Przewodnikowi chóru, dla Jedutuna. Psalm Asafa.

77 Wzniosłem swój głos do Boga i zawołałem; wzniosłem swój głos do Boga i mnie wysłuchał.

² W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć.

³ Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. Sela.

⁴ Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem tak zaniepokojony, że nie potrafię mówić.

⁵ Rozpamiętuję dni przeszłe i dawne lata.

⁶ Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka:

⁷ Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski?

⁸ Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni?

⁹ Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? Sela.

¹⁰ I powiedziałem: To jest moja niemoc; jednak będę wspominał lata prawicy Najwyższego.

¹¹ Będę wspominał dzieła PANA, będę wspominał twoje dawne cuda.

¹² Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił.

Pieśń i psalm dla synów Korego, przewodnikowi chóru, na Machalat do śpiewania, pouczający, od Hemana Ezrachity.

88 PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

² Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń twego ucha na moje wołanie.

³ Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu.

⁴ Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

⁵ Zaliczono mnie do umarłych; jestem jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

⁶ Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

⁷ Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. Sela.

⁸ Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

⁹ Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

¹⁰ Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? Sela.

¹¹ Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

¹² Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

¹³ Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

¹⁴ Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

¹⁵ Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

¹⁶ Twój srogi gniew spadł na mnie i wyniszczyła mnie twoja groza.

¹⁷ Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

¹⁸ Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.