Add parallel Print Page Options

Ayon sa Katotohanan ang Hatol ng Diyos

Kaya't(A) wala kang maidadahilan, O tao, maging sino ka man na humahatol, sapagkat sa paghatol mo sa iba, ay ang iyong sarili ang hinahatulan mo; sapagkat ikaw na humahatol ay gumagawa rin ng gayong mga bagay.

Subalit nalalaman natin na ang hatol ng Diyos sa kanila na nagsisigawa ng gayong mga bagay ay ayon sa katotohanan.

At inaakala mo ba ito, O tao, na humahatol sa mga gumagawa ng gayong mga bagay, at gayundin ang ginagawa mo, na ikaw ay makakatakas sa hatol ng Diyos?

O hinahamak mo ang mga kayamanan ng kanyang kabutihan, pagtitiis, at pagtitiyaga na hindi mo nababatid na ang kabutihan ng Diyos ang umaakay sa iyo sa pagsisisi?

Ngunit ayon sa iyong katigasan at pusong hindi nagsisisi ay nagtitipon ka para sa iyong sarili ng poot sa araw ng kapootan at pagpapahayag ng matuwid na paghuhukom ng Diyos.

Kanyang(B) gagantihan ang bawat tao ayon sa kanyang mga gawa:

sa kanila na sa pamamagitan ng pagtitiyaga sa mabubuting gawa, na naghahanap ng kaluwalhatian at karangalan at ng kawalan ng kasiraan, ay magbibigay siya ng buhay na walang hanggan;

samantalang sa kanila na makasarili at hindi sumusunod sa katotohanan, kundi bagkus ay sumusunod sa kasamaan ay para sa kanila ang poot at galit.

Magkakaroon ng hirap at pighati sa bawat kaluluwa ng tao na gumagawa ng kasamaan, una'y sa Judio at gayundin sa Griyego;

10 subalit kaluwalhatian, karangalan, at kapayapaan sa bawat gumagawa ng mabuti, una'y sa Judio at gayundin sa Griyego:

11 sapagkat(C) ang Diyos ay hindi nagtatangi ng mga tao.

12 Sapagkat ang lahat ng nagkasala nang walang kautusan ay mapapahamak din nang walang kautusan; at ang lahat ng nagkasala sa ilalim ng kautusan ay sa kautusan hahatulan.

13 Sapagkat hindi ang mga tagapakinig ng kautusan ang siyang ganap sa harapan ng Diyos, kundi ang tumutupad sa kautusan ay aariing-ganap.

14 Sapagkat kung ang mga Hentil na likas na walang kautusan ay gumagawa ng mga bagay ng kautusan, ang mga ito, bagaman walang kautusan, ay siyang kautusan sa kanilang sarili.

15 Kanilang ipinakita na ang hinihiling ng kautusan ay nakasulat sa kanilang mga puso, na rito'y nagpapatotoo rin ang kanilang budhi, at ang kanilang mga pag-iisip ay nagbibintang o nagdadahilan sa isa't isa;

16 sa araw na hahatulan ng Diyos ang mga lihim ng mga tao ayon sa aking ebanghelyo, sa pamamagitan ni Jesu-Cristo.

Ang mga Judio at ang Kautusan

17 Ngunit kung ikaw na tinatawag na Judio ay umaasa sa kautusan, at nagmamalaki sa Diyos,

18 at nakakaalam ng kanyang kalooban, at sumasang-ayon sa mga bagay na magagaling, palibhasa'y naturuan ka ng kautusan,

19 at nagtitiwala ka sa sarili na ikaw ay taga-akay ng mga bulag, isang ilaw ng mga nasa kadiliman,

20 tagasaway sa mga hangal, guro ng mga bata, na taglay sa kautusan ang pinakadiwa ng kaalaman at katotohanan;

21 ikaw nga na nagtuturo sa iba, hindi mo ba tuturuan ang iyong sarili? Ikaw na nangangaral sa tao na huwag magnakaw, nagnanakaw ka ba?

22 Ikaw na nagsasabing huwag mangalunya, nangangalunya ka ba? Ikaw na nasusuklam sa mga diyus-diyosan, ninanakawan mo ba ang mga templo?

23 Ikaw na nagmamalaki dahil sa kautusan, nilalapastangan mo ba ang Diyos sa pamamagitan ng paglabag sa kautusan?

24 “Sapagkat(D) ang pangalan ng Diyos ay nalalait sa mga Hentil dahil sa inyo,” gaya ng nasusulat.

25 Sapagkat tunay na may kabuluhan ang pagtutuli kung tinutupad mo ang kautusan; ngunit kung ikaw ay sumusuway sa kautusan, ang iyong pagtutuli ay nagiging di-pagtutuli.

26 Kaya't kung ang di-pagtutuli ay tumutupad sa mga itinatakda ng kautusan, hindi ba ibibilang na pagtutuli ang kanilang di pagtutuli?

27 Kaya't ang mga di-tuli sa laman, subalit tumutupad ng kautusan, ay hahatol sa iyo na may kautusang nakasulat at may pagtutuli ngunit sumusuway sa kautusan.

28 Sapagkat ang isang tao'y hindi Judio sa panlabas lamang; ni ang pagtutuli ay hindi panlabas o sa laman.

29 Kundi(E) ang isang tao'y Judio sa kalooban; at ang pagtutuli yaong sa puso, sa espiritu at hindi sa titik; ang kanyang pagpupuri ay hindi mula sa mga tao, kundi mula sa Diyos.

The Righteous Judgement of God

Therefore you have no excuse, whoever you are, when you judge others; for in passing judgement on another you condemn yourself, because you, the judge, are doing the very same things. You say,[a] ‘We know that God’s judgement on those who do such things is in accordance with truth.’ Do you imagine, whoever you are, that when you judge those who do such things and yet do them yourself, you will escape the judgement of God? Or do you despise the riches of his kindness and forbearance and patience? Do you not realize that God’s kindness is meant to lead you to repentance? But by your hard and impenitent heart you are storing up wrath for yourself on the day of wrath, when God’s righteous judgement will be revealed. For he will repay according to each one’s deeds: to those who by patiently doing good seek for glory and honour and immortality, he will give eternal life; while for those who are self-seeking and who obey not the truth but wickedness, there will be wrath and fury. There will be anguish and distress for everyone who does evil, the Jew first and also the Greek, 10 but glory and honour and peace for everyone who does good, the Jew first and also the Greek. 11 For God shows no partiality.

12 All who have sinned apart from the law will also perish apart from the law, and all who have sinned under the law will be judged by the law. 13 For it is not the hearers of the law who are righteous in God’s sight, but the doers of the law who will be justified. 14 When Gentiles, who do not possess the law, do instinctively what the law requires, these, though not having the law, are a law to themselves. 15 They show that what the law requires is written on their hearts, to which their own conscience also bears witness; and their conflicting thoughts will accuse or perhaps excuse them 16 on the day when, according to my gospel, God, through Jesus Christ, will judge the secret thoughts of all.

The Jews and the Law

17 But if you call yourself a Jew and rely on the law and boast of your relation to God 18 and know his will and determine what is best because you are instructed in the law, 19 and if you are sure that you are a guide to the blind, a light to those who are in darkness, 20 a corrector of the foolish, a teacher of children, having in the law the embodiment of knowledge and truth, 21 you, then, that teach others, will you not teach yourself? While you preach against stealing, do you steal? 22 You that forbid adultery, do you commit adultery? You that abhor idols, do you rob temples? 23 You that boast in the law, do you dishonour God by breaking the law? 24 For, as it is written, ‘The name of God is blasphemed among the Gentiles because of you.’

25 Circumcision indeed is of value if you obey the law; but if you break the law, your circumcision has become uncircumcision. 26 So, if those who are uncircumcised keep the requirements of the law, will not their uncircumcision be regarded as circumcision? 27 Then those who are physically uncircumcised but keep the law will condemn you that have the written code and circumcision but break the law. 28 For a person is not a Jew who is one outwardly, nor is true circumcision something external and physical. 29 Rather, a person is a Jew who is one inwardly, and real circumcision is a matter of the heart—it is spiritual and not literal. Such a person receives praise not from others but from God.

Footnotes

  1. Romans 2:2 Gk lacks You say