Romanos 14
Amuzgo de Guerrero
Tintioˈñˈoomˈ cwii nnˈaⁿˈ na matseiyuˈ
14 Catoˈñoomˈyoˈ meiiⁿ tsˈaⁿ na ticueeˈ na matseiyuˈya tsˈom, sa̱a̱ nchii na nnto̱ˈyoˈ na nlaˈñˈeeⁿˈndyueˈyoˈ ñˈeⁿñê. 2 Calˈuu, mˈaⁿ nnˈaⁿ nquiu na wanaaⁿ na nlcwaˈ tsˈaⁿ chaˈtso nnom ˈnaⁿ, sa̱a̱ mˈaⁿ ntˈomcheⁿ na ticueeˈ na cwilayuˈya nˈom ñˈeⁿ Tyˈo̱o̱tsˈom, joona cweˈ tsco cwicwaˈna. 3 Luaa macaⁿnaˈ: Juu tsˈaⁿ na ntyjii na meiⁿquia nantquie wanaaⁿ na nlcwaˈ, tintsˈaa na ticueeˈ tsˈom tsˈaⁿ na cweˈ jndaaˈ ljoˈ macwaˈ. Ndoˈ mati ˈu tsˈaⁿ na cweˈ jndaaˈ ljoˈ macwaˈ tincwjaaˈndyuˈ cwenta cweˈ na chaˈtso nnom macwaˈ xˈiaˈ, ee macoˈñom Tyˈo̱o̱tsˈom jom. 4 ¿ˈÑeeⁿ cwiluiindyuˈ na matseiˈncjooˈndyuˈ ljoˈ machˈee cwiicheⁿ xˈiaˈ na matseiyuˈ? Ee nquii na matsa̱ˈntjom jom nntso na aa xcwe aa tixcwe machˈeeⁿ. Nljoñeya tsaⁿˈñeeⁿ ee waa najndeii na matseixmaⁿ Jesús na matsa̱ˈntjom jom.
5 Mˈaⁿ nnˈaⁿ na cwitjeiiˈna cwenta na waa cwii xuee na tˈmaⁿti tseixmaⁿnaˈ ndoˈ mˈaⁿ ntˈomcheⁿ nnˈaⁿ na cwilaˈtiuu na meiⁿnquia xuee ñecwii xjeⁿ. Sa̱a̱ cwii cwii tsˈaⁿ cˈoomˈtyeⁿ tsˈom cantyja ˈnaaⁿˈ ñˈoomˈwaaˈ. 6 Tsˈaⁿ na maqueⁿ na tˈmaⁿti cwii xuee, machˈeeⁿ na ljoˈ ee na matseitˈmaaⁿˈñê Nquii na matsa̱ˈntjom jom. Ndoˈ tsˈaⁿ na machˈee na ñeˈcwii xjeⁿ tseixmaⁿnaˈ, machˈee na ljoˈ ee na matseitˈmaaⁿˈñe Nquii na matsa̱ˈntjom juu. Ndoˈ tsˈaⁿ na macwaˈ chaˈtso nnom nantquie, macwaaⁿˈaⁿ joonaˈ ee na matseitˈmaaⁿˈñê Nquii na matsa̱ˈntjom jom, ndoˈ mañequiaaⁿ na quianlˈuaaˈ Tyˈo̱o̱tsˈom. Mati tsˈaⁿ na cweˈ jndaaˈ nantquie na macwaˈ machˈeeⁿ na ljoˈ ee na matseitˈmaaⁿˈñê Tyˈo̱o̱tsˈom ndoˈ mañequiaaⁿ na quianlˈuaaˈ. 7 Ee tjaa ˈñeeⁿ jaa cˈoom na wandoˈ cweˈ ee na lˈue tsˈom nquii, ndoˈ tjaa ˈñeeⁿ jaa cˈoom na nncueˈ ee na lˈue tsˈom nquii. 8 Cantyja na tando̱o̱ˈa, tando̱o̱ˈa cweˈ ee Jesucristo, ndoˈ cantyja na cwiwja̱a̱ya, ncwja̱a̱ya cantyja ˈnaaⁿˈ jom. Joˈ chii aa na tando̱o̱ˈa oo aa na nncwja̱a̱ya, maxjeⁿ mˈaaⁿya cantyja ˈnaaⁿˈ jom. 9 Mancˈe joˈ na tueeⁿˈeⁿ ndoˈ tandoˈxcoom cha na nntseixmaaⁿ na matsa̱ˈntjoom jaa cha queⁿnaˈ jom na cwiluiiñê na matsa̱ˈntjoom nnˈaⁿ na jnda̱ tja̱ ndoˈ cwentaa nnˈaⁿ na taˈndoˈ.
10 Sa̱a̱ ˈu jeˈ, ¿chiuu na xjeⁿto ˈu ñeˈcuˈxeⁿˈ cwii nnˈaⁿˈ na matseiyuˈ oo chiuu na mˈaaⁿˈ na ticueeˈ tsˈomˈ jom? Ee chaˈtsondyo̱ nncwino̱o̱ⁿ jo nnom Cristo na nncuˈxeeⁿ jaa. 11 Ee mawaa ñˈoomˈ Tyˈo̱o̱tsˈom na teiljeii na matsonaˈ:
Ja wando̱ˈa, matso nquii Tyˈo̱o̱tsˈom,
ncˈe naljoˈ joˈ chii chaˈtsondye nnˈaⁿ nntaˈna cantyena jo no̱o̱ⁿya,
ndoˈ nlaˈtˈmaaⁿˈndyena Tyˈo̱o̱tsˈom ñequio na jndooˈ chaˈtsondye nnˈaⁿ.
12 Luaa waa cantyja ˈnaaⁿˈ ñˈoomˈñeeⁿ, cwii cwiindyo̱ nñequiaaya cwenta nnoom cantyja ˈnaaⁿya.
Tintsaˈ na nntseilcweˈnaˈ xˈiaˈ na matseiyuˈ
13 Joˈ chii tacatsonaˈ na nntio̱ˈñˈo̱o̱ⁿya cwii ndoˈ cwii ncˈiaaya. ˈO calaˈjnda̱ˈyoˈ na tilˈaˈyoˈ cwii nnom na jnaaⁿˈ joˈ nntseicwachuuˈñenaˈ juu ndoˈ nntsˈaanaˈ na nntseitjo̱o̱ñe. 14 Ncˈe na matseixmaⁿya tsˈaⁿ na matseiyuˈa ñˈeⁿ Jesucristo, joˈ chii mˈaaⁿˈtyeⁿ tsˈo̱o̱ⁿ na tjaaˈnaⁿ cwii nnom ˈnaⁿ na tiljuˈ matseixmaⁿnaˈ. Sa̱a̱ xeⁿ na mˈaaⁿ tsˈaⁿ na matseitiuu na niom ˈnaⁿ na tiljuˈ, cantyja ˈnaaⁿˈ nquii tsaⁿˈñeeⁿ machˈeenaˈ na tiljuˈnaˈ. 15 Ee xeⁿ cweˈ cantyja ˈnaaⁿˈ ljoˈ na macwaˈ matseiˈndaaˈnaˈ ntyjii cwii nnˈaⁿˈ na matseiyuˈ ndoˈ na luaaˈ macheˈ, ticˈoomˈ na jnda ntyjiˈ jom. Joˈ chii tantsaˈ cwii na ya ntyjiˈ macwaˈ nntseiˈndaaˈnaˈ cwii nnˈaⁿˈ na tueˈ Cristo cwentaaⁿˈaⁿ. 16 Tiñeˈquiaˈyoˈ na nncjuˈnaaⁿñenaˈ na nlaneiⁿ nnˈaⁿ ñˈoom na tijoˈndyo nacjoˈyoˈ ljoˈ na ˈo nquiuˈyoˈ na ya. 17 Ee juu na matsa̱ˈntjom Tyˈo̱o̱tsˈom, nchii tomti waanaˈ na nleijndaaˈ ljoˈ na wanaaⁿ na nntquia̱a̱ya oo na nncwa̱a̱ya. Matsa̱ˈntjoom jaa cha cantyja ˈnaaⁿˈ Espíritu Santo nnda̱a̱ nlˈaaya yuu na matyˈiomyanaˈ. Ndoˈ mati na nncˈo̱o̱ⁿya na neiiⁿya ndoˈ na meiⁿcwii ñomtiuu ticˈo̱o̱ⁿya jo nnoom. 18 Tsˈaⁿ na luaaˈ mandiˈntjom nnom Cristo, cwijaaweeˈ ntyjii Tyˈo̱o̱tsˈom ñˈeⁿñê, ndoˈ mati neiiⁿ nnˈaⁿ jom.
19 Cweˈ ncˈe joˈ tsantyjo̱o̱ya meiⁿnquia nnom na nnda̱a̱ nlˈaaya na ticalˈua̱a̱ ndiaˈ ñequio nnˈaaⁿya na cwilaˈyuˈ. Ee na nlˈaaya na ljoˈ nnteijndeiindyo̱ ntyja̱a̱ na nntsanajnda̱a̱ya na cwilaˈyuuˈa. 20 Joˈ chii tintseityuiˈ tsˈiaaⁿ ˈnaaⁿˈ Tyˈo̱o̱tsˈom na cweˈ jndaaˈ cwii nnom nantquie na macwaˈ. Mayuuˈ chaˈtso nnom nantquie ljuˈ laˈxmaⁿnaˈ, sa̱a̱ tia matseixmaⁿˈ xeⁿ cantyja ˈnaaⁿˈ cwii nnom na macwaˈ matseiˈndaaˈnaˈ ntyjii cwii xˈiaˈ na matseiyuˈya tsˈoom ñˈeⁿ Tyˈo̱o̱tsˈom. 21 Yati na tinlquiˈ seiˈ, tincˈuaˈ winom ndoˈ tintsaˈ cwii nnom na cantyja ˈnaaⁿˈ joˈ nntseilcweˈtyaˈnaˈ cwii xˈiaˈ na matseiyuˈ, oo na nntseiquioonaˈ jom na nntsˈaaⁿ jnaⁿ oo na nntsˈaanaˈ na tityeⁿ matseiyuˈya tsˈoom ñˈeⁿ Tyˈo̱o̱tsˈom. 22 Juu na matseiˈyuˈ cantyja ˈnaaⁿˈ ñˈoommeiⁿˈ, matsa̱ˈntjomnaˈ na cˈoomˈtyeⁿˈ cantyja ˈnaaⁿˈnaˈ jo nnom Tyˈo̱o̱tsˈom. Ee jeeⁿ neiiⁿˈ tsˈaⁿ na mˈaaⁿˈ tsˈom na xcwe machˈee cantyja ˈnaaⁿˈ ñˈoommeiⁿˈ na tjaa meiiⁿcwii na macoˈtiaˈnaˈ ntyjii. 23 Sa̱a̱ tsˈaⁿ na tijndaaˈya ntyjii aa mayuuˈ na ya na nlcwaˈ tsˈaⁿ cwii nnom nantquie ndoˈ xeⁿ nlcwaaⁿˈaⁿ joˈ, nntsˈaayuunaˈ jnaaⁿˈaⁿ waa, ee chaˈtso ljoˈ na machˈee tsˈaⁿ ndoˈ ticaljeiiyaaⁿ aa mayuuˈ na ya joˈ, maxjeⁿ jnaⁿ joˈ machˈeenaˈ.
Romanos 14
La Palabra (España)
Condescendencia y apoyo mutuo
14 Acoged a los que tienen una fe poco formada y no os enzarcéis en cuestiones opinables. 2 Algunos creen que se puede comer de todo; otros, en cambio, tienen la fe poco formada y sólo comen alimentos vegetales. 3 Quien come de todo, que no desprecie a quien se abstiene de comer ciertos alimentos; y el que no come ciertos alimentos, que no critique al que come de todo, pues ambos han sido acogidos por Dios. 4 ¿Quién eres tú para erigirte en juez de alguien que no está bajo tu dominio? Que se mantenga en pie o que caiga es algo que incumbe solamente a su amo. Y no cabe duda de que se mantendrá en pie, pues le sobra poder al Señor para mantenerlo.
5 Algunos dan especial importancia a ciertos días mientras que otros piensan que todos los días son iguales. Actúe cada uno conforme al dictamen de su propia conciencia. 6 El que piensa que hay que celebrar determinadas fechas, con intención de honrar al Señor lo hace. Y el que come de todo, también lo hace para honrar al Señor; de hecho, da gracias a Dios por ello. De la misma manera, el que se abstiene de comer ciertos manjares, lo hace para honrar al Señor, y también da gracias a Dios.
7 Nadie vive ni muere para sí mismo. 8 Si vivimos, para el Señor vivimos; si morimos, para el Señor morimos. Así pues, en vida o en muerte, pertenecemos al Señor. 9 Para eso murió y resucitó Cristo: para ser Señor de vivos y muertos. 10 ¿Cómo te atreves, entonces, a erigirte en juez de tu hermano? ¿Quién eres tú para despreciarlo? Todos hemos de comparecer ante el tribunal de Dios, 11 pues dice la Escritura:
Por mi vida, dice el Señor,
que ante mí se doblará toda rodilla,
y todos reconocerán la grandeza de Dios.
12 En una palabra, cada uno de nosotros habrá de rendir cuentas a Dios de sí mismo.
Convivir en paz y armonía
13 Por tanto, dejemos ya de criticarnos unos a otros. Proponeos, más bien, no ser para el hermano ocasión o motivo de pecado. 14 Apoyado en Jesús, el Señor, estoy plenamente convencido de que nada es en sí mismo impuro; una cosa es impura sólo para aquel que la considere como tal. 15 Claro que si, por comer un determinado alimento, haces daño a tu hermano, ya no es el amor la norma de tu vida. ¡Triste cosa sería hacer que perezca por cuestiones de alimentos alguien por quien Cristo ha muerto! 16 No permitáis, pues, que se os critique por algo que en sí mismo es bueno. 17 El reino de Dios no consiste en lo que se come o en lo que se bebe; consiste en una vida recta, alegre y pacífica que procede del Espíritu Santo. 18 Quien sirve así a Cristo, agrada a Dios y se granjea la estima humana.
19 Así que busquemos con afán lo que contribuye a la paz y a la convivencia mutua. 20 ¿Por qué destruir la obra de Dios por una cuestión de alimentos? Todo lo que se come es bueno, pero se convierte en malo para quien, al comerlo, pone a otro en ocasión de pecado. 21 Más vale, pues, que te abstengas de carne, de vino o de cualquier otra cosa, antes que poner a tu hermano en trance de pecar. 22 La fe bien formada que tú tienes, resérvala para tus relaciones personales con Dios. ¡Dichoso el que puede tomar una decisión sin angustias de conciencia! 23 Pero quien tiene dudas de si un alimento está prohibido o permitido y, sin embargo, lo come, se hace culpable al no proceder conforme al dictamen de su conciencia. Pues todo lo que se hace con mala conciencia es pecado.
Copyright © 1973, 1999 by La Liga Biblica
La Palabra, (versión española) © 2010 Texto y Edición, Sociedad Bíblica de España