Psalm Dawida.

24 Do PANA należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy.

² Na morzach bowiem ugruntował go i utwierdził na rzekach.

³ Któż wstąpi na górę PANA? Kto stanie w jego świętym miejscu?

⁴ Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, który nie skłania swej duszy ku marności i nie przysięga podstępnie.

⁵ On otrzyma błogosławieństwo od PANA i sprawiedliwość od Boga, swego Zbawiciela.

⁶ To jest pokolenie tych, którzy go szukają, którzy szukają twego oblicza, Boże Jakuba. Sela.

⁷ Podnieście, o bramy, wasze głowy; podnieście się, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały.

⁸ Któż jest tym Królem chwały? PAN mocny i potężny, PAN potężny w boju.

⁹ Podnieście, o bramy, wasze głowy; podnieście się, wrota odwieczne, aby wszedł Król chwały.

¹⁰ Któż jest tym Królem chwały? PAN zastępów, on jest Królem chwały. Sela.

Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm pouczający Dawida, gdy przyszli mieszkańcy Zif i powiedzieli do Saula: Dawid się u nas ukrywa.

54 Boże, wybaw mnie twoim imieniem i twoją mocą broń mojej sprawy.

² Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha ku słowom moich ust.

³ Gdyż obcy powstali przeciwko mnie, a okrutnicy czyhają na moją duszę; nie mają Boga przed oczami. Sela.

⁴ Oto Bóg jest moim pomocnikiem; Pan jest z tymi, którzy podtrzymują moje życie.

⁵ Odpłaci złem moim wrogom; w twojej prawdzie wytrać ich.

⁶ Będę ci dobrowolnie składał ofiary, będę wysławiał twoje imię, PANIE, bo jest dobre.

⁷ Uwolniłeś mnie bowiem z każdego utrapienia, a moje oko widziało zemstę nad moimi wrogami.

Przewodnikowi chóru, na Gittyt. Psalm dla synów Korego.

84 O, jak miłe są twoje przybytki, PANIE zastępów!

² Moja dusza wzdycha i omdlewa z tęsknoty do przedsionków PANA; moje serce i ciało wołają radośnie do Boga żywego.

³ Oto nawet wróbel znalazł sobie dom i jaskółka gniazdo, gdzie składa swe pisklęta, u twoich ołtarzy, PANIE zastępów, mój Królu i mój Boże!

⁴ Błogosławieni ci, którzy mieszkają w twoim domu, nieustannie będą cię chwalić. Sela.

⁵ Błogosławiony człowiek, którego siła jest w tobie, w którego sercu są twoje drogi;

⁶ Ci, którzy przechodząc przez dolinę Baka, zmieniają ją w źródło, a deszcz okrywa ją błogosławieństwem.

⁷ I idą z mocy w moc, i ukażą się przed Bogiem na Syjonie.

⁸ O PANIE, Boże zastępów, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha, Boże Jakuba. Sela.

⁹ Spójrz, Boże, nasza tarczo, i wejrzyj na oblicze twego pomazańca.

¹⁰ Lepszy bowiem jest jeden dzień w twoich przedsionkach niż tysiąc gdzie indziej; wolę raczej stać w progu domu mego Boga, niż mieszkać w namiotach niegodziwych.

¹¹ PAN Bóg bowiem jest słońcem i tarczą, PAN obdarza łaską i chwałą, nie odmawia dobra tym, którzy postępują nienagannie.

¹² PANIE zastępów, błogosławiony człowiek, który ufa tobie.

114 Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba spośród ludu obcego języka;

² Juda stał się jego świątynią, Izrael jego panowaniem.

³ Morze to ujrzało i uciekło, Jordan wstecz się odwrócił.

⁴ Góry skakały jak barany, pagórki jak jagnięta.

⁵ Morze, cóż ci się stało, żeś uciekło, a tobie, Jordanie, że wstecz się odwróciłeś?

⁶ Góry, że skakałyście jak barany, a wy, pagórki, jak jagnięta?

⁷ Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana, przed obliczem Boga Jakuba;

⁸ Który zamienia skałę w jezioro, a krzemień w źródło wód.

Pieśń Dawida.

144 Błogosławiony PAN, moja skała, który zaprawia moje ręce do walki, a moje palce do wojny.

² Moje miłosierdzie i moja twierdza, moja warownia, mój wybawiciel i moja tarcza; ten, któremu ufam, on mi poddaje mój lud.

³ PANIE, czym jest człowiek, że zwracasz na niego uwagę? Albo syn człowieczy, że go poważasz?

⁴ Człowiek jest podobny do marności; jego dni jak cień, który przemija.

⁵ PANIE, nachyl twoich niebios i zstąp; dotknij gór, a będą dymić.

⁶ Zabłyśnij błyskawicą i rozprosz ich; wypuść swoje strzały i poraź ich.

⁷ Wyciągnij swą rękę z wysokości; wybaw mnie i ocal z wielkich wód, z rąk cudzoziemców;

⁸ Których usta mówią kłamstwo, a ich prawica jest prawicą fałszywą.

⁹ Boże, zaśpiewam tobie nową pieśń; będę ci śpiewał przy dźwiękach lutni i harfy o dziesięciu strunach.

¹⁰ Ty dajesz królom zwycięstwo, a Dawida, swego sługę, wybawiasz od srogiego miecza.

¹¹ Wybaw mnie i ocal z rąk cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a ich prawica jest prawicą fałszywą;

¹² Aby nasi synowie byli jak szczepy wyrosłe w swojej młodości, a nasze córki jak kamienie węgielne, wyrzeźbione na wzór pałacu;

¹³ Aby nasze spichlerze były pełne, obficie zaopatrzone we wszystko, nasze stada rodziły tysiące i dziesięć tysięcy w naszych zagrodach;

¹⁴ Aby nasze woły były tłuste, żeby nie było włamań ani ucieczek, ani narzekania na naszych ulicach.

¹⁵ Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest PAN.

24 Nie zazdrość złym ludziom ani nie pragnij z nimi przebywać;

² Ich serce bowiem obmyśla przemoc, a ich wargi mówią o krzywdzie.

³ Dom buduje się mądrością, a umacnia się rozumem.

⁴ Dzięki wiedzy komory będą napełnione wszelkimi kosztownymi i przyjemnymi bogactwami.

⁵ Mądry człowiek jest silny, a mąż, który ma wiedzę, przydaje siły.

⁶ Bo dzięki mądrej radzie poprowadzisz wojnę, a mnóstwo doradców da ci wybawienie.

⁷ Mądrość jest dla głupca zbyt wzniosła; nie otwiera ust swoich w bramie.

⁸ Kto knuje zło, będzie zwany złośliwym.

⁹ Obmyślanie głupoty jest grzechem, a szyderca budzi odrazę w ludziach.

¹⁰ Jeśli w dniu ucisku ustaniesz, twoja siła jest słaba.

¹¹ Jeśli odmówisz ratunku prowadzonym na śmierć i tym, którzy idą na stracenie;

¹² Jeśli powiesz: Nie wiedzieliśmy o tym; czy ten, który waży serca, nie rozumie? A ten, który strzeże twojej duszy, nie pozna? I czy nie odda człowiekowi według jego uczynków?

¹³ Synu mój, jedz miód, bo jest dobry, i plaster miodu słodki dla twojego podniebienia.

¹⁴ Tak będzie poznanie mądrości dla twojej duszy; jeśli ją znajdziesz, będzie nagroda, a twoja nadzieja nie będzie zawiedziona.

¹⁵ Nie czyhaj, niegodziwcze, przed mieszkaniem sprawiedliwego, nie burz miejsca jego odpoczynku;

¹⁶ Bo sprawiedliwy upada siedem razy, jednak znowu powstaje; a niegodziwi popadną w nieszczęście.

¹⁷ Nie ciesz się, gdy twój nieprzyjaciel upadnie, i niech twoje serce się nie raduje, gdy się potknie;

¹⁸ Aby PAN tego nie widział i nie uznał za zło, i nie odwrócił od niego swojego gniewu.

¹⁹ Nie gniewaj się z powodu złoczyńców ani nie zazdrość niegodziwym;

²⁰ Bo zły nie otrzyma nagrody, pochodnia niegodziwych zostanie zgaszona.

²¹ Synu mój, bój się PANA i króla, a nie przestawaj z chwiejnymi;

²² Bo ich nieszczęście nastąpi nagle, a któż zna upadek obydwóch?

²³ I to też należy do mądrych. Niedobrze jest mieć wzgląd na osobę w sądzie.

²⁴ Kto mówi niegodziwemu: Jesteś sprawiedliwy, tego będą ludzie przeklinać, a narody będą się nim brzydzić.

²⁵ A ci, którzy go strofują, będą szczęśliwi i przyjdzie na nich obfite błogosławieństwo.

²⁶ Pocałują wargi tego, który daje słuszną odpowiedź.

²⁷ Przygotuj swoją pracę na zewnątrz, a wykonuj ją na swoim polu, a potem buduj swój dom.

²⁸ Nie bądź bez powodu świadkiem przeciw swemu bliźniemu ani nie oszukuj swymi wargami.

²⁹ Nie mów: Zrobię mu, jak on mi zrobił, oddam temu człowiekowi według jego uczynku.

³⁰ Szedłem koło pola leniwego i koło winnicy nierozumnego;

³¹ A oto wszystko zarosło cierniem, pokrzywy pokryły wszystko, a kamienny mur był zburzony.

³² Spojrzałem i rozważałem w sercu; obejrzałem i wyciągnąłem naukę.

³³ Trochę snu, trochę drzemania, trochę złożenia rąk, by odpocząć;

³⁴ A twoje ubóstwo przyjdzie jak podróżny, a niedostatek – jak mąż zbrojny.