Salmo 77
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)
Kagalakan sa Panahon ng Kahirapan
77 Tumawag ako nang malakas sa Dios.
Tumawag ako sa kanya upang akoʼy kanyang mapakinggan.
2 Sa panahon ng kahirapan, nananalangin ako sa Panginoon.
Pagsapit ng gabi nananalangin akong nakataas ang aking mga kamay, at hindi ako napapagod,
ngunit wala pa rin akong kaaliwan.
3 Kapag naaalala ko ang Dios,
napapadaing ako at para bang nawawalan na ng pag-asa.
4 Hindi niya ako pinatutulog,
hindi ko na alam ang aking sasabihin, dahil balisang-balisa ako.
5 Naaalala ko ang mga araw at taong lumipas.
6 Naaalala ko ang mga panahong umaawit ako[a] sa gabi.
Nagbubulay-bulay ako at tinatanong ang aking sarili:
7 “Habang buhay na ba akong itatakwil ng Panginoon?
Hindi na ba siya malulugod sa akin?
8 Nawala na ba talaga ang pag-ibig niya para sa akin?
Ang kanyang pangako ba ay hindi na niya tutuparin?
9 Nakalimutan na ba niyang maging maawain?
Dahil ba sa kanyang galit kaya nawala na ang kanyang habag?”
10 At sinabi ko, “Ang pinakamasakit para sa akin ay ang malamang hindi na tumutulong ang Kataas-taasang Dios.”
11 Panginoon, aalalahanin ko ang inyong mga gawa.
Gugunitain ko ang mga himalang ginawa nʼyo noon.
12 Iisipin ko at pagbubulay-bulayan ang lahat ng inyong mga dakilang gawa.
13 O Dios, ibang-iba ang inyong mga pamamaraan.
Wala nang ibang Dios na kasindakila ninyo.
14 Kayo ang Dios na gumagawa ng mga himala.
Ipinapakita nʼyo sa mga tao ang inyong kapangyarihan.
15 Sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan iniligtas nʼyo ang inyong mga mamamayan na mula sa lahi nina Jacob at Jose.
16 Ang mga tubig, O Dios ay naging parang mga taong natakot at nanginig nang makita kayo.
17 Mula sa mga ulap ay bumuhos ang ulan,
kumulog sa langit at kumidlat kung saan-saan.
18 Narinig ang kulog mula sa napakalakas na hangin;
ang mga kidlat ay nagbigay-liwanag sa mundo, at nayanig ang buong daigdig.
19 Tinawid nʼyo ang karagatang may malalaking alon,
ngunit kahit mga bakas ng paa nʼyo ay hindi nakita.
20 Sa pamamagitan nina Moises at Aaron,
pinatnubayan nʼyo ang inyong mga mamamayan na parang mga tupa.
Footnotes
- 77:6 Naaalala … ako: Ito ang nasa tekstong Septuagint at sa Syriac. Sa Hebreo, Naaalala ko ang aking awit.
Psalme 77
Reimer 2001
Dee 77 Psalm
To dän Haupt Musikaunt opp Jedutun.
1 Miene Stem es no Gott, un ekj schrie; miene Stem es no Gott, un hee horjcht no mie.
2 Enn dän Dach fonn miene Noot socht ekj däm Herr; miene Haunt goot ut enne Nacht, un wort nijch oone Jefeel; miene Seel leet sikj nijch treeste.
3 Ekj docht aun Gott, un sie jetrubbelt; ekj denkj no, un mien Jeist deit beschwieme.
4 Du jreepst miene Uage äare wajchte; ekj sie jetrubbelt, un ekj kaun nijch räde.
5 Ekj docht aun dee Doag fonn jeehäa, dee Joare fonn fegone Tiede.
6 Ekj woa aun mien Leet denkje enne Nacht; ekj woa met mien eajnet Hoat räde, un mien Jeist sorjfeltijch utforsche.
7 Woat dee Herr fa emma wajch schmiete; un woat Hee niemols wada gonstlijch senne?
8 Es sien Erboarme fa emma wajch? Haft sien Wuat Fälschlach jemoakt fa aule Jeschlajchte?
9 Haft Gott fejäte jnädijch to senne; haft hee sien leeftoljet Erboarme toojemoakt enn sien Oaja? Selah.
10 Un ekj säd: "Dit es miene Krankheit, dee Joare fonn dän Aulmajchtja siene rajchte Haunt."
11 Ekj woa däm Herr Gott siene Woakje behoole; sejchalijch woa ekj diene Wunndasch fonn Joare trigj behoole.
12 Ekj woa mie uk äwa aul diene Woakje bedenkje un woa jrebble äwa daut waut du deist.
13 O Gott, dien Wajch es enn Heiljchkjeit, wäa es Gott dee groot es soo aus du best?
14 Du best dee Gott dee Wundasch deit, du hast siene Krauft oppenboa jemoakt mank dee Felkja.
15 Du hast dien Folkj jerat derjch diene Macht, dee Säns fonn Joakopp un Joosef. Selah.
16 Dee Wotasch sage die, O Gott, dee Wotasch sage die; dee engste sikj; jo, daut Deepet deed tsetre.
17 Dee Wolkje deede Wota rut jeete; dee Himels jeewe ne Stem; un diene Fiele fluage rut.
18 Dee Stem fonn dien rummle enn dän Storm, Blitse deede dee Welt oppdache; dee Ead tsetad un scheddad.
19 Dien Wajch es enn dän See; un dien Stijch wea enn dee groote Wotasch; un diene Footstaupe sent nijch to weete.
20 Du deetst dien Folk leide derjch Mooses un Oant soo aus ne Häad Schop.
Psalm 77
King James Version
77 I cried unto God with my voice, even unto God with my voice; and he gave ear unto me.
2 In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.
3 I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. Selah.
4 Thou holdest mine eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.
5 I have considered the days of old, the years of ancient times.
6 I call to remembrance my song in the night: I commune with mine own heart: and my spirit made diligent search.
7 Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?
8 Is his mercy clean gone for ever? doth his promise fail for evermore?
9 Hath God forgotten to be gracious? hath he in anger shut up his tender mercies? Selah.
10 And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.
11 I will remember the works of the Lord: surely I will remember thy wonders of old.
12 I will meditate also of all thy work, and talk of thy doings.
13 Thy way, O God, is in the sanctuary: who is so great a God as our God?
14 Thou art the God that doest wonders: thou hast declared thy strength among the people.
15 Thou hast with thine arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. Selah.
16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they were afraid: the depths also were troubled.
17 The clouds poured out water: the skies sent out a sound: thine arrows also went abroad.
18 The voice of thy thunder was in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.
19 Thy way is in the sea, and thy path in the great waters, and thy footsteps are not known.
20 Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible) Copyright © 2009, 2011, 2014, 2015 by Biblica, Inc. ®
Copyright © 2001 by Elmer Reimer