⁷ Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te.

¹¹ Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.

¹¹ jam enim hiems transiit; imber abiit, et recessit.

¹² Flores apparuerunt in terra nostra; tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra;

¹³ ficus protulit grossos suos; vineae florentes dederunt odorem suum. Surge, amica mea, speciosa mea, et veni:

⁸ Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum.