rabboeni betekent meester. 17 ‘Raak Mij niet aan,’ zei Jezus. ‘Want Ik ben nog niet teruggekeerd naar mijn Vader. Ga naar mijn broeders en vertel hun dat Ik terugga naar mijn Vader, die ook jullie Vader is. Naar mijn God, die ook jullie God is.’ 18 Maria ging snel naar Jezusʼ leerlingen. ‘Ik heb de Here gezien!’ zei ze en vertelde hun wat Hij tegen haar gezegd had.
19 ʼs Avonds zaten de leerlingen bij elkaar. Zij hadden de deur op slot gedaan, omdat zij bang waren voor de Joden. Ineens was Jezus bij hen. ‘Ik wens jullie vrede,’ zei Hij 20 en Hij liet hun zijn handen en zijn zijde zien. De leerlingen waren blij dat ze de Here zagen. 21 ‘Ik wens jullie vrede,’ zei Jezus weer. ‘Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.’ 22 Toen blies Hij zijn adem over hen heen en zei: ‘Ontvang de Heilige Geest. 23 Wie jullie zijn zonden vergeven, is ervan verlost. Maar wie jullie het aanrekenen, moet zijn zonden dragen.’
24 Een van de twaalf, Thomas (dat betekent Tweeling) was er niet bij. 25 Toen de andere leerlingen hem vertelden dat zij de Here hadden gezien, wilde hij het niet geloven. ‘Ik kan het pas geloven,’ zei hij, ‘als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn eigen hand voel dat Hij een wond in zijn zij heeft!’ 26 Acht dagen later waren de leerlingen weer bij elkaar. Thomas was er nu ook bij. Zij hadden de deur op slot gedaan. Ineens was Jezus in hun midden. ‘Vrede,’ zei Hij. 27 ‘Thomas, zie je mijn handen en mijn zij? Voel maar en twijfel niet meer. Geloof dat Ik leef!’ 28 ‘Mijn Here en mijn God,’ zei Thomas. 29 ‘Geloof je het nu, omdat je Mij ziet?’ zei Jezus. ‘Gelukkig zijn de mensen die in Mij geloven zonder Mij gezien te hebben.’
30 Veel van de wonderen die Jezus voor de ogen van zijn leerlingen heeft gedaan, staan niet in dit boek vermeld. 31 Ik heb hier enkele opgeschreven opdat u zult geloven dat Jezus de Christus is, de Zoon van God. Als u in Hem gelooft, leeft u in zijn naam.
Copyright © 2002, 2003, 2008, 2010, 2011 by Artists for Israel International
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.