Dee 143 Psalm

En Psalm fonn Doft.

Hea mien Jebäd, O Herr Gott; jeff Ua to mien prachre; doo mie auntwuate enn diene Truheit, un enn diene Jerajchtijchkjeit;

un doo nijch enn Jerjecht gone met dien Deena; dan kjeena läft rajcht fer die.

Dan dee Fient haft miene Seel nojejoacht; hee haft mien Läwe dol jeschloage bott dee Ead; hee haft mie jemoakt enn Diestanis läwe, soo aus dee freajoasche Doodje.

Un miene Seel enn mie es beschwiemt; mien Jeist enn mie es bedutst.

Ekj behool dee freajoasche Doag; ekj bedenkj aul diene Woakje, ekj besenn mie äwa daut Woakj fonn diene Henj.

Ekj spreed miene Henj ut fer die, miene Seel darscht fa die soo aus en darschtjet Launt. Selah.

O Herr Gott, doo mie schwind auntwuate; mien Jeist fesajcht enn mie; doo dien Jesejcht nijch fonn mie festäakje, sonnst sie ekj soo aus dee, dee rauf gone no dee Kul.

Halp mie enn dän Morje dien Erboarme to erfoare; dan ekj ha mien Fetruhe enn die, halp mie dän Wajch to weete enn dän ekj waundle saul; dan ekj häw miene Seel opp no die.

O Herr Gott, rad mie fonn miene Fiend; ekj ha mie enn die festoake.

10 Unjarejcht mie dien Welle to doone; dan du best mien Gott; dien Jeist es Goot; leid mie enn daut Launt fonn Jerejcht.

11 O Herr Gott, omm dien Nome haulwe, moak mie Läwendijch; enn diene Jerajchtijchkjeit, bring miene Seel rut ut Trubbel.

12 Un enn dien Erboarme schnied miene Fiend auf; un doo aul dän fenijchte dee miene Seel tualeide; dan ekj sie dien Deena.