Przewodnikowi chóru, na Neginot i Seminit. Psalm Dawida.

6 PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

² Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem słaby; uzdrów mnie, PANIE, bo moje kości drżą;

³ I moja dusza bardzo się zatrwożyła; lecz ty, PANIE, jak długo jeszcze?

⁴ Zawróć, PANIE, ocal moją duszę; wybaw mnie ze względu na twe miłosierdzie.

⁵ W śmierci bowiem nie ma pamięci o tobie, a w grobie któż cię będzie wysławiać?

⁶ Zmęczyłem się moim wzdychaniem, co noc zalewam łzami moje posłanie, moje łoże jest mokre od płaczu.

⁷ Moje oko zaćmiło się od smutku, zestarzało się z powodu wszystkich moich wrogów.

⁸ Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość, bo PAN usłyszał głos mego płaczu.

⁹ Usłyszał PAN moją prośbę, PAN przyjął moją modlitwę.

¹⁰ Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech uciekną i będą pohańbieni w jednej chwili.

Psalm Dawida. Pieśń pouczająca.

32 Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto.

² Błogosławiony człowiek, któremu PAN nie poczytuje nieprawości i w którego duchu nie ma podstępu.

³ Gdy milczałem, kości moje schły od moich całodziennych narzekań.

⁴ We dnie i w nocy bowiem ciążyła na mnie twoja ręka, usychałem jak podczas letniej suszy. Sela.

⁵ Wyznałem ci swój grzech i nie kryłem mojej nieprawości. Powiedziałem: Wyznam moje występki PANU, a ty przebaczyłeś nieprawość mego grzechu. Sela.

⁶ Dlatego do ciebie będzie się modlił każdy pobożny w czasie, gdy można cię znaleźć; nawet w czasie powodzi wielkich wód, one go nie dosięgną.

⁷ Ty jesteś moim schronieniem, zachowasz mnie od ucisku; otaczasz mnie pieśniami wybawienia. Sela.

⁸ Pouczę cię i nauczę cię drogi, którą masz kroczyć, poprowadzę cię swoim okiem.

⁹ Nie bądźcie bezrozumni jak koń czy jak muł, których pyski trzeba okiełznać uzdą i wędzidłem, aby się na ciebie nie porywały.

¹⁰ Wiele cierpień spada na niegodziwego, lecz ufającego PANU otoczy miłosierdzie.

¹¹ Weselcie się w PANU i radujcie się sprawiedliwi, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.

Psalm Dawida. Dla przypomnienia.

38 PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

² Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.

³ Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.

⁴ Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.

⁵ Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.

⁶ Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.

⁷ Moje wnętrze bowiem pali straszna dolegliwość i nie ma nic zdrowego w moim ciele.

⁸ Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.

⁹ Panie, przed tobą są wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.

¹⁰ Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.

¹¹ Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.

¹² Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.

¹³ Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i byłem jak niemy, który nie otwiera swych ust.

¹⁴ I stałem się jak człowiek, który nic nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.

¹⁵ Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.

¹⁶ Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnęła się, niech nie wynoszą się nade mnie.

¹⁷ Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.

¹⁸ Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.

¹⁹ Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.

²⁰ Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.

²¹ Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.

²² Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, gdy do niego przyszedł prorok Natan po tym, jak on wszedł do Batszeby.

51 Zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia; według twojej wielkiej litości zgładź moje występki.

² Obmyj mnie zupełnie z mojej nieprawości i oczyść mnie z mego grzechu.

³ Uznaję bowiem moje występki, a mój grzech zawsze jest przede mną.

⁴ Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie.

⁵ Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.

⁶ Oto miłujesz prawdę wewnętrzną i w głębi serca dasz mi poznać mądrość.

⁷ Oczyść mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a stanę się bielszy od śniegu.

⁸ Daj mi usłyszeć radość i wesele; niech się rozradują kości, które skruszyłeś.

⁹ Odwróć swe oblicze od moich grzechów i zgładź wszystkie moje nieprawości.

¹⁰ Stwórz we mnie serce czyste, o Boże, i odnów we mnie ducha prawego.

¹¹ Nie odrzucaj mnie od twego oblicza i nie odbieraj mi swego Ducha Świętego.

¹² Przywróć mi radość twego zbawienia i wesprzyj mnie duchem ochoczym.

¹³ Wtedy będę nauczał przestępców twoich dróg i grzesznicy nawrócą się do ciebie.

¹⁴ Uwolnij mnie od winy za przelanie krwi, o Boże, Boże mego zbawienia, a mój język będzie wysławiał twoją sprawiedliwość.

¹⁵ Panie, otwórz moje wargi, a moje usta będą głosić twoją chwałę.

¹⁶ Ty bowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani nie przyjmiesz całopalenia.

¹⁷ Ofiary dla Boga to duch skruszony; sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, o Boże!

¹⁸ Okaż dobroć Syjonowi według twego upodobania; odbuduj mury Jeruzalem.

¹⁹ Wtedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste i całopalenia; wtedy będą składać cielce na twoim ołtarzu.

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę.

102 PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

² Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

³ Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

⁴ Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

⁵ Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

⁶ Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

⁷ Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

⁸ Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

⁹ Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

¹⁰ Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

¹¹ Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

¹² Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

¹³ Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

¹⁴ Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

¹⁵ A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

¹⁶ Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

¹⁷ Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

¹⁸ Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

¹⁹ Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

²⁰ Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

²¹ Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

²² Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

²³ Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

²⁴ Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem trwają z pokolenia na pokolenie.

²⁵ Ty dawno założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

²⁶ One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

²⁷ Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

²⁸ Synowie twoich sług będą trwać u ciebie, a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.

Pieśń stopni.

130 Z głębokości wołam do ciebie, PANIE.

² Panie, wysłuchaj mego głosu. Nakłoń swych uszu na głos mojego błagania.

³ PANIE, jeśli będziesz zważał na nieprawości, o Panie, któż się ostoi?

⁴ Ale u ciebie jest przebaczenie, aby się ciebie bano.

⁵ Oczekuję PANA, moja dusza oczekuje; i w jego słowie pokładam nadzieję.

⁶ Moja dusza oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu, bardziej niż ci, którzy strzegą do poranka.

⁷ Niech Izrael oczekuje PANA; u PANA bowiem jest miłosierdzie i u niego obfite odkupienie.

⁸ On sam odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości.

Psalm Dawida.

143 PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i nadstaw ucha na moje prośby; wysłuchaj mnie w swojej wierności i sprawiedliwości.

² A nie stawiaj przed sądem swojego sługi, bo nikt z żyjących nie będzie usprawiedliwiony przed tobą.

³ Nieprzyjaciel bowiem prześladuje moją duszę, powalił na ziemię moje życie; sprawił, że muszę mieszkać w ciemności jak dawno umarły.

⁴ I mój duch jest zdruzgotany we mnie, serce we mnie niszczeje.

⁵ Wspominam dawne dni, rozmyślam o wszystkich twoich dziełach i rozważam czyny twoich rąk.

⁶ Wyciągam ku tobie swoje ręce; moja dusza pragnie ciebie jak sucha ziemia. Sela.

⁷ Wysłuchaj mnie prędko, PANIE; mój duch omdlewa; nie ukrywaj przede mną swego oblicza, bym się nie stał jak ci, którzy schodzą do dołu.

⁸ Spraw, abym rano słyszał o twoim miłosierdziu, bo tobie ufam; oznajmij mi drogę, którą mam chodzić, bo do ciebie wznoszę moją duszę.

⁹ Ocal mnie od moich wrogów, PANIE; do ciebie się uciekam.

¹⁰ Naucz mnie czynić twoją wolę, bo ty jesteś moim Bogiem; twój duch jest dobry; prowadź mnie do ziemi prawości.

¹¹ Ożyw mnie, PANIE, dla twojego imienia; ze względu na twoją sprawiedliwość wyprowadź moją duszę z utrapienia.

¹² W swoim miłosierdziu wytrać moich wrogów i zgładź wszystkich przeciwników mojej duszy, bo jestem twoim sługą.