Add parallel Print Page Options

137 Waxaannu ag fadhiisannay webiyaashii Baabuloon,
Oo waannu ooynay markii aannu Siyoon soo xusuusannay.
Oo waxaannu kataaradahayagii sudhannay geedaha safsaafkaa.
Waayo, kuwii maxaabiis ahaanta noo watay ayaa halkaas gabayo nagu weyddiistay,
Oo kuwii na silciyey ayaa farxad na weyddiistay, oo waxay nagu yidhaahdeen,
Noogu gabya gabayadii Siyoon midkood.
Bal sidee baannu gabaygii Rabbiga ugu gabaynaa
Dal qalaad dhexdiis?
Yeruusaalemay, haddaan ku illoobo,
Gacantayda midig ha illowdo sancadeedii.
Carrabkayguna ha ku dhego dhanxanagga afkayga,
Haddaanan ku xusuusan,
Iyo haddaanan Yeruusaalem ka sii jeclaan
Farxaddayda ugu weyn.
Rabbiyow, soo xusuuso reer Edom,
Kuwaasoo maalintii Yeruusaalem yidhi,
Dumiya, dumiya, tan iyo aasaaskeeda.
Gabadha Baabuloonay, waa lagu baabbi'in doonaa,
Waxaa faraxsanaan doona kii kaa abaalmariya
Sidii aad nagu samaysay.
Waxaa faraxsanaan doona kii dhallaankaaga qabsada
Oo dhagaxa weyn ku dul tuura.

137 By the rivers of Babylon, there we sat down.
    Yes, we wept, when we remembered Zion.
On the willows in that land,
    we hung up our harps.
For there, those who led us captive asked us for songs.
    Those who tormented us demanded songs of joy:
    “Sing us one of the songs of Zion!”
How can we sing Yahweh’s song in a foreign land?
If I forget you, Jerusalem,
    let my right hand forget its skill.
Let my tongue stick to the roof of my mouth if I don’t remember you,
    if I don’t prefer Jerusalem above my chief joy.
Remember, Yahweh, against the children of Edom in the day of Jerusalem,
    who said, “Raze it!
    Raze it even to its foundation!”
Daughter of Babylon, doomed to destruction,
    he will be happy who repays you,
    as you have done to us.
Happy shall he be,
    who takes and dashes your little ones against the rock.